เรื่องมีอยู่ว่า เรากับสามีเเต่งงานมีลูก จดทะเบียนสมรส อยู่กินกันมาเกือบ4ปีแล้ว มีบ้านมีรถ สร้างชีวิตด้วยกัน ส่วนลูกแม่ช่วยเลี้ยงที่ ตจว เรากับสามีต่างคนต่างทำงานเพื่อเก็บเงินให้ลูก กมีกลับไปหาลูกบ้าง ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน รักกันดี มีความสุข ไม่เช็คไม่ดูโทรศัพท์ ส่วนเราก็ทำเเต่งาน เหนื่อยบ้างบางครั้งก็ต่างคนต่างมีโลกส่วนตัวในการทำงานในการพักผ่อนของตัวเอง จนวันหนึ่ง เราจับได้ว่าสามีนอกใจเเอบไปมีอะไรกับ ผญ คนอื่น ซึ่ง ผญ คนนั้นก็มีสามี แต่ไม่ได้จดทะเบียนสมรส เเละอีกทั้งยังรู้ว่า ผช มีครอบครัวมีลูกแล้ว เราเจ็บใจมาก ตัดสินใจสืบ ด้วยความที่เขาเป็นคนที่ชอบใช้เวลาว่างมีสังคม มีสมาคม มีชมรมของเขา เราก็ยอมให้เขาออกไปทำเเบบนั้น จนเราสืบจับได้เเบบมีหลักฐานเเน่นมัดตัวเขาแบบไปไม่ถูก พร้อมเอกสารฟ้องศาลเรื่องชู้กับ ผญ คนนั้น เราบอกว่าเราต้องการฟ้องหย่า เเละฟ้องชู้ เมื่อเราจับได้เเละยื่นคำขาด เขาก็เสียใจ พยายามง้อพยายามขอคืนดี ไปขอขมาพ่อเเม่ ไปหาลูก เเละบอกว่าขอแก้ตัวอีกครั้ง จนเเม่เขาเเละเเม่เราก็ไปคุยกันที่บ้านเรื่องปัญหาที่เกิด จนเเม่เราทั้งสองพยายามคุยกับเราว่าอยากให้อดทนเเละให้อภัยอีกสักครั้งได้ไหม คิดซ่ะว่าเพื่อลูก ลูกก็ต้องการพ่อเเม่เรียกหาทุกวัน เรายอมรับว่าเราเสียใจมากๆเราจุกที่เป็นเเบบนี้ เเต่เราสงสารลูก แม่ก็ขอร้องให้กลับบ้านที่อยู่ด้วยกัน เพื่อจะได้ทำความเข้าใจจะได้ปรับจูลกัน จนตอนนี้ผ่านมา1เดือนเราตัดสินใจให้ทนายฟ้องชู้ เเละเราได้กลับมาบ้านเเต่นอนคนล่ะห้อง เขาก็พยายามทำดีกับเรา รับปากจะทำเพื่อเราเพื่อลูก เราจึงบอกว่าเเค่คำพูดมันรับรองอะไรไม่ได้หรอก เเละเราต้องอยู่เพื่อลุ้นว่าจะมีตอนไหนเเบบนี้หรอ เขาก็บอกว่าไม่มีเเล้ว เป็นบทเรียนครั้งใหญ่ในชีวิตเขา จนความรู้สึกเราตอนนี้คือชินชา เฉยเมย ลึกๆเเล้วเราตัดสินเลือกที่จะให้อภัยเพราะลูก เเต่ความรู้สึกที่เสียไปยังใหม่ที่จะเดินไปต่อเหมือนเดิม มันควรจะเป็นยังไงดี นึกถึงก็เเอบร้องไห้ ให้เวลาหรอต้องนานเเค่ไหน เราไปต่อไม่ถูก😭😢