ตามหัวกระทู้เลยคะ ใจพังยับเยินมากคะ เราเป็นคนรักสัตว์คะ ขี้สงสาร เรื่องก็คือเดือนที่แล้วมีคนโยนลูกแมวข้ามกำแพงบ้านเรา คือปล่อยมาทิ้งที่บ้านเรา
เราก็รับน้องมาเลี้ยง น้องขาพิการ เป็นแผลที่ก้น จิมิ เนื่องจากน้องโดนตีจนระบบประสาทที่ควบคุมกล้ามเนื้อและฉี่ผิดปกติ
เราทำแผลป้อนยา จนน้องวิ่งได้ (วิ่งแบบ3ขานะคะ) จนวันที่เราพาไปหาหมอรอบ2 ก็เกิดเรื่องคะ
หลังจากไปหาหมอรอบ2 ผ่านไป2วันน้องเริ่มซึม เราก็ไม่เอ๊ะใจอะไร จนเราเลิกงานกลับบ้าน แม่บอกน้องไม่กินอะไรเลย ปากแข็ง ก่อนหน้านี้ก็อ้วก
แล้วสุดท้ายน้องก็เสีย สรุปว่น้องเป็นไข้หัดแมวคะ เราไม่ทราบว่าลูกแมวต้องฉีดวัคซีนรวม เพราะแมวที่อยู่ที่บ้านก็ 10 ขวบแล้ว ไม่เคยฉีดอะไรนอกจากพิษสุนัขบ้า ตอนนั้นที่น้องเสียเราร้องไห้หนักมาก
ทั้งรักทั้งสงสาร ที่น้องพิการ พออยู่กับเราแล้วเริ่มสบาายขึ้น น้องก็เสีย ตอนน้องกำลังจะจายน้องน้ำตาไหลตลอดคะ เราอยู่กับน้องจนนาทีสุดท้าย

ผ่านมา1อาทิตย์พอดี เรื่องที่ทำให้เราใจพังก็เกิดขึ้นคะ
บ้านเราเลี้ยงหมา2ตัวคะ พันธ์ไทยตัวเมีย 1 ตัว  พันธ์ชิวาว่าตัวผู้ 1 ตัว  แต่ช่วงนี้ฤดูผสมพันธ์หมาตัวเมียเราก็มีหนุ่มมาติด นางก็ออกไปเที่ยว เราเจ้าชิวาว่าตัวผู้คงจะหวงตัวเมียเลยตามออกไปทุกครั้ง สรุปว่าเช้านี้มีแต่ตัวเมียกลับบ้านคะ น้องชิวาว่าหายไป
แม่เราพยายามหาน้องตั้งแต่เช้าตอนนี้ยังไม่เจอเลย เรื่องคนอุ้มไปไม่น่าจะเป็นไปได้เพราะน้องดุมาก ถ้าไม่ใช่เจ้าของคือกัดเลย หรือว่าถูกหมาใหญ่กัดแล้วตกใจวิ่งหลบไปใหนหรือเปล่า

ตอนนี้ใจเราพังมากเลยคะ ไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี ไม่ให้มันแย่ไปกว่านี้