คือผมอะ คุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นเพื่อนในห้องครับ พวกเราอายุ 15 ปีครับกำลังเรียนอยู่ ม5 โรงเรียนลาวครับ เป็นคนลาว แล้วช่วงที่เริ่มคุยอะมันช่วงโควิดพอดีทำให้ไม่ได้เจอกันอีกเลย แล้วพอคุยได้ สองสามเดือนกว่าๆอะครับ เขาบอกรักผม ซึ่งผมแบบก็งงๆว่าแบบ รักผมได้ยังไงอะไรแบบนี้ แล้วก็ผมกับเขาถึงแม้จะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม2 อะแต่ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เป็นเพื่อนร่วมห้องกันครับ พอขึ้นม 4 ก็ได้นั่งข้างๆกันซึ่งทำให้แบบใกล้ชิดกันคุยกันมากขึ้นครับ ผมก็ชอบเค้าตอนนั้น แต่ตอนนั้นเขาก็มีแฟนรุ่นพี่แ้ลว เลยไม่ได้สารภาพปล่อยมันไว้แบบนั้นครับ
แต่พอถึงช่วงเมษาช่วงแถวๆวันสงกรานต์เขาก็เลิกกับแฟน แล้วพอที่นี่ผ่านไปอีกวันสองวันด้วยความที่แบบผมคนลาว เราเป็นนักเรียนลาวทั้งคู่อยู่ลาวครับ ช่วงนั้นก็โควิดที่ลาวก็ไม่มี แล้วในวันที่โรงเรียนฉลองสงกรานต์ผมก็แบบเผยให้รู้ว่าชอบเขานะแบบอ้อมๆคือส่งข้อความไปบอกลาตอนจะกลับ ด้วยความที่เราไม่เคยจีบสาว และไม่เคยทีแฟนด้วยครับ แล้ววันต่อมาตอนค่ำๆเค้าก็ทักมาแล้วก็จากนั้นก็คุยๆกันไปได้สองสามเดือนเค้าบอกรักผมครับ แล้วผมก็ไม่ได้อะไรนะครับแค่รู้สึกอยากรู้ครับ แล้วตอนนั้นก็เกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้ถามเขาออกไปนะครับ หลังวันนั้นพวกเราก็คุยกันมาเรื่อยๆแต่ไม่คบนะครับ พอมาถึงแบบช่วงเดือน 11 นี่ผมก็แบบถามเขาออกไปครับว่ารู้สึกกับเรายังไง เรายังแค่ชอบเธอนะยังไม่ได้รักอะไรตามที่ผมรู้สึกนะ แล้วก็ยังไม่รู้อีกด้วยว่าเมื่อไหร่จะกล้าแบบเผยสถานะอะไรงี้ครับ แล้วก็รักเราได้ยังไงอะไรแบบนี้ครับ เค้าก็ตอบมาว่ารักเพราะอะไรไม่รู้อาจเพราะผมเป็นผม เค้าบอกแบบนี้ครับ ผมก็เลยกลับมาคิดแบบเป็นอาทิตย์ และก่อนนั้นระหว่างคุยกันก็มีบางทีด้วยที่ไม่ค่อยอยากคุยอยากทำอย่างอื่นด้วยเพราะเราจะแชทคุยเช้า กลางวัน เย็นทุกวันเลยครับ ทำให้แบบเมื่อวันก่อนตัดวสินใจบอกกับเค้าว่าจะหยุดคุยแบบไม่อยากคุยต่อแล้วอะไรงี้ เค้าก็แบบบอกว่าเสียใจอะ โพสเศร้าไปทั้งวันเลย ที่นี้ผมก็รู้แบบพอไม่ได้คุยก็รู้สึกเหงาๆคิดถึงเค้า เห็นโพสอะไรก็อยากเม้นอยากอะไรเหมือนเดิม เลยไปถามเค้าบอกเค้าก็อยากให้เรากลับไปคุยด้วยครับ ผมเลยบอกว่าจะคิดดูก่อนเพราะผมก็กลัวแบบคุยไปนานกว่านี้แล้วเราไม่ได้รู้สึกมากขึ้นจะเป็นการเสียเวลาชีวิตวัยรุ่นเค้าครับแต่ผมอะก็อยากคุยมากๆอยู่ เห็นแชทเห็นอะไรก็อยากไปคุยอะ แล้วก็นอนหลับยากกว่าปกติด้วยตอนไม่ได้คุย ผมเลยอยากขอคำแนะนำหน่อยครับ อีกอย่างผมยังรู้สึกแบบว่ามันไปไม่สุดเลย คุยกันก็แค่ในแชทกัยโทรเป็นบางครั้งอะครับ แต่ก็กลัวนั่นละ
ผมควรทำยังไงดีครับ เด็ก 15 ครับพึ่งยบอกเลิกคุยกับเพื่อนหญิงในห้องมา
แต่พอถึงช่วงเมษาช่วงแถวๆวันสงกรานต์เขาก็เลิกกับแฟน แล้วพอที่นี่ผ่านไปอีกวันสองวันด้วยความที่แบบผมคนลาว เราเป็นนักเรียนลาวทั้งคู่อยู่ลาวครับ ช่วงนั้นก็โควิดที่ลาวก็ไม่มี แล้วในวันที่โรงเรียนฉลองสงกรานต์ผมก็แบบเผยให้รู้ว่าชอบเขานะแบบอ้อมๆคือส่งข้อความไปบอกลาตอนจะกลับ ด้วยความที่เราไม่เคยจีบสาว และไม่เคยทีแฟนด้วยครับ แล้ววันต่อมาตอนค่ำๆเค้าก็ทักมาแล้วก็จากนั้นก็คุยๆกันไปได้สองสามเดือนเค้าบอกรักผมครับ แล้วผมก็ไม่ได้อะไรนะครับแค่รู้สึกอยากรู้ครับ แล้วตอนนั้นก็เกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้ถามเขาออกไปนะครับ หลังวันนั้นพวกเราก็คุยกันมาเรื่อยๆแต่ไม่คบนะครับ พอมาถึงแบบช่วงเดือน 11 นี่ผมก็แบบถามเขาออกไปครับว่ารู้สึกกับเรายังไง เรายังแค่ชอบเธอนะยังไม่ได้รักอะไรตามที่ผมรู้สึกนะ แล้วก็ยังไม่รู้อีกด้วยว่าเมื่อไหร่จะกล้าแบบเผยสถานะอะไรงี้ครับ แล้วก็รักเราได้ยังไงอะไรแบบนี้ครับ เค้าก็ตอบมาว่ารักเพราะอะไรไม่รู้อาจเพราะผมเป็นผม เค้าบอกแบบนี้ครับ ผมก็เลยกลับมาคิดแบบเป็นอาทิตย์ และก่อนนั้นระหว่างคุยกันก็มีบางทีด้วยที่ไม่ค่อยอยากคุยอยากทำอย่างอื่นด้วยเพราะเราจะแชทคุยเช้า กลางวัน เย็นทุกวันเลยครับ ทำให้แบบเมื่อวันก่อนตัดวสินใจบอกกับเค้าว่าจะหยุดคุยแบบไม่อยากคุยต่อแล้วอะไรงี้ เค้าก็แบบบอกว่าเสียใจอะ โพสเศร้าไปทั้งวันเลย ที่นี้ผมก็รู้แบบพอไม่ได้คุยก็รู้สึกเหงาๆคิดถึงเค้า เห็นโพสอะไรก็อยากเม้นอยากอะไรเหมือนเดิม เลยไปถามเค้าบอกเค้าก็อยากให้เรากลับไปคุยด้วยครับ ผมเลยบอกว่าจะคิดดูก่อนเพราะผมก็กลัวแบบคุยไปนานกว่านี้แล้วเราไม่ได้รู้สึกมากขึ้นจะเป็นการเสียเวลาชีวิตวัยรุ่นเค้าครับแต่ผมอะก็อยากคุยมากๆอยู่ เห็นแชทเห็นอะไรก็อยากไปคุยอะ แล้วก็นอนหลับยากกว่าปกติด้วยตอนไม่ได้คุย ผมเลยอยากขอคำแนะนำหน่อยครับ อีกอย่างผมยังรู้สึกแบบว่ามันไปไม่สุดเลย คุยกันก็แค่ในแชทกัยโทรเป็นบางครั้งอะครับ แต่ก็กลัวนั่นละ