เรารู้สึกมาตลอดว่าเราไม่สวยเลย เคยถามเพื่อนนะว่าเราสวยไหมถามแบบจริงจังแต่คำตอบที่ได้คือ" เธอก็สวยในแบบของตัวเองเธอเท่"  อึม.....ก็รู้แหละว่าเพื่อนรักษาน้ำใจ การตอบว่าไม่สวยคงเกินไป.
    ตั้งแต่เกิดมาเรายังไม่มีใครมาจีบเลยต่างจากพี่น้องของเราที่มีมาเรื่อยๆ เราหน้าตาต่างจากพี่น้องเราเลยก็คือไม่สวย.มันมีเหตุการณ์หนึ่งวันนั้นเรานั่งคุยกับเพื่อนแล้วก็มีคนเปิดประเด็นคุยเรื่องที่มีคนในห้องมีผู้ชายห้องอื่นมาจีบแล้วเราก็พูดไปว่า "ทำไมเราไม่เคยมีอะ" เพื่อนเราที่นั่งคุยก็เงียบแล้วก็หันมามองเราแล้วก็พากันหัวเราะเอาตรงตอนนั้นโคตรไม่มั่นใจกับตัวเองเลยเราก็ยิ้มเฉยๆไม่พูดไร แต่ในใจโคตรเสียความมั่นใจเลย. และก็มีตอนหนึ่งที่ครูเอาลูกมาโรงเรียนแล้วคนในห้องก็พากันเล่นด้วย คือทุกคนก็รู้ว่าเด็กไม่โกหกแล้วเพื่อนก็พูดกับน้องว่าใครในนี้สวยบ้างแล้วเด็กมันก็ชี้ไปทีละคนแต่ไม่มีเรา แล้วเพื่อนก็พูดว่าเด็กไม่โกหกนะแล้วก็ถามเด็กว่า คนนี้(เรา)สวยไหมเด็กก็ตอบว่าไม่. แบบ....... ก็รู้แหละไม่ถามช้ำก็ได้. ขอเล่าอีกเรื่องละกัน หลายครั้งเลยนะที่เราถ่ายรูปกับเพื่อนแล้วเราก็รอรูปจากเพื่อนให้ส่งลง groupเมื่อเพื่อนส่งลงกับไม่มีรูปเราเลย หรือถ้ามีเพื่อนก็จะไม่ได้โพสรูปที่ถ่ายคู่กับเราเลยทั้งที่รูปคู่เพื่อนอื่นกับโพส.

       แล้วก็มีหลายๆเรื่องอีกที่รู้สึกdownมากนะ พยายามไม่คิดแต่ก็อดไม่ได้รู้ว่า" ทุกคนสวยในแบบของตัวเอง" แต่เราก็ไม่ได้สวยสำหรับคนอื่น.