สวัสดีค่ะ.. นี่คือกระทู้แรกของฉัน สมัครได้ก็มาตั้งคำถามเลยค่ะ เlฉันจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ เรื่อง แฟนเก่าของแฟนเรามาที่บ้านของแฟนเราทุกวัน (เค้ามีลูกด้วยกันนะคะ) แต่ที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ ใครผิดคะ หรือฉันผิด?
ฉันแต่งงาน(ไม่จดทะเบียน)ได้เกือบปีแล้วค่ะ ตอนฉันมาแรกๆฉันไม่เคยรู้หรือเห็นมาก่อนว่า สะไภ้เก่ามาที่บ้านของแฟนเราประจำ มีมาขายของข้างร้านฉันด้วยTT ทำทุกอย่างเหมือนกับว่าเราอยู่กัน3คนนะ ฉันแฟนฉันและสะไภ้เก่า จุดประสงค์คือมาหาลูก (หรืออะไรกันแน่) เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับแฟนของเราค่ะ (เราเชื่อแบบนั้นแต่ลึกๆผญ.ด้วยกันก็ดูออกนะคะ เราเองที่ดูย้อนแย้งกับความคิด) หลายคนมักพูด อยู่ด้วยกัน3ผัวเมียหรอ แต่สิ่งที่พีคกว่านั้นคือ... ทุกคนในบ้านพูดคุยกับเค้ามากกว่าฉันอีก เหมือนรักและยอมรับเค้ามากกว่าฉัน ความคิดของฉันคือ ฉันไร้ค่ามาก ฉันมักจะพาตัวเองหนีเมื่อเจอเค้า ไม่อยากรับรู้สิ่งที่ แม่ผัว พ่อผัว หรือคนรอบตัวคุยกับเค้า ฉันคิดตลอดเวลาว่า ฉันเข้ามาเพื่ออะไร ฉันไม่อยากให้เค้ามา เพราะพอเค้ามาทุกคนจะให้ความสนใจเค้าตลอด เหมือนฉันกลายเป็นหมาหัวเน่า ฉันร้องไห้ว่าทำไม ฉันไม่ได้มีคนรักแบบนั้นบ้างเลย ฉันรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า เรื่องมันมีอะไรมากกว่านั้นฉันไม่สามารถที่จะเล่าออกมาหมด บางทีฉันแค่อยากได้ใครสักคนเป็นที่ปรึกษา แต่ไม่มีใครให้ความสำคัญกับฉันเลย ทุกวันนี้ฉันยังตั้งคำถามกับตัวเอง "ฉันเข้ามาเพื่ออะไร" ช่วยฉันเอาความคิดแบบนี้ออกไปที (ฉันไม่ได้เกลียดเค้า แต่ฉันเกลียดที่พอเค้ามาฉันจะรู้สึกว่าตัวเองเข้ามาอยู่ที่นี่เพื่ออะไร) ถึงสิ่งที่ฉันพิมพ์มันอาจจะดูย้อนแย้งแต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ฉันรู้สึกว่าถ้าฉันพูดทุกคนน่าจะเข้าใจกว่านี้ แนะนำฉันทีนะคะฉันอยากจัดการความรู้สึกตัวเองTT
ฉันควรจัดการความคิดของฉัน หรือใครดี?
ฉันแต่งงาน(ไม่จดทะเบียน)ได้เกือบปีแล้วค่ะ ตอนฉันมาแรกๆฉันไม่เคยรู้หรือเห็นมาก่อนว่า สะไภ้เก่ามาที่บ้านของแฟนเราประจำ มีมาขายของข้างร้านฉันด้วยTT ทำทุกอย่างเหมือนกับว่าเราอยู่กัน3คนนะ ฉันแฟนฉันและสะไภ้เก่า จุดประสงค์คือมาหาลูก (หรืออะไรกันแน่) เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับแฟนของเราค่ะ (เราเชื่อแบบนั้นแต่ลึกๆผญ.ด้วยกันก็ดูออกนะคะ เราเองที่ดูย้อนแย้งกับความคิด) หลายคนมักพูด อยู่ด้วยกัน3ผัวเมียหรอ แต่สิ่งที่พีคกว่านั้นคือ... ทุกคนในบ้านพูดคุยกับเค้ามากกว่าฉันอีก เหมือนรักและยอมรับเค้ามากกว่าฉัน ความคิดของฉันคือ ฉันไร้ค่ามาก ฉันมักจะพาตัวเองหนีเมื่อเจอเค้า ไม่อยากรับรู้สิ่งที่ แม่ผัว พ่อผัว หรือคนรอบตัวคุยกับเค้า ฉันคิดตลอดเวลาว่า ฉันเข้ามาเพื่ออะไร ฉันไม่อยากให้เค้ามา เพราะพอเค้ามาทุกคนจะให้ความสนใจเค้าตลอด เหมือนฉันกลายเป็นหมาหัวเน่า ฉันร้องไห้ว่าทำไม ฉันไม่ได้มีคนรักแบบนั้นบ้างเลย ฉันรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า เรื่องมันมีอะไรมากกว่านั้นฉันไม่สามารถที่จะเล่าออกมาหมด บางทีฉันแค่อยากได้ใครสักคนเป็นที่ปรึกษา แต่ไม่มีใครให้ความสำคัญกับฉันเลย ทุกวันนี้ฉันยังตั้งคำถามกับตัวเอง "ฉันเข้ามาเพื่ออะไร" ช่วยฉันเอาความคิดแบบนี้ออกไปที (ฉันไม่ได้เกลียดเค้า แต่ฉันเกลียดที่พอเค้ามาฉันจะรู้สึกว่าตัวเองเข้ามาอยู่ที่นี่เพื่ออะไร) ถึงสิ่งที่ฉันพิมพ์มันอาจจะดูย้อนแย้งแต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ฉันรู้สึกว่าถ้าฉันพูดทุกคนน่าจะเข้าใจกว่านี้ แนะนำฉันทีนะคะฉันอยากจัดการความรู้สึกตัวเองTT