สวัสดีค่ะ เราเคยตั้งกระทู้ว่าควรซิ่วดีมั้ย โดยตอนนั้นเรากังวลเพียงแค่เรื่องเรียน แต่ตอนนี้เรามีปัญหาเพิ่มขึ้นมา ตอนนี้เราเรียนสิ่งแวดล้อมปี1ที่มหาลัยในกทม. แต่เทอม1ที่ผ่านมาก็ได้เรียนออนไลน์ที่บ้าน(ต่างจังหวัด) เราคิดเรื่องซิ่วมานานแล้ว ด้วยเพราะเรารู้สึกไม่ชอบคำนวณหนักๆ และนึกภาพอนาคตแล้วมันคงไม่ใช่ทาง ตอนนี้ที่เราบอกมีปัญหาเพิ่มขึ้นมาคือ เดิมที่แม่เราป่วยอยู่แล้วและเลิกกับพ่อเลี้ยงทำให้เรากับแม่ต้องย้ายออกมาเช่าบ้าน ซึ่งแม่เราป่วยแบบเดินไม่ถนัดเลยแบบขาไม่ค่อยดีอะ เดินได้แค่ในบ้านกับหน้าบ้าน ทีนี้เราจะต้องไปเรียนที่ม.ในเทอม2ที่จะถึงนี้ แต่เราก็เป็นห่วงแม่ เราโทรปรึกษาพ่อแท้ๆเราที่อยู่กทม. พ่อเราอยากให้เราไปเรียน และบอกว่าให้แม่เราอยู่คนเดียวไปก่อน1เดือน ถ้าหาห้องถูกๆแถวมหาลัยได้พ่อเราก็โอเคที่จะมารับแม่เราไปอยู่กับเรา (พ่อเราอยู่บ้านพักของบริษัท ซึ่งมันไกลกัน) ที่ต่างจังหวัดแม่เราต้องไปหาหมอทุก3เดือน ถ้าไปกทม.ก็ต้องไปรพ.ที่นั่น ยาที่ได้มาแต่ละครั้งมันเยอะและหนักมาก เรื่องนั้นโอเคทำใจไว้แล้วว่าคงเหนื่อยอยู่ เรารู้สึกว่าเราอ่อนแอเกินไป เราอาจจะโลกสวยเกินไปมั้ยนะ เราโอเคถ้าเราจะเดือดร้อนคนเดียว แต่นี่เรารบกวนเงินพ่อไง อยากฝืนเรียนต่อนะเพราะสงสารพ่อที่ต้องมาส่งเสียเราและเราก็กลัวว่าญาติๆจะดูถูก แต่อีกใจนึงเราก็กลัวว่าถ้าเราเรียนต่อไปแล้วถ้ามันแย่กว่าเดิม ถ้าเรามีสิทธิ์ที่จะโดนไทร์ พ่อเราก็อายุเยอะมากแล้ว อีก4ปีก็ต้องออกจากงานแล้ว มันคงหนักกว่ามากสินะ เราอยากซิ่วก็จริง แต่เราก็ยังอยากไปเรียนที่ม.ด้วย เรียนไปซิ่วไป และพ่อเราก็อยากให้เราไปเรียน พ่อเราบอกว่าถ้าสอบไม่ติดล่ะ ซึ่งก็จริง แต่นั่นแหละเราสงสารพ่อที่ต้องเสายเงินไปกับเรา และอย่างที่2คือ เรากลัวว่าถ้าไปเรียนแล้วเราจะเรียนได้ไม่เต็มที่ เพราะต้องดูแลแม่มากกว่าเดิม สมมติเราต้องเลิกค่ำหรือเรามีทำรายงานดึกนู่นนั่นนี่ แล้วจะทำยังไง สมมติวันหยุดเราไปกินข้าวกับเพื่อน แม่โทรมาว่ากลับได้แล้วจะฝากซื้อของ แต่เรื่องนี้เราไม่กังวลเท่ากับการเราติดเรียนแล้วรีบไปหาแม่ไม่ได้ แม่คงไม่เข้าใจ และเราก็กลัวว่าถ้าแม่เกิดเป็นอะไรเรากลัวมาก พ่อก็อยู่นอกๆเมือง อีกสิ่งเรากังวลว่าถ้าตอนที่เรากำลังตั้งใจเรียนอยู่ แล้วแม่เราไม่เข้าใจเรา สารภาพว่าค่อนข้างอารมณ์เสีย ยกตัวอย่างที่เคยเกิดขึ้น เรากำลังเรียนแล้วมีเช็คชื่อ มันเป็นวิชาแลปที่เราต้องทำความเข้าใจและคิดเลขเยอะ แม่เราคงเห็นว่าเราแบบแค่เรียนออนไลน์อยู่กับจอ ก็ใช้ให้เราไปซื้อน้ำหวานมาให้ เป็นแบบนี้อยู่นาน เกือบทุกวัน และเราก็ต้องโดดเรียนบ่อยๆ เพราะมีแค่เราที่ไปซื้อของนอกบ้านได้และเราก็ทำงานบ้านทุกอย่างคนเดียวทั้งหมดยกเว้นทำอาหาร เรากลัวว่าตอนที่เราตั้งใจเรียน จะมีเรื่องทำนองนี้ที่แม่ไม่เข้าใจทำให้เราหงุดหงิด เราไม่รู้ว่าเราควรเอาไงดี จะดรอปก่อนแล้วค่อยสอบใหม่ปีหน้า หรือไปเรียนเทอมนี้ตามที่พ่ออยากให้ไปก่อนดี หรือจะล้มเลิกความคิดที่จะซิ่วดี //// เราขออภัยทุกคนด้วยนะถ้าอ่านแล้วงง ตอนพิมพ์เราก็งงว่าควรเริ่มตรงไหนก่อนดี ยังไงก็ถามมาได้นะ และขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ