"คือผมชอบวาดรูปครับ......."
"มันบอกได้ไม่เต็มปากนะครับคือผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำคือสิ่งที่ชอบรึเปล่าผมเพิ่งมาวาดรูปตอน ม.1 ครับก่อนหน้านั้นก็วาดอยู่บ้างนานๆวาดทีผมชอบดูการ์ตูนมากๆตอนขึ้นม.ต้น พอผมมีเพื่อนที่คุยกันถูกคอผมก็เริ่มตอนนั้นดูการ์ตูนในโทรศัพท์มือถือและวาดตามวาดแฟนอาร์ตหรืออกแบบตัวละครบ้างลงทุนจ่ายตังซื้อหนังสือแพงๆมาฝึกตอนนี้แทบไม่เอามาอ่านเลยครับส่วนตัวการวาดรูปความรู้สึกผมไม่รู้ว่าจะเรียกว่าสนุกได้รึเปล่าผมแค่.....รู้สึกดีกว่าการเรียนหรือนั่งดูยูทูปไปวันๆมากกว่าตอนนั้นยังวาดนานๆทีอยู่ครับ แต่....."
[ในช่วง ม.1 จะจบเทอม2]
ผมไปเจอยูทูปเปอร์สายวาดรูปครับผมดูวีดีโอและรู้สึกสนุกผมเลยแบบมีอารมณ์กลับมาวาดๆๆๆๆๆไปเรื่อยจนผมเห็นว่าเขาวาดบนคอมเขามีไอแพตผมเลยอยากทำตามและก็ฝึกๆตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยแล้วเลยหยุดจับปากกากับสีที่ซื้อมานานเลยครับจนผมไปเจอ.......ช่องยูทูปเปอร์แนวใหม่แนวอนิเมชั่น ที่ตอนนั้นดังขึ้นมาผมที่ชอบดูการ์ตูนเลยเข้าไปดูไฟเลยเหมือนโดนจุดขึ้นมาอีกครั้งและตอนนั้น ม.2 ผมก็ตามเดิมครับวาดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆและก็ทิ้งไปครับเพราะผมขอเรียกว่าโง่และขี้เกียจก็ได้ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องเรียนเท่าไหล่เวลาใกล้สอบผมเลยมักจะยุ่งเกี่ยวกับการตามงาน
[ม.3]
ตอนผมขึ้นม.3ผมกลับมาวาดรูปอีกครั้งเพราะผมกลับไปดูยูทูปสายวาดรูปพวกอนิเมชั้นใหม่ผมไม่รู้มีไฟอีกแล้วหรือแค่อยากเด่นอยากลองก็เอาเงินเก็บไปซื้อเมาส์ปากการาคาถูกมาครับตอนนั้นผมมีคอมแล้วผมเลยคิดว่าถ้าวาดบนคอมดีกว่ากระดาษเยอะมีแค่โปรแกรมกับอุปกรณ์อันเดียวก็วาดได้เรื่อยๆไม่ต้องเหนื่อยซื้อกระดาษหรือสีให้เลาะหรือเปื้ยนมือให้ล้างยากผมฝึกแต่ผมเหมือนจะเริ่มจริงจังขึ้นมาผมฝึกๆๆๆๆๆๆและก็......ตามเคยอีกแล้วทิ้งดิ่งผมเลยไปทำอย่างอื่นช่วงนั้นผมเริ่มอ่านนิยายครับผมเลยอยากแต่งดูบ้างเขียนไปเขียนมาไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันไปร้องเพลงก็แล้วแต่ก็ไม่ดี ผมกลับมาวาดรูปต่อเพราะคิดว่าอันนี้คงดีสุดแล้วทำให้ผมเพิ่งมาคิดครับว่าทุกครั้งที่ผมวาดผมไม่เคยคิดอะไรเลยผมแค่วาดตามวาดๆลบๆแบบไม่มีอะไรในหัวนึกจะวาดก็หยิบมาวาดเลยไม่มีอะไรในหัวตอนร่างภาพสมองก็โล้งไม่มีไอเดียหรืออะไรเลยตอนจับปากกาแทบไม่คิดอะไรเลยตวัดมือวาดอย่างเดียวใช้แค่ตามองมือขยับผม...........ลืมไปแล้วครับว่าผมยังสนุกอยู่รึเปล่าตอนที่ทำแรกๆผมรู้สึกยังไงผมลืมไปแล้วและที่สำคัญผมมันโครตงี้เง่าเลยผมเคยบอกแม่ว่าผมอยากเรียนต่อศิลปะอยากเรียน ม.เอกชน รวมค่าเทอมค่าอยู่หอค่าครองชีพรวม5ปีหลายแสน พ่อผมเลยมักจะเถียงและพูดกับแม่ผมเสมอเพราะเงินมันไม่ใช้น้อยที่จะโยนทิ้งให้ผมเข้าไปลองเล่นๆได้พ่อผมอยากให้เข้าสถาปัตเพราะว่ามันดีกว่าแถม"เงินดี".......
ตอนนี้ผม ม.4 แล้วแต่ก็ยังวาดรูปร่องเพลงอยู่นะครับผลการเรียนผมแย่อยู่แต่ผมก็ตามงานไม่ขาดผมเริ่มมีเพื่อนใหม่ที่คอยสนับสนุนผม แต่คือเอาตรงผมรู้สึกว่าไม่อยากทำต่อแล้วด้วยซ้ำก็แค่คิดนะครับ.
.
.
.
ผมอยากถามทุกคนครับว่าที่ผมทำอยู่นี่มันดีแล้วรึเปล่าผมควรทำยังไงต่อดีผมร็สึกว่าถ้าไม่เปลี่ยนอะไรมันจะกลับมาวนลูปแบบเดิมๆพอโตไปก็ไม่ร็จะทำอะไรผมตอบตัวเองไม่ได้เลยอยากขอคำแนะนำจากทุกคนครับผมควรเปลี่ยนวิธีการใช้ชีวิตหรือเปลี่ยนไปเลือกเรียนอย่างอื่นดีผมจนปัญญาตัวเองจริงๆเพราะงั้นก็ช่วยให้คำแนะนำผมทีนะครับ
ผมควรทำยังไงต่อหลังจากนี้ดีครับ ปัญหาการใช้ชีวิตตอนนี้และอนาคตเกี่ยวกับความชอบไม่รู้จะทำอะไรต่อ (ม.4 แล้ว)
"มันบอกได้ไม่เต็มปากนะครับคือผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำคือสิ่งที่ชอบรึเปล่าผมเพิ่งมาวาดรูปตอน ม.1 ครับก่อนหน้านั้นก็วาดอยู่บ้างนานๆวาดทีผมชอบดูการ์ตูนมากๆตอนขึ้นม.ต้น พอผมมีเพื่อนที่คุยกันถูกคอผมก็เริ่มตอนนั้นดูการ์ตูนในโทรศัพท์มือถือและวาดตามวาดแฟนอาร์ตหรืออกแบบตัวละครบ้างลงทุนจ่ายตังซื้อหนังสือแพงๆมาฝึกตอนนี้แทบไม่เอามาอ่านเลยครับส่วนตัวการวาดรูปความรู้สึกผมไม่รู้ว่าจะเรียกว่าสนุกได้รึเปล่าผมแค่.....รู้สึกดีกว่าการเรียนหรือนั่งดูยูทูปไปวันๆมากกว่าตอนนั้นยังวาดนานๆทีอยู่ครับ แต่....."
[ในช่วง ม.1 จะจบเทอม2]
ผมไปเจอยูทูปเปอร์สายวาดรูปครับผมดูวีดีโอและรู้สึกสนุกผมเลยแบบมีอารมณ์กลับมาวาดๆๆๆๆๆไปเรื่อยจนผมเห็นว่าเขาวาดบนคอมเขามีไอแพตผมเลยอยากทำตามและก็ฝึกๆตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยแล้วเลยหยุดจับปากกากับสีที่ซื้อมานานเลยครับจนผมไปเจอ.......ช่องยูทูปเปอร์แนวใหม่แนวอนิเมชั่น ที่ตอนนั้นดังขึ้นมาผมที่ชอบดูการ์ตูนเลยเข้าไปดูไฟเลยเหมือนโดนจุดขึ้นมาอีกครั้งและตอนนั้น ม.2 ผมก็ตามเดิมครับวาดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆและก็ทิ้งไปครับเพราะผมขอเรียกว่าโง่และขี้เกียจก็ได้ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องเรียนเท่าไหล่เวลาใกล้สอบผมเลยมักจะยุ่งเกี่ยวกับการตามงาน
[ม.3]
ตอนผมขึ้นม.3ผมกลับมาวาดรูปอีกครั้งเพราะผมกลับไปดูยูทูปสายวาดรูปพวกอนิเมชั้นใหม่ผมไม่รู้มีไฟอีกแล้วหรือแค่อยากเด่นอยากลองก็เอาเงินเก็บไปซื้อเมาส์ปากการาคาถูกมาครับตอนนั้นผมมีคอมแล้วผมเลยคิดว่าถ้าวาดบนคอมดีกว่ากระดาษเยอะมีแค่โปรแกรมกับอุปกรณ์อันเดียวก็วาดได้เรื่อยๆไม่ต้องเหนื่อยซื้อกระดาษหรือสีให้เลาะหรือเปื้ยนมือให้ล้างยากผมฝึกแต่ผมเหมือนจะเริ่มจริงจังขึ้นมาผมฝึกๆๆๆๆๆๆและก็......ตามเคยอีกแล้วทิ้งดิ่งผมเลยไปทำอย่างอื่นช่วงนั้นผมเริ่มอ่านนิยายครับผมเลยอยากแต่งดูบ้างเขียนไปเขียนมาไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันไปร้องเพลงก็แล้วแต่ก็ไม่ดี ผมกลับมาวาดรูปต่อเพราะคิดว่าอันนี้คงดีสุดแล้วทำให้ผมเพิ่งมาคิดครับว่าทุกครั้งที่ผมวาดผมไม่เคยคิดอะไรเลยผมแค่วาดตามวาดๆลบๆแบบไม่มีอะไรในหัวนึกจะวาดก็หยิบมาวาดเลยไม่มีอะไรในหัวตอนร่างภาพสมองก็โล้งไม่มีไอเดียหรืออะไรเลยตอนจับปากกาแทบไม่คิดอะไรเลยตวัดมือวาดอย่างเดียวใช้แค่ตามองมือขยับผม...........ลืมไปแล้วครับว่าผมยังสนุกอยู่รึเปล่าตอนที่ทำแรกๆผมรู้สึกยังไงผมลืมไปแล้วและที่สำคัญผมมันโครตงี้เง่าเลยผมเคยบอกแม่ว่าผมอยากเรียนต่อศิลปะอยากเรียน ม.เอกชน รวมค่าเทอมค่าอยู่หอค่าครองชีพรวม5ปีหลายแสน พ่อผมเลยมักจะเถียงและพูดกับแม่ผมเสมอเพราะเงินมันไม่ใช้น้อยที่จะโยนทิ้งให้ผมเข้าไปลองเล่นๆได้พ่อผมอยากให้เข้าสถาปัตเพราะว่ามันดีกว่าแถม"เงินดี".......
ตอนนี้ผม ม.4 แล้วแต่ก็ยังวาดรูปร่องเพลงอยู่นะครับผลการเรียนผมแย่อยู่แต่ผมก็ตามงานไม่ขาดผมเริ่มมีเพื่อนใหม่ที่คอยสนับสนุนผม แต่คือเอาตรงผมรู้สึกว่าไม่อยากทำต่อแล้วด้วยซ้ำก็แค่คิดนะครับ.
.
.
.
ผมอยากถามทุกคนครับว่าที่ผมทำอยู่นี่มันดีแล้วรึเปล่าผมควรทำยังไงต่อดีผมร็สึกว่าถ้าไม่เปลี่ยนอะไรมันจะกลับมาวนลูปแบบเดิมๆพอโตไปก็ไม่ร็จะทำอะไรผมตอบตัวเองไม่ได้เลยอยากขอคำแนะนำจากทุกคนครับผมควรเปลี่ยนวิธีการใช้ชีวิตหรือเปลี่ยนไปเลือกเรียนอย่างอื่นดีผมจนปัญญาตัวเองจริงๆเพราะงั้นก็ช่วยให้คำแนะนำผมทีนะครับ