ปัจจุบันผมอายุ21ปี
ท้าวความย้อนไปตอนอายุ วัยเรียนอนุบาลนะครับ ชีวิตการเป็นอยู่ถือว่าพอมีพอกินค่อนไปทางรำบาก พ่อเเม่เป็นเซลล์แอมเวย์ พอผมอายุได้10ขวบ ปู่ได้ให้ที่ดินติดทะเลในจังหวัดเพชรบุรี (รีสอร์ทร้างและเงินสด60,000บาท) ตอนนั้นพ่อเป็นหนี้บัตรเครดิต100,000บาท และพ่อกับแม่ก็สมบุกสมบันจนเริ่มมีรายได้ที่ละนิดทีละหน่อยจากรีสอร์ท การเงินเริ่มเข้าทีเข้าทางหลังจากรีสอร์ทเปิดมาได้5ปี (ซึ่งผมอายุ15ปี) ผมได้เรียนปวช.1 เรียนได้1เทอมคณะโรงแรม(ติดเพื่อนเกเรชกตีทะเราะกับหัวหน้าแผลกและเกือบติดกัญชา) เกเรถึงขั้นรองผอ.ถามว่าคุณจะลาออกเองหรือให้ทางวิทยาลัยไล่ออก ถ้าคุณลาออกเองคุณยังมีสิทธิ์กลับมาเรียนที่เดิมได้ แต่หากโดนไล่ออกจะหมดสิทธิ์ที่จะเรียนที่นี่ ผมจึงเลือกลาออกเอง และเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นน้ำตาพ่อแม่ซึมออกมา และในปีถัดไป(อายุ16)ผมตัดสินใจเปลี่ยนตัวเองเพื่อตัวเองและพ่อแม่ ผมได้เข้าเรียนที่วิทยาลัยเดิมเเต่คนละคณะ(คณะอาหาร) เรียนจนจบ ตอนผมอายุ16 ผมได้มอเตอร์ไซค์msxเป็นรุ่นที่ผมอยากได้มากๆ ออกศูนย์มายังไม่ถึงบ้านผมเลี้ยวเข้าอู่แต่งทั้งคัน 2เดือนหลังจากนั้น ผมวิ่งด้วยความเร็ว110+ (ฝนตก) ชนหมาผมกลิ่งไปกับถนน 20-30เมตร ระยะเวลาตอนกลิ่งคิดในใจไม่น่ารอด พอเหตุการณ์หยุดนิ่งผมยังรู้ตัวตอนนั้นดีใจมากแต่ขยับตัวไม่ได้ มีชาวบ้านวิ่งมาช่วยและโทรหาพ่อแม่ผม ระหว่างนั้นพ่อแม่กำลังทานข้าวกับปู่ท่านได้รีบขึ้นรถขับมาหาผม พอมาถึงจุดเกิดเหตุพ่อแม่รีบมาพยุงผมขึ้นรถนำไปส่งโรงพยาบาล และคำแรกที่ถามผมคือ เจ็บไหมลูกผมร้องไห้ด้วยความเสียใจที่ตัวเองใช้ชีวิตประมาตจนพ่อแม่ต้องมารู้สึกเป็นห่วงผมมากขนาดนี้ และต่อมาเขาบอกมอไซค์พ่อไม่ให้ใช้จะนำไปทิ้ง ผมร้องหนักกว่าเดิมเพราะเป็นคันที่ผมรักมากๆ และได้ขอร้องให้เก็บไว้ ย้อนไปตอนเข้าโรงพยาบาลผมไม่ได้นอนนะครับ กลับได้เลยแต่นั่งวีลแชร์ 1วันหลังเกิดอุบัติเหตุ พ่อได้เข็นวีลแชร์พาผมไปออกรถยนต์(suzuki swfit) ซึ่งผมอายุ16ได้ทั้งรถมอเตอร์ไซค์กับรถยนต์คันแรกไปเรียนแต่ก็แอบมีขี่มอเตอร์ไซค์มาเรียนบ้างหลังจากซ่อมเสร็จ อ้างพ่อแม่ไปเลื่อยว่ามีเหตุต้องใช้ แต่ใจจริงอายุ16โรงเรียนบ้านนอกกลุ่มเพื่อนขับรถยนต์ไม่มีเลย มีผมคนเดียวมันก็แปลกๆไม่เข้าพวก (อายุ17) ได้เริ่มเป็นตัวเเทนขายครีมเถื่อน ทำมา2เดือนพึ่งได้ตัง1,500บาท เลยเลิกทำ(อายุ18) ก็เที่ยวเล่นตามภาษาวัยรุ่น (อายุ19เข้ามหาลัยกรุงเทพ รังสิต) พ่อแม่ให้อยู่หอในซอยข้างม. เรียนได้1เทอมพ่อแม่มีโอกาศมาธุระเลยมานอนได้2คืน พอเข้าคืนที่2พ่อแม่หาคอนโดให้อยู่และบอกพ่อแม่รับสภาพแวดล้อมไม่ได้ ตรงข้ามหอเป็นแหล่งกินเหล้าของวัยรุ่น กินยันเช้าเสียงดังยันเช้า พ่อแม่เลยตัดสินใจซื้อคอนโด2ห้องราคารวม4ล้าน(เงินสด)ให้ผมอยู่ อีกห้องเผื่อน้องชายที่จะตามมาเรียนปีหน้า หลังจากนั้นครอบครัวก็ขาดสภาพคล่องประมาณ4-5เดือน (ผมอายุ20) ได้เริ่มทำธุระกิจเกี่ยวกับพระเครื่องตามงานอดิเรกของพ่อ (ก่อนตัดสินใจทำผมโดนพ่อบีบบังคับให้หางานทำทุกๆวันจนบางวันนั่งร้องไห้ไม่ไหวแล้วบีบมากเกินจนผมซึมเศร้า) หลังจากตัดสินใจทำพระเครื่องผ่านมา1ปี มีเงินเก็บราวๆ300,000บาทจากคนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพระเลยแต่มีอาจารย์ดีให้คอยปรึกษา (อายุ21) กระเเสไม้ด่างกำลังมา พ่อผมซื้อค้นไม้ต้นละ300,000 แม่โทรมาฟ้องผมเพราะเเม่บ่นแล้วพ่อมีน้ำโหทะเราะกันทุกครั้ง ผมได้โทรไปค่อยๆคุยกับพ่อเเละให้พ่อคิดถึงน้องๆที่กำลังเข้ามหาลัยรายจ่ายค่อนข้างสูง ค่าเทอมผม60,000 แล้วน้องชายกำลังเข้ามหาลัยอีกรายจ่ายมันสูงมาก ลงทุนต้นไม้แบบมือใหม่ลงไป1อาทิตย์รวมๆ600,000บาท ผมกับเเม่ตกใจมาก และพ่อก็ไม่ฟัง ผ่านมา1เดือนพ่อได้ชวนผมให้ลองทำธุระกิจไม้ด่างดู ผมปฏิเสธมาจนผ่านมา2เดือน ผมเห็นวงการพระมันเงียบๆ เเละวันนั้นได้มีโอกาศกลับบ้านได้เห็นลูกค้าพ่อท่านหนึ่งมาซื้อต้นไม้ต่อพ่อ เกือบ200,000บาท ผมตกใจถามต้นนี้พ่อซื้อมาเท่าไร พ่อตอบ80,000บาท ผมร้องห้ะ!!! วันนั้นผมนั่งคุยงานไม้ด่างกับพ่อยันเช้าแล้วขับรถแวะมาซื้อไม้ด่างแถวดอนเมือง ก่อนกลับมาคอนโด เงินลงทุนผมก้อนแรก40,000บาทแบ่งมาจากกำไรพระเครื่อง ผ่านมา1เดือนผมขายไม้ชุดนี้ได้90,000บาท ผมตกใจมากคุณ!!! มันทำได้จริงเว้ยย ผมตัดสินใจทุ่มทุนหมดตัว300,000บาทลงต้นไม้หมดเลย ซื้อจนตังไม่พอได้ยืมคนนู้นทียืมคนนี้ที ผ่านมาอีก1เดือนคืนตังทุกคน ปั้นเงินตัวเองให้มันงอกเงยให้ได้ หลังจากทำธุระกิจไม้ด่างมาได้3เดือน ผมกำไร 1,200,000บาท เขาเดือน4ใจปั้มไปหน่อยไม่รอบคลอบโดนส่วนหลอกขายไม้ราคา400,000บาท เอามา2สัปดาห์ไม้ตายเพราะคอนซื้อไม่เช็คระบบรากให้ดีเดือนนั้นอากาศเปลี่ยนไม้ผมเสียเยอะถึงขั้นขาดทุน700,000บาทใน1เดือน เหลือกำไล500,000บาท ผมเคว้งเลย ผ่านมา2เดือนเริ่มตั้งหลักได้พอฟื้นกำไลมาได้สัก800,000บาทจากยอด1.2m ผมไปเที่ยวและโดนเพื่อนชวนไปบ่อน ผมเสียพนันไป300,000บาทภายใน30นาที
ในคืนเดียวกันผมขับรถความเร็วสูงตามgpsจะไปดื่มกับเพื่อนอีกคน gpsบอกเส้นทางผิดผมแหกโค้งยูเทรินเสยฟุตบาตลอยตีลังกาชนบันไดข้ามคลองและหมุนคว่ำตกน้ำ ผมตั้งสติและรีบถีบประตูรถว่ายน้ำขึ้นฝั่ง (คลองบางบัวทอง เป็นคลองใหญ่นะครับ) รถพังขายซาก คือวันเดียวซวย2เด้ง ซวยซุดเท่าชีวิตเคยเจอมา เงินผมเหลือติดตัวตอนนี้ 400,000บาท (เงินสด100,000 ทองอีก300,000) และค้นไม้ที่สามารถทำเงินให้ผมได้เดือนละประมาณ 40,000-120,000+
ผมได้ไปจอง honda civic rs(ตัวท็อป 1.2ล้านหลังจากเหตุการณ์รถจมได้ผ่านมา2วัน) รถคันนี้ออกเป็นชื่อตัวเอง เงินตัวเอง100% ค่าบำรุงรักษาจัดการเองหมด ผมอยากจะถามว่า ผมอายุ21ประสบการณ์ชีวิตผมที่ผ่านมา มันมากหรือน้อยกว่าเด็กอายุ21ทั่วๆไป และการใช้ชีวิตของผมควรเเก้ไขปรับเปลี่ยนจุดไหนและการตัดสินใจออกรถใหม่คันแรกของผม พวกคุณคิดว่าผมคิดถูกหรือผิดหรือเกินตัวในวัย21เกินไป
อายุ21ปี ออกรถเองและชีวิตที่เป็นอยู่แบบนี้แปลกไหมครับ ไวไปหรือช้าไปครับกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต
ท้าวความย้อนไปตอนอายุ วัยเรียนอนุบาลนะครับ ชีวิตการเป็นอยู่ถือว่าพอมีพอกินค่อนไปทางรำบาก พ่อเเม่เป็นเซลล์แอมเวย์ พอผมอายุได้10ขวบ ปู่ได้ให้ที่ดินติดทะเลในจังหวัดเพชรบุรี (รีสอร์ทร้างและเงินสด60,000บาท) ตอนนั้นพ่อเป็นหนี้บัตรเครดิต100,000บาท และพ่อกับแม่ก็สมบุกสมบันจนเริ่มมีรายได้ที่ละนิดทีละหน่อยจากรีสอร์ท การเงินเริ่มเข้าทีเข้าทางหลังจากรีสอร์ทเปิดมาได้5ปี (ซึ่งผมอายุ15ปี) ผมได้เรียนปวช.1 เรียนได้1เทอมคณะโรงแรม(ติดเพื่อนเกเรชกตีทะเราะกับหัวหน้าแผลกและเกือบติดกัญชา) เกเรถึงขั้นรองผอ.ถามว่าคุณจะลาออกเองหรือให้ทางวิทยาลัยไล่ออก ถ้าคุณลาออกเองคุณยังมีสิทธิ์กลับมาเรียนที่เดิมได้ แต่หากโดนไล่ออกจะหมดสิทธิ์ที่จะเรียนที่นี่ ผมจึงเลือกลาออกเอง และเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นน้ำตาพ่อแม่ซึมออกมา และในปีถัดไป(อายุ16)ผมตัดสินใจเปลี่ยนตัวเองเพื่อตัวเองและพ่อแม่ ผมได้เข้าเรียนที่วิทยาลัยเดิมเเต่คนละคณะ(คณะอาหาร) เรียนจนจบ ตอนผมอายุ16 ผมได้มอเตอร์ไซค์msxเป็นรุ่นที่ผมอยากได้มากๆ ออกศูนย์มายังไม่ถึงบ้านผมเลี้ยวเข้าอู่แต่งทั้งคัน 2เดือนหลังจากนั้น ผมวิ่งด้วยความเร็ว110+ (ฝนตก) ชนหมาผมกลิ่งไปกับถนน 20-30เมตร ระยะเวลาตอนกลิ่งคิดในใจไม่น่ารอด พอเหตุการณ์หยุดนิ่งผมยังรู้ตัวตอนนั้นดีใจมากแต่ขยับตัวไม่ได้ มีชาวบ้านวิ่งมาช่วยและโทรหาพ่อแม่ผม ระหว่างนั้นพ่อแม่กำลังทานข้าวกับปู่ท่านได้รีบขึ้นรถขับมาหาผม พอมาถึงจุดเกิดเหตุพ่อแม่รีบมาพยุงผมขึ้นรถนำไปส่งโรงพยาบาล และคำแรกที่ถามผมคือ เจ็บไหมลูกผมร้องไห้ด้วยความเสียใจที่ตัวเองใช้ชีวิตประมาตจนพ่อแม่ต้องมารู้สึกเป็นห่วงผมมากขนาดนี้ และต่อมาเขาบอกมอไซค์พ่อไม่ให้ใช้จะนำไปทิ้ง ผมร้องหนักกว่าเดิมเพราะเป็นคันที่ผมรักมากๆ และได้ขอร้องให้เก็บไว้ ย้อนไปตอนเข้าโรงพยาบาลผมไม่ได้นอนนะครับ กลับได้เลยแต่นั่งวีลแชร์ 1วันหลังเกิดอุบัติเหตุ พ่อได้เข็นวีลแชร์พาผมไปออกรถยนต์(suzuki swfit) ซึ่งผมอายุ16ได้ทั้งรถมอเตอร์ไซค์กับรถยนต์คันแรกไปเรียนแต่ก็แอบมีขี่มอเตอร์ไซค์มาเรียนบ้างหลังจากซ่อมเสร็จ อ้างพ่อแม่ไปเลื่อยว่ามีเหตุต้องใช้ แต่ใจจริงอายุ16โรงเรียนบ้านนอกกลุ่มเพื่อนขับรถยนต์ไม่มีเลย มีผมคนเดียวมันก็แปลกๆไม่เข้าพวก (อายุ17) ได้เริ่มเป็นตัวเเทนขายครีมเถื่อน ทำมา2เดือนพึ่งได้ตัง1,500บาท เลยเลิกทำ(อายุ18) ก็เที่ยวเล่นตามภาษาวัยรุ่น (อายุ19เข้ามหาลัยกรุงเทพ รังสิต) พ่อแม่ให้อยู่หอในซอยข้างม. เรียนได้1เทอมพ่อแม่มีโอกาศมาธุระเลยมานอนได้2คืน พอเข้าคืนที่2พ่อแม่หาคอนโดให้อยู่และบอกพ่อแม่รับสภาพแวดล้อมไม่ได้ ตรงข้ามหอเป็นแหล่งกินเหล้าของวัยรุ่น กินยันเช้าเสียงดังยันเช้า พ่อแม่เลยตัดสินใจซื้อคอนโด2ห้องราคารวม4ล้าน(เงินสด)ให้ผมอยู่ อีกห้องเผื่อน้องชายที่จะตามมาเรียนปีหน้า หลังจากนั้นครอบครัวก็ขาดสภาพคล่องประมาณ4-5เดือน (ผมอายุ20) ได้เริ่มทำธุระกิจเกี่ยวกับพระเครื่องตามงานอดิเรกของพ่อ (ก่อนตัดสินใจทำผมโดนพ่อบีบบังคับให้หางานทำทุกๆวันจนบางวันนั่งร้องไห้ไม่ไหวแล้วบีบมากเกินจนผมซึมเศร้า) หลังจากตัดสินใจทำพระเครื่องผ่านมา1ปี มีเงินเก็บราวๆ300,000บาทจากคนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพระเลยแต่มีอาจารย์ดีให้คอยปรึกษา (อายุ21) กระเเสไม้ด่างกำลังมา พ่อผมซื้อค้นไม้ต้นละ300,000 แม่โทรมาฟ้องผมเพราะเเม่บ่นแล้วพ่อมีน้ำโหทะเราะกันทุกครั้ง ผมได้โทรไปค่อยๆคุยกับพ่อเเละให้พ่อคิดถึงน้องๆที่กำลังเข้ามหาลัยรายจ่ายค่อนข้างสูง ค่าเทอมผม60,000 แล้วน้องชายกำลังเข้ามหาลัยอีกรายจ่ายมันสูงมาก ลงทุนต้นไม้แบบมือใหม่ลงไป1อาทิตย์รวมๆ600,000บาท ผมกับเเม่ตกใจมาก และพ่อก็ไม่ฟัง ผ่านมา1เดือนพ่อได้ชวนผมให้ลองทำธุระกิจไม้ด่างดู ผมปฏิเสธมาจนผ่านมา2เดือน ผมเห็นวงการพระมันเงียบๆ เเละวันนั้นได้มีโอกาศกลับบ้านได้เห็นลูกค้าพ่อท่านหนึ่งมาซื้อต้นไม้ต่อพ่อ เกือบ200,000บาท ผมตกใจถามต้นนี้พ่อซื้อมาเท่าไร พ่อตอบ80,000บาท ผมร้องห้ะ!!! วันนั้นผมนั่งคุยงานไม้ด่างกับพ่อยันเช้าแล้วขับรถแวะมาซื้อไม้ด่างแถวดอนเมือง ก่อนกลับมาคอนโด เงินลงทุนผมก้อนแรก40,000บาทแบ่งมาจากกำไรพระเครื่อง ผ่านมา1เดือนผมขายไม้ชุดนี้ได้90,000บาท ผมตกใจมากคุณ!!! มันทำได้จริงเว้ยย ผมตัดสินใจทุ่มทุนหมดตัว300,000บาทลงต้นไม้หมดเลย ซื้อจนตังไม่พอได้ยืมคนนู้นทียืมคนนี้ที ผ่านมาอีก1เดือนคืนตังทุกคน ปั้นเงินตัวเองให้มันงอกเงยให้ได้ หลังจากทำธุระกิจไม้ด่างมาได้3เดือน ผมกำไร 1,200,000บาท เขาเดือน4ใจปั้มไปหน่อยไม่รอบคลอบโดนส่วนหลอกขายไม้ราคา400,000บาท เอามา2สัปดาห์ไม้ตายเพราะคอนซื้อไม่เช็คระบบรากให้ดีเดือนนั้นอากาศเปลี่ยนไม้ผมเสียเยอะถึงขั้นขาดทุน700,000บาทใน1เดือน เหลือกำไล500,000บาท ผมเคว้งเลย ผ่านมา2เดือนเริ่มตั้งหลักได้พอฟื้นกำไลมาได้สัก800,000บาทจากยอด1.2m ผมไปเที่ยวและโดนเพื่อนชวนไปบ่อน ผมเสียพนันไป300,000บาทภายใน30นาที
ในคืนเดียวกันผมขับรถความเร็วสูงตามgpsจะไปดื่มกับเพื่อนอีกคน gpsบอกเส้นทางผิดผมแหกโค้งยูเทรินเสยฟุตบาตลอยตีลังกาชนบันไดข้ามคลองและหมุนคว่ำตกน้ำ ผมตั้งสติและรีบถีบประตูรถว่ายน้ำขึ้นฝั่ง (คลองบางบัวทอง เป็นคลองใหญ่นะครับ) รถพังขายซาก คือวันเดียวซวย2เด้ง ซวยซุดเท่าชีวิตเคยเจอมา เงินผมเหลือติดตัวตอนนี้ 400,000บาท (เงินสด100,000 ทองอีก300,000) และค้นไม้ที่สามารถทำเงินให้ผมได้เดือนละประมาณ 40,000-120,000+
ผมได้ไปจอง honda civic rs(ตัวท็อป 1.2ล้านหลังจากเหตุการณ์รถจมได้ผ่านมา2วัน) รถคันนี้ออกเป็นชื่อตัวเอง เงินตัวเอง100% ค่าบำรุงรักษาจัดการเองหมด ผมอยากจะถามว่า ผมอายุ21ประสบการณ์ชีวิตผมที่ผ่านมา มันมากหรือน้อยกว่าเด็กอายุ21ทั่วๆไป และการใช้ชีวิตของผมควรเเก้ไขปรับเปลี่ยนจุดไหนและการตัดสินใจออกรถใหม่คันแรกของผม พวกคุณคิดว่าผมคิดถูกหรือผิดหรือเกินตัวในวัย21เกินไป