ขอยืมพื้นที่หน่อยนะครับผมไม่รู้จะเล่าให้ไครฟังอ่ายแล้วช่วบอกผมทีนะครับว่าผมควรทำยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้นผมรู้สึกแย่มากครับ
เรื่องมีอยู่ว่ามีแมวมาแอบเกิดลูกบนเพดานห้องผมน่าจะมีสัก3ถึง4ตัวแล้วทีนี้มันรู้ว่าผมเห็นลูกของมันมันจึงพาลูกมันหลบไปอยู่ที่อื่นแต่ว่ายังเหลืออยู่อีกตัวที่มันไม่เอาไปเพราะเหตุผลอะไรไม่รู้ผมได้ยินมันร้องนักมากจึงนำอาหารและน้ำขึ้นไปให้บนเพด้านๆได้สัก5-6วันและพยามเอามาเล่นให้มันคุ้นเคยและในที่สุดมันก็เริ่มคุ้นเคยกับผมและมันก็เริ่มทีจะลงจากเพ้ด้านมาเล่นแถวด้านล่างโดยที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันลงมายังไง2-3คืนแรกที่แม่มันพาตัวอื่นไปยังคงได้ยินเสียงแม่มันกลับมาหาอยู่2-3ครั้งแต่พักหลังๆที่เอาอาหารขึ้นใว้บนเพด้านก็ไม่เคยได้ยินเสียงแม่มันกลับมาอีกเลยมันคงจะเหงาน่าดูเพราะไดยินเสียงมันร้องประจำ แต่เมื่อคืนนี้ผมตกสะดุ้งตื่นในกลางดึกประมาณตี1กว่าๆเพราะได้ยินเหมือนเสียงหมากัดกันแต่พอทีนี้ผมก็ได้ยินเสียงแมวที่ร้องออกมาทีแรกผมก็คิดว่าแม่มันคงจะมาเยี่ยมแล้วโดนหมาไล่ผมก็ไม่ได้ลุกไปดูเพราะมันดึกมากแล้วและคิดว่าถ้าเป็นแมวโตคงเอาชีวิตรอดได้หนีขึ้นต้นไม้ไรงี้แต่พอสักพักผมก็ได้ยินเสียงแมวเหนือนจะโดนกัดผมเลยคิดว่าหมาแค่ตัวเดียวคงจะสู้ได้เพราะคิดว่าเป็นแมวตัวแม่ของมันเพราะเคยเห็นมันตัวใหญ่มากจากนั้นมันก็ร้องเหมือนจะไม่ไหวผมเลยตัดสินใจเปิดไฝเผื่อที่จะไปดูสุดท้ายแล้วภาพที่เห็นคือหมาตั้ง3ตัวลุมกัดมวตัวเล็กๆผมเลยไล่หมาไปมันหดหู่มากจนผมไม่กล้าเล่าให้ไครฝังพอที่นี้ผมไล่หมาไปเห็นแมวตัวเล็กๆที่ผมพยามจะดูแลมันค่อยพยายามลุกขึ้นทั้งๆที่แทบจะขยับไม่ได้แต่มันก็พยามลุกผมเลยตัดสิ้นใจอุ้มมันขึ้นมาตอนผมจับมันคือหายใจแพวมากและตัวของมันเต็มไปด้วยน้ำลายของหมาที่บ้าคลั่งสี่โครงถลอกเห็นถึงใส้ข้างในและมันก็ร้องแบบทุลนทุลายและมันก็พยามที่จะขยับตัวและร้องเสียงแพวๆเหมือนมันจะบอกว่าช่วยด้วยไม่ไหวแล้วผมก็ได้แต่ยืนดูมันจากไปแบบช้าและทรมารและในที่สุดเสียงมันก็ค่อยๆเงียบไปผมก็ได้แต่คิดในใจว่าเป็นเพราะผมแท้ๆที่มันต้องตายถ้าผมออกไปดูตั้งแต่ได้ยินเสียงหมาเห่ามันคงไม่ตายผมรู้สึกผิดและรู้สึกแย่มากทั้งๆที่ผมไม่เคยมีจิตใจแบบนี้มาก่อนผ่านอะไรมาก็ตั้งมากมายทำไมผมรู้สึกหวั่นไหวกับเรื่องนี้วะผมเสียใจมากที่ช่วยมันไม่ได้แหละรู้สึกแย่ทุกวินานที่นึกถึงภาพนั้นจิตใจผมไม่สงบเลยตั้งแต่เกิดเรื่องนี้ขึ้นรำพังมันต้องอยู่ตัวเดียวก็หน้าสงสารพอแล้วเศร้าวะ ผมเป็นคนที่ไม่เคยชอบเลี้ยงสัตว์และไม่คิดจะเลี้ยงด้วย เหมือนกับว่าโชคชะตาทำให้เราเจอกันแล้วโชคชะตาก็ผมให้เราต้องจากกัน ผมก็ได้แต่นั่งโทษตัวเองว่าถ้าออกไปไวกว่านี้มันคงจะยังไม่ตายตอนผมพิมผมมีน้ำตาน้ำตาที่มันไหลออกมาเองโดยที่ไม่เคยเป็นมาก่อนผมก็ผ่านอะไรมาตั้งมากมายนะ ได้แต่ถามว่าผมไมวะทำไมต้องเป็นกูที่ได้พบเจออะไรแบบนี้จากคนที่เคยเข็มแข็งวันนี้ผมขออ่อนแอนะครับ ภาพมันติดตาตลอดช่วยชี้ทางให้ผมทีผมเป็นทุกข์มาก
แมวถูกหมากัดแต่ไม่สารถช่วยเหลือมันได้ควรทำไงดีครับ
เรื่องมีอยู่ว่ามีแมวมาแอบเกิดลูกบนเพดานห้องผมน่าจะมีสัก3ถึง4ตัวแล้วทีนี้มันรู้ว่าผมเห็นลูกของมันมันจึงพาลูกมันหลบไปอยู่ที่อื่นแต่ว่ายังเหลืออยู่อีกตัวที่มันไม่เอาไปเพราะเหตุผลอะไรไม่รู้ผมได้ยินมันร้องนักมากจึงนำอาหารและน้ำขึ้นไปให้บนเพด้านๆได้สัก5-6วันและพยามเอามาเล่นให้มันคุ้นเคยและในที่สุดมันก็เริ่มคุ้นเคยกับผมและมันก็เริ่มทีจะลงจากเพ้ด้านมาเล่นแถวด้านล่างโดยที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันลงมายังไง2-3คืนแรกที่แม่มันพาตัวอื่นไปยังคงได้ยินเสียงแม่มันกลับมาหาอยู่2-3ครั้งแต่พักหลังๆที่เอาอาหารขึ้นใว้บนเพด้านก็ไม่เคยได้ยินเสียงแม่มันกลับมาอีกเลยมันคงจะเหงาน่าดูเพราะไดยินเสียงมันร้องประจำ แต่เมื่อคืนนี้ผมตกสะดุ้งตื่นในกลางดึกประมาณตี1กว่าๆเพราะได้ยินเหมือนเสียงหมากัดกันแต่พอทีนี้ผมก็ได้ยินเสียงแมวที่ร้องออกมาทีแรกผมก็คิดว่าแม่มันคงจะมาเยี่ยมแล้วโดนหมาไล่ผมก็ไม่ได้ลุกไปดูเพราะมันดึกมากแล้วและคิดว่าถ้าเป็นแมวโตคงเอาชีวิตรอดได้หนีขึ้นต้นไม้ไรงี้แต่พอสักพักผมก็ได้ยินเสียงแมวเหนือนจะโดนกัดผมเลยคิดว่าหมาแค่ตัวเดียวคงจะสู้ได้เพราะคิดว่าเป็นแมวตัวแม่ของมันเพราะเคยเห็นมันตัวใหญ่มากจากนั้นมันก็ร้องเหมือนจะไม่ไหวผมเลยตัดสินใจเปิดไฝเผื่อที่จะไปดูสุดท้ายแล้วภาพที่เห็นคือหมาตั้ง3ตัวลุมกัดมวตัวเล็กๆผมเลยไล่หมาไปมันหดหู่มากจนผมไม่กล้าเล่าให้ไครฝังพอที่นี้ผมไล่หมาไปเห็นแมวตัวเล็กๆที่ผมพยามจะดูแลมันค่อยพยายามลุกขึ้นทั้งๆที่แทบจะขยับไม่ได้แต่มันก็พยามลุกผมเลยตัดสิ้นใจอุ้มมันขึ้นมาตอนผมจับมันคือหายใจแพวมากและตัวของมันเต็มไปด้วยน้ำลายของหมาที่บ้าคลั่งสี่โครงถลอกเห็นถึงใส้ข้างในและมันก็ร้องแบบทุลนทุลายและมันก็พยามที่จะขยับตัวและร้องเสียงแพวๆเหมือนมันจะบอกว่าช่วยด้วยไม่ไหวแล้วผมก็ได้แต่ยืนดูมันจากไปแบบช้าและทรมารและในที่สุดเสียงมันก็ค่อยๆเงียบไปผมก็ได้แต่คิดในใจว่าเป็นเพราะผมแท้ๆที่มันต้องตายถ้าผมออกไปดูตั้งแต่ได้ยินเสียงหมาเห่ามันคงไม่ตายผมรู้สึกผิดและรู้สึกแย่มากทั้งๆที่ผมไม่เคยมีจิตใจแบบนี้มาก่อนผ่านอะไรมาก็ตั้งมากมายทำไมผมรู้สึกหวั่นไหวกับเรื่องนี้วะผมเสียใจมากที่ช่วยมันไม่ได้แหละรู้สึกแย่ทุกวินานที่นึกถึงภาพนั้นจิตใจผมไม่สงบเลยตั้งแต่เกิดเรื่องนี้ขึ้นรำพังมันต้องอยู่ตัวเดียวก็หน้าสงสารพอแล้วเศร้าวะ ผมเป็นคนที่ไม่เคยชอบเลี้ยงสัตว์และไม่คิดจะเลี้ยงด้วย เหมือนกับว่าโชคชะตาทำให้เราเจอกันแล้วโชคชะตาก็ผมให้เราต้องจากกัน ผมก็ได้แต่นั่งโทษตัวเองว่าถ้าออกไปไวกว่านี้มันคงจะยังไม่ตายตอนผมพิมผมมีน้ำตาน้ำตาที่มันไหลออกมาเองโดยที่ไม่เคยเป็นมาก่อนผมก็ผ่านอะไรมาตั้งมากมายนะ ได้แต่ถามว่าผมไมวะทำไมต้องเป็นกูที่ได้พบเจออะไรแบบนี้จากคนที่เคยเข็มแข็งวันนี้ผมขออ่อนแอนะครับ ภาพมันติดตาตลอดช่วยชี้ทางให้ผมทีผมเป็นทุกข์มาก