อายุเท่าไหร่ครับ?
อันดับแรกผมอยากให้เปลี่ยนทัศนคติเค้าก่อนว่า ทุกอาชีพ มีความสำคัญในสังคมทั้งสิ้น อย่าดูถูกอาชีพคนอื่นครับ ข้อนี้สำคัญมาก เท่าที่ดู ดูเหมือนว่าเค้าจะดูถูกคนที่ไม่ได้รับการยอมรับ หรือจะพูดให้ถูกคือ เค้าตีค่าาความสำเร็จอยู่ที่ การได้รับเสียงชื่นชมจากสังคม ความมีชื่อเสียง มีเกียรติเป็นหลัก แม้แต่อาชีพเดียวกัน ก็มองว่า คนนี้สำเร็จเพราะได้รับการยอมรับ อีกคน"ไม่สำเร็จ" เพราะไม่ได้รับการยอมรับ

ลองเปิดมุมมองเค้าว่า ในความเป็นจริง มีอาชีพไหนบ้างที่"ม่มีก็ได้" มั้ย? คำตอบคือ ไม่มีครับ ทุกวิชาีพรวมถึงหน้าที่ต่างสำคัญต่อคนอื่นทั้งนั้น
รปภ ไม่มีได้มั้ย? หรือให้ใครมาทำก็ได้ แล้ว รปภ ที่ดีคืออะไร  ถ้าต้องจ่ายเงินเดือน รปภ เพื่อให้ได้คุณภาพซักครึ่งแสน จะจ่ายมั้ย ดังนั้น รปภ ที่ดีต้องทำงานได้ดีในเงินเดือนเท่าที่เป็น และนี่คือหนึ่งบทบาทสำคัญของสังคมที่ขาดไม่ได้ แม้เค้าจะได้ค่าตอบแทนน้อยกว่าคนอื่น แต่ไม่ได้แปลว่าเค้าไร้ความสำคัญ

คนเก็บขยะเทศบาล ไม่มีได้หรือไม่ แล้วขยะมันเดินทางไปโรงคัดแยก กำจัดอย่างไร ให้คุณทำเองเอาหรือเปล่า เอาหุ่นยนต์มาทำงานแทนแล้วค่ากำจัดขยะที่เราต้องจ่ายตอนแรกๆมากขึ้น คุณจะยอมหรือไม่ เราควรเคารพในพวกเขาว่ามีเกียรติไม่น้อยกว่าหมอ

นักดนตรี... เค้ามองว่า เล่นดนตรีตามห้องอาหาร งานเลี้ยง แทบไม่มีคนสนใจ ต้องถามว่า ให้เจ้าภาพ ให้เจ้าของห้องอาหาร จ้างนักร้องคนดังๆมาร้องเพลง คืนละ 60,000 เค้าจะจ่ายมั้ย? เมื่อไม่จ่าย หรือจ่ายไม่ได้แปลว่า ณ ที่ตรงนั้น "ไม่พอ" ที่จะได้รับนักดนตรีที่ประสบความสำเร็จในมุมของหลานคุณ ทีนี้ มีงบจ้างมา 1200  ต้องถามว่า เปิดเพลงเอาจะดีกว่ามั้ย หรือ นักดนตรีคนนั้นสร้างบรรยากาศของการเล่นดนตรีสดๆได้รื่น สุนทรีย์กว่าเปิดขาก playlist ข้อนี้ผมว่า หลานคุณต้องใจกว้างนะครับ ยอมรับว่า นักดนตรีเล่นสดยังไงๆก็ได้บรรยากาศดีกว่าเปิดเพลง

ทีนี้ 1200 กับเสียงเพลงสดตรงนั้น ถามว่า เค้ามีหน้าที่อะไร?
ใช่ครับ ไม่มีคนสนใจเค้า ทุกคนกินข้าว คุยกัน "อย่างมีความสุข"
นั่นแหละครับหน้าที่ของเค้า!! เค้าไม่ได้มาเล่นเพื่อเป็นจุดสนใจ ไม่ได้มาเพื่อรับการถ่ายรูป แต่มาเพื่อสร้างบรรยากาศ ให้ทุกคนไม่ต้องสนใจเค้า แต่เพลินไปกับอาหาร บทสนทนาในงานเลี้ยง หรือนั่งในร้านต่อไปเรื่อยๆอย่างสบายใจ  
เอาเงิน 1200 ไปจ้างนักร้องดังๆมาร้อง ถึงเค้าจะยอมมา ก็ไม่สามารถทำแบบนี้ได้ครับ

และนี่คือ "หน้าที่" ของอาชีพที่แตกต่างกัน ต่างก็มีเกียรติและคุณค่าในตัวเอง
แต่หากมองไปที่หนทางของความมั่งมี มั่งคั่งในอนาคต แน่นอนครับว่าการเป็นศิลปิน ต้องมีอะไรมากกว่าคนที่ร้องเพลงในงานเลี้ยงนั้น ต้องทำตัวเองให้น่าสนใจได้มากพอที่คนจะ"จ่าย" เพื่อมาดูเค้าเป็นความบันเทิง อาหารถือเป็นตัวเสริม งานเลี้ยงเป็นของแถม นั่นแหละครับถึงเริ่มเปลี่ยนบทบาท และต้องฝึกฝน ฝึกซ้อม ตีโจทย์ให้แตก รวมถึง ดววงและโอกาสที่เข้ามาด้วย

ตอนผมเรียนใน ตปท งานเสริมอันนึงของผมคือเล่นดนตรีในร้านอาหารช่วงหัวค่ำครับ  ตอนนั้นยังหนุ่มและไฟแรง พยายามเป็นที่สนใจกับการแสดง กะว่าเล่นให้ฝรั่งมันดูซะหน่อยว่าเรามีของ แต่ ผู้จัดการเรียกผมไปคุยเรื่องนี้แหละครับ
"หน้าที่ของยู คือการสร้างเสียงเพลงที่เพราะที่สุด ที่ไม่เด่นไปกว่าอาหารและคนบนโต๊ะของพวกเขา แต่เราขาดยูไม่ได้ เพราะบรรยากาศจะไม่ดีเท่าการมียูอยู่ ขอให้ยู เล่นออกมาตามที่หน้าที่ของยูควรทำ มันไม่ง่ายนะ ที่จะเล่นให้ไพเราะโดยที่ไม่ดึงความสนใจมากเกินไป ยูลองไปหาทางดู"

จนผมกลับมาไทย ก็ยังรับงานดนตรีหารายได้เสริม ได้ไปเล่นแบ็คอัพงานเล็กๆ มีศิลปินท่านนึงชอบเรียกผมไปเล่นอีเว้นท์ด้วย ผมถามไปว่า ทำไมพี่ไม่เรียกคนอื่นเก่งๆ ในวงการมา?
"เอ็งเล่นแล้วพอดี บางคนมาเล่นแล้วอยากเด่น อยากเกิดจนโชว์ออกมาไม่ลงตัว"

นี่คือโลกของความจริงครับ ถ้าทุกคนเป็นศิลปินหมด ก็จะไม่มีศิลปิน
ผมเล่นมาแล้วทั้ง เปียโนในส้วม เปียโนในห้าง เปียโนในร้านอาหารเล็กๆ แม้แต่ เปียโนริมถนน ถึงจะไม่ได้เป็นศิลปิน แต่ก็ผ่านการทำงานเพลงเล็กๆกับศิลปินมา รวมถึงเคยออกอัลบั้มสมัย"อินดี้" เบ่งบาน เดินสายเล่นแคมปัสทัวร์ในประเทศ
แน่นอนว่า เคยฝันอยากเ)็น"ร็อคสตาร์"  
แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็น"ดาว" ได้ครับ เรามีหน้าที่และบทบาทของเราเอง

ฝากทิ้งท้าย
เคยอ่านเจอหนังสือเล่มหนึ่งเล่าว่า เมื่อครั้งมีการไปติดต่องานที่ NASA   ได้ถาม รปภ ของลานจอดรถว่า "คุณว่างานคุณคือทำอะไร" สิ่งที่ รปภ ซึ่งทำงานหนัก แอ็ทีฟและรวดเร็วคนนั้นตอบคือ
"ผมช่วยให้กระสวยได้ขึ้นไปอวกาศสำเร็จ ถ้าผมดูแลรถเหล่านี้ ดูแลสถานที่นี้ได้ปลอดภัย นักวิทยาศาสตร์ข้างใน จะทำงานได้อย่างไม่ต้องเป็นห่วง"