เรื่องมีอยู่ว่า เวลาที่มีเหตุให้ผมกับแฟนต้องมีเรื่องขัดใจกัน แฟนจะชอบบอกว่า "ผมเป็นคนที่เห็นแก่ตัว ไม่เคยสนใจคนรอบข้างเลย จนถูกมองว่าเป็นคนเฉยชา" แต่ด้วยนิสัยของผมคือ ไม่ชอบการแสดงออกเรื่องความรักเลย ไม่ว่ากับแฟนหรือลูก และมีอีกนิสัยนึง คือ ผมยอมรับเลยว่าเป็นคนที่ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ไม่ชอบทักแชท ทักไลน์ใครก่อน หากหากไม่มีธุระ หรือเรื่องจะคุยจริงๆ (ซึ่งทางครอบครัวเค้าจะมีชอบโทรหา โทรคุยกันตลอดทุกวัน ขอแค่ให้มีเวลาว่างเป็นโทร ผมเลยถูกมองว่าแปลก) ทำให้เรื่องนี้กลายเป็นว่าผมไม่สนใจ ไม่โทร ไม่ทักหาเค้าเลย มีแต่ฝ่ายเค้าที่ทักมาก่อนตลอด ซึ่งในความคิดผมคือ ไม่รู้ว่าเค้าจะว่างเวลาไหน เลยรอให้เค้าเป็นฝ่ายทักมาดีกว่า ถึงจะแสดงว่าเค้าว่างแล้วคุยกันได้ อ้อ...ลืมบอกไปว่าแฟนผมเป็นครูครับ เลยทำให้ผมเกรงใจตลอดเวลาที่คิดจะทักหรือโทรไป กลัวติดสอนบ้าง ประชุมอยู่บ้างต่างๆ นานา แต่ผมมีอยู่วิธีเดียวที่ใช้แสดงความรักให้พวกเค้าได้รับรู้คือ ผมทำตามใจได้ทุกอย่าง เวลาที่พวกเค้าขออะไร ผมก็ให้ทุกอย่างไม่เคยขัดใจ อยากไปใหนก็พาไปได้หมดทุกที่ และแทบจะทุกเวลาเลยก็ว่าได้ ในที่ๆ เค้าอยากจะไป แม้ว่าผมจะงานยุ่งหรือเยอะแค่ไหน ผมก็พร้อมที่จะหาเหตุผลเพื่อไปขอลางานกับที่ทำงาน เพื่อที่จะได้พาพวกเค้าไปให้สมหวัง

   แต่ว่าภายในใจลึกๆ แล้ว ผมเป็นคนที่รักและเป็นห่วงคนในครอบครัวมากๆ ติดที่แสดงออกให้เค้ารับรู้ไม่เป็น เค้าเลยมองว่าผมไม่เคยใส่ใจอะไรเลย ผมก็พยายามมาหลายครั้ง แต่ทุกๆ ครั้งที่แสดงความรักแบบหวานๆ มักจะมีความเขินอาย และถูกคนรอบข้างแซว เพราะไม่เคยทำให้พวกเค้าเห็น มันเลยทำให้ผมไม่กล้าทำอีก

   ผมเลยสงสัยว่าผมไม่มีความโรแมนติก หรือว่าขาดความเอาใจใส่ไป ทั้งๆ ที่ในใจอยากจะแสดงให้เค้าได้รับรู้ แต่เหมือนมีอีกความคิดนึงมาห้ามไว้ "อัดอั้นตันใจมากครับ" เลยมาตั้งกระทู้เพื่อขอคำแนะนำจากผู้มีประสบการณ์