เรามีพี่สาวฝาแฝด ที่ค่อยบ่งการชีวิตเราแล้วค่อยขัดชีวิตเราตลอด ไม่ว่าเราจะไปไหนทำไร ต้องมาถามซักไซ้ตลอดว่าไปไหนทำอะไร ไม่ว่าเราจะขอไปนอนบ้านเพื่อน ในวันที่ปัจฉิม จบ ม.6 แล้วเพื่อนชวนไปกินหมูกระทะที่บ้านเพื่อน เพื่อที่จะเลี้ยงฉลองวันปิดเทอมจบ ม.6 เราไปขอแม่ แม่ก็โอเคทุกอย่างให้เราไป แต่ติดตรงที่พี่ บอกเราว่าจะกินก็ไปกินแต่กินเสร็จจะมารับที่บ้านเพื่อนห้ามนอนบ้านเพื่อน เราเลยเลือกที่จะไม่ไป แล้วถึงวันที่เราเข้ามหาลัยแล้วจะไปอยู่หอ เราไม่เคยรบกวนพี่ให้ไปขนของให้ไปที่หอ เพราะเราอึดอัดมากเวลาจะขอจะพูดจะคุยแต่ละอย่างกับพี่ เราเลยเชือกที่จะไม่ยุ่งไม่รบกวน เราเลยไปขอช่วยเพื่นที่บ้านที่จะไปอยู่หอเดียวกันขนของเราไปแทน แล้วเราก็ขับมอไซค์ไปเอง แต่อยู่ๆพี่สาวเรามาบอกว่า เดี๋ยวพี่สาวเราจะขนของไปให้เอง แล้วเราก็โอเค เราบอกว่าถ้าถึง ในตัวเมืองแลเวเราจะส่งโลเคชั่นไปให้ พี่เราบอกว่า จะพารถไปหรอ เราบอกว่าใช่ แล้วพี่เราว่าจะพาไปทำไมก็นั่งรถไปด้วยกัน แล้วเราว่า เดี๋ยวต้องไปรับเพื่อนที่ หน้า หอ แล้วต้องใช้มอไซค์ไปซื้อของเข้าหออีก แล้วตอนกลับบ้านเราต้องไปส่งเพื่อนด้วยเพราะเพื่อนไม่กล้า นั่งรถกลับ ขึ้นรถ สายนี้ไม่ถูก พี่เรากลับพูดว่า แล้วเดินเข้ามาในซอย หอ ไม่ได้หรอ ทำไมมันลำบากมากขนาดนั้นเลยหรอ แล้วเอาไปเปรียบเทียบในตอนที่ตัวเองเรียนแล้วต้องการเดินกลับ แล้วพี่เราว่าไปซื้อของก็นั่งสองแถวไป แล้วเราก็เงียบไม่พูดอะไร เราเลยหันไปพูดกับน้องที่จะไปกับเราด้วยว่า งั้นไปรถมอไซค์น้องก็ได้ แล้วพี่เราก็เดินมาว่าเราอีกว่า ทำไมหาเรื่องพารถจะแอบไปเที่ยวที่ไหน แล้วเราก็บอกเหตุผลเดิมไป แต่พี่สาวเราก็พยายามพูดไม่ให้เราพารถ มอไซค์ไป แล้วเราพูดว่าแทนที่ตอนกลับเราขับออกจากหอ แล้วขับรถกลับบ้านเลยเราต้องเดินออกมาจาก หอ แล้วรอรถสองแถวอีกหรอ พี่สาวก็พูดอีกว่ามันลำบากขนาดนั้นเลย แล้วแม่เราก็ออกมาจากบ้านบอกให้เรา เอารถไปเลย ไม่ต้องพารถมอไซค์คนอื่น ไปเลยแม่อนุญาต แล้วก่อนเราจะออกจากบ้านพี่สาวเราก็พูดทวงบุญคุณเรา ในทางกลับกัน เวลาพี่สาวเรากลับมาบ้านแล้วชวนแม่กับเราไปนั่งกินหมูกระทะ แม่พูดกับเราว่าแม่ไม่อยากไปนั่งให้พี่สาวสองคนเราว่าเลย แม่แค่พูดหยอกเล่น กับลูกของพี่ ก็คือหลานของแม่เรา พี่สาวเรายังหันมาว่าแม่ แล้วบ้างครั้งเวลามานั่งกินข้าวก้วยกันแม่ลุกขึ้นกลับบ้านก่อนพี่สาวสองคน ก็เริามพูดถึงแม่ ว่าแม่ขี้บ่นจู้ จี้ จุกจิก เวลาแม่มาปรึกษาอะไรพี่สาวสองคน พี่สาวเราก็ทำไม่ได้ยิน ไม่อยากคุยด้วยกับแม่ เพราะเบื่อที่ขี้บ่น แล้วบ้างครั้งเราอยากจะพูดอยากจะบอกให้รู้ว่า ชีวิตเป็นของเราไม่ใช่ของพี่ เราอายุ 21 ปีแล้วเราสามารถคิดได้แล้วว่าอะไรดีไม่ดี เราอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง ทุกวันนี้เพื่อนหรือใครมาชวนเราไปเที่ยว เราไม่เคยได้ไป แต่แม่ห้ามไว้ตลอดว่าอย่าพูดเลยเดี๋ยวทะเลาะกันก็สงสารแม่เราเลยเก็บไว้ เราพูดกับแม่ว่า ถ้าพี่สาวมาหาเรื่อง มาว่าแม่ มาว่าเราด่าเราเราก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน แม่บอกให้เรายอมๆไปเพื่อที่จะไม่ทะเลาะกันยอมๆไปเพราะเราเป็นน้อง แม่ไม่อยากให้พี่น้องทะเลาะกัน   เราควรพูดหรือเก็บไว้คนเดียวดี