สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนเลยว่าเราคบกับแฟนมาได้เกือบ 2 ปีค่ะ
เรามีความสงสัยค่ะ ว่าจริงๆแล้วแฟนเรา "ตละกละ เห็นแก่ตัว" หรือ ตัวเราเองที่ยึดถือคติ "ความเท่าเทียม" มากเกินไป
ปัญหาเรื่องนี้เป็นปัญหาสำหรับเราที่เกิดมาค่อนข้างยาวนานแล้วค่ะ
เราขอยกตัวอย่างเหตุการณ์ให้เข้าใจง่ายๆนะคะ
- มีวันหนึ่งญาติของแฟนเราซื้อข้าวเช้าเข้ามาให้ 2 กล่องค่ะ เรากับแฟนก็คุยกันว่าเดี๋ยวเอาไปอุ่นเวฟแล้วรวมเป็นจานเดียวเลยจะได้ไม่ต้องอุ่นหลายรอบ เราก็โอเคค่ะ พอข้าวเวฟมาเสร็จแล้วเขาก็กินเกือบหมดเลยค่ะ กินคนเดียวทั้งจาน เหลือให้เราแค่ข้าวเปล่ากับเศษหมู เรากินไปแค่2คำ เพราะได้กินแต่ข้าวเปล่า พอเราหยุดกินเขาก็หันมาถามเราว่า "ไม่กินต่อแล้วหรอ ช่วยกินหน่อยสิ เค้าจะอิ่มแล้วมันเหลือแต่ข้าวเปล่า" เราก็ส่ายหน้าแล้วก็บอกว่า "ไม่อยากกินแล้ว" เรารู้สึกงงมากค่ะ เราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ หรือว่ามันไม่ใช่เงินที่เราซื้อข้าวมาก็ไม่รู้นะคะ
- เวลาไปเซเว่นหรือซื้อขนมไว้มากินด้วยกัน เราก็จะซื้อรวมกันและหารกันค่ะ แต่ก็ยังมีปัญหาเกิดขึ้นอยู่ดี ถ้าไม่ใช่ขนมที่เราเลือกเขาจะกินหมดเลยค่ะ กินหมดไม่เหลือไม่แบ่งไม่ถามอะไรทั้งนั้น เราก็ไม่ได้อะไรค่ะ เพราะเข้าใจว่าเขาคงอยากกินมาก แต่ถ้าเป็นขนมที่เราเลือกมา เขาจะแกะกินครึ่งนึงและวางไว้ให้เราอีกครึ่งนึงค่ะ พอวางเสร็จก็จะหันมาพูดกับเราว่า "นี่ส่วนของเธอนะ" แล้วก็ชักสีหน้า (ประมาณว่าตัวเองกินไม่อิ่มน่ะค่ะ)
- เวลาไปกินข้าวด้วยกันจะมีบางเมนูที่เราสั่งมากินด้วยกันค่ะ แต่ถ้าจานไหนเราสั่งมากินด้วยกันเราจะได้กินแค่ 1/4 เท่านั้นค่ะ เขาจะเหลือแค่ของที่เขาไม่อยากกินหรือไม่ชอบไว้เท่านั้นค่ะ บางทีเราก็ยอมไม่กินค่ะแล้วให้เขากินจนหมด
- ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียง 2-3ครั้ง แต่เกิดขึ้นทุกครั้งเวลาต้องกินอาหารด้วยกันในระยะเวลา 2 ปีค่ะ แต่ถ้าเป็นขนมหรืออะไรก็ตามแต่ที่เราเป็นคนเอามาเราแบ่งให้เขากินเท่าเราหรือมากกว่าเราตลอดค่ะ เราจะได้กินเยอะก็ต่อเมื่อเป็นของที่เขาไม่ชอบค่ะ (แต่ส่วนมากก็ไม่ค่อยมีค่ะเพราะแฟนแ_กทุกอย่าง)
แฟนเรากับเราอายุเท่ากันค่ะ ด้วยแฟนเป็นคนกินเยอะกินจุกจิกตลอดเวลา
แฟนอาศัยอยู่กับครอบครัวค่ะ แฟนมีพี่น้อง แต่เหมือนถูกเลี้ยงมาแบบลูกคนเดียวน่ะค่ะ
เพราะมีญาติที่เลี้ยงแฟนเรามาตั้งแต่เด็กๆคอยตามใจตลอด
ส่วนเรามีพี่น้องรวมเราแล้วเป็น 2 คนค่ะ เราเป็นพี่ค่ะ
เวลาเรามีสิ่งของหรืออาหารหรืออะไรก็ตามแต่ที่เราทั้งสองคนได้มา
เราและน้องจะแบ่งกันอย่างเท่าเทียมค่ะ 50/50 ได้เท่ากันทุกอย่าง
ถึงแม้ว่าจะมีบางอย่างที่เราจะเสียสละให้กันบ้างก็ไม่เคยมีปัญหาค่ะ
เรากลัวว่าถ้าวันนึงเราเกิดอยู่ด้วยกันจริงๆขึ้นมา
ในวันที่เราทั้งสองไม่มีจะกิน
เราคงอดตายแน่ๆเลยค่ะ
คำถามคือ
1. คุณคิดว่าแฟนเราตละกละหรือเห็นแก่ตัวมั้ยคะ
2. หรือเป็นเราเองที่ยึดติดความเท่าเทียมมากเกินไป
3. เราควรจัดการแก้ปัญหาทั้งหมดนี้ได้ยังไงบ้างหรอคะ
ขอบคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำและอ่านจนจบค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
แฟนตะกละหรือเราเองที่ยึดความเท่าเทียมมากเกินไป
เรามีความสงสัยค่ะ ว่าจริงๆแล้วแฟนเรา "ตละกละ เห็นแก่ตัว" หรือ ตัวเราเองที่ยึดถือคติ "ความเท่าเทียม" มากเกินไป
ปัญหาเรื่องนี้เป็นปัญหาสำหรับเราที่เกิดมาค่อนข้างยาวนานแล้วค่ะ
เราขอยกตัวอย่างเหตุการณ์ให้เข้าใจง่ายๆนะคะ
- มีวันหนึ่งญาติของแฟนเราซื้อข้าวเช้าเข้ามาให้ 2 กล่องค่ะ เรากับแฟนก็คุยกันว่าเดี๋ยวเอาไปอุ่นเวฟแล้วรวมเป็นจานเดียวเลยจะได้ไม่ต้องอุ่นหลายรอบ เราก็โอเคค่ะ พอข้าวเวฟมาเสร็จแล้วเขาก็กินเกือบหมดเลยค่ะ กินคนเดียวทั้งจาน เหลือให้เราแค่ข้าวเปล่ากับเศษหมู เรากินไปแค่2คำ เพราะได้กินแต่ข้าวเปล่า พอเราหยุดกินเขาก็หันมาถามเราว่า "ไม่กินต่อแล้วหรอ ช่วยกินหน่อยสิ เค้าจะอิ่มแล้วมันเหลือแต่ข้าวเปล่า" เราก็ส่ายหน้าแล้วก็บอกว่า "ไม่อยากกินแล้ว" เรารู้สึกงงมากค่ะ เราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ หรือว่ามันไม่ใช่เงินที่เราซื้อข้าวมาก็ไม่รู้นะคะ
- เวลาไปเซเว่นหรือซื้อขนมไว้มากินด้วยกัน เราก็จะซื้อรวมกันและหารกันค่ะ แต่ก็ยังมีปัญหาเกิดขึ้นอยู่ดี ถ้าไม่ใช่ขนมที่เราเลือกเขาจะกินหมดเลยค่ะ กินหมดไม่เหลือไม่แบ่งไม่ถามอะไรทั้งนั้น เราก็ไม่ได้อะไรค่ะ เพราะเข้าใจว่าเขาคงอยากกินมาก แต่ถ้าเป็นขนมที่เราเลือกมา เขาจะแกะกินครึ่งนึงและวางไว้ให้เราอีกครึ่งนึงค่ะ พอวางเสร็จก็จะหันมาพูดกับเราว่า "นี่ส่วนของเธอนะ" แล้วก็ชักสีหน้า (ประมาณว่าตัวเองกินไม่อิ่มน่ะค่ะ)
- เวลาไปกินข้าวด้วยกันจะมีบางเมนูที่เราสั่งมากินด้วยกันค่ะ แต่ถ้าจานไหนเราสั่งมากินด้วยกันเราจะได้กินแค่ 1/4 เท่านั้นค่ะ เขาจะเหลือแค่ของที่เขาไม่อยากกินหรือไม่ชอบไว้เท่านั้นค่ะ บางทีเราก็ยอมไม่กินค่ะแล้วให้เขากินจนหมด
- ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียง 2-3ครั้ง แต่เกิดขึ้นทุกครั้งเวลาต้องกินอาหารด้วยกันในระยะเวลา 2 ปีค่ะ แต่ถ้าเป็นขนมหรืออะไรก็ตามแต่ที่เราเป็นคนเอามาเราแบ่งให้เขากินเท่าเราหรือมากกว่าเราตลอดค่ะ เราจะได้กินเยอะก็ต่อเมื่อเป็นของที่เขาไม่ชอบค่ะ (แต่ส่วนมากก็ไม่ค่อยมีค่ะเพราะแฟนแ_กทุกอย่าง)
แฟนเรากับเราอายุเท่ากันค่ะ ด้วยแฟนเป็นคนกินเยอะกินจุกจิกตลอดเวลา
แฟนอาศัยอยู่กับครอบครัวค่ะ แฟนมีพี่น้อง แต่เหมือนถูกเลี้ยงมาแบบลูกคนเดียวน่ะค่ะ
เพราะมีญาติที่เลี้ยงแฟนเรามาตั้งแต่เด็กๆคอยตามใจตลอด
ส่วนเรามีพี่น้องรวมเราแล้วเป็น 2 คนค่ะ เราเป็นพี่ค่ะ
เวลาเรามีสิ่งของหรืออาหารหรืออะไรก็ตามแต่ที่เราทั้งสองคนได้มา
เราและน้องจะแบ่งกันอย่างเท่าเทียมค่ะ 50/50 ได้เท่ากันทุกอย่าง
ถึงแม้ว่าจะมีบางอย่างที่เราจะเสียสละให้กันบ้างก็ไม่เคยมีปัญหาค่ะ
เรากลัวว่าถ้าวันนึงเราเกิดอยู่ด้วยกันจริงๆขึ้นมา
ในวันที่เราทั้งสองไม่มีจะกิน
เราคงอดตายแน่ๆเลยค่ะ
คำถามคือ
1. คุณคิดว่าแฟนเราตละกละหรือเห็นแก่ตัวมั้ยคะ
2. หรือเป็นเราเองที่ยึดติดความเท่าเทียมมากเกินไป
3. เราควรจัดการแก้ปัญหาทั้งหมดนี้ได้ยังไงบ้างหรอคะ
ขอบคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำและอ่านจนจบค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ