ตามหัวข้อเลยคือ เรากำลังสับสนเกี่ยวกับนิยายค่ะ ไม่ใช่เนื้อเรื่องหรือพล็อตที่แต่ง แต่เป็นโดยรวมของเรื่อง
   เริ่มแรกเลยนะคะ เราแต่งเป็นแฟนฟิคที่ใช้อิมเมจศิลปิน ใช้แท็กและอื่นๆ เราแต่งเป็นแนว อิโรติก และคอเมดี้ค่ะ ตอนแรกที่เราตัดสินใจแต่งเพียงแค่ว่าเราอยางลองใช้ทักษะมโน แต่อยากรู้สึกถึงที่นักเขียนท่านอื่นว่าอารมณ์ประมาณนี้มั้ย เราเริ่มแต่งตั้งแต่ 6 กย. จนถึงตอนนี้ ลงไปสักระยะ ก็มีคนมาเริ่มชอบค่ะ ชอบสไตล์การแต่งเราเขาคอมเมนต์แล้วเราได้ลองไปสัมผัสกับเมนต์นั้นเขาหัวเราะแล้วบอกให้มาต่อ คือมันแบบเห้ย ดีใจมากๆเลยค่ะที่มีคนมาสนใจในสิ่งที่เราทำ จากนั้นเราก็เริ่มแต่งมาเรื่อยไป คอยตอบและอ่านทุกเมนต์ แล้วมันก็กลายเป็นชีวิตประจำวันไปซะแล้วที่ลงตอนดึกแล้วจะตื่นมาพบคอมเมนต์ดีๆ มันเป็นแรงบันดาลและจูงใจเราให้เฝ้ารอในวันพรุ่งนี้ว่าจะมีอะไรใหม่ๆมาบ้าง สักพักถึงกลางเรื่องเริ่มมีดราม่ากระแสห้ามใช้รูปศิลปินรอบแรก เราจึงสับสนมากแล้วจึงทำการปิดฟิคไปทิ้งรีดไว้อย่างนั้น แต่พอขาดไปได้ไม่ถึงวันด้วยซ้ำเหมือนสิ่งที่เราโหยหาอะ มันได้หายไปจนโล่งเลย เราว้าวุ่นใจมาก เราจึงหาวิธีกู้กลับมาแล้วมันก็ได้ เราได้เริ่มใหม่อีกครั้งในเรื่องเดิม ครั้งนี้เราใช้ดิสเป็นสีดำไม่มีรูปศิลปินค่ะ แต่แท็กยังอยู่ แล้วก็เริ่มแต่งไปเรื่อยไป คล้ายๆปิดหูปิดตาค่ะ คราวนี้เราเหมือนจะเริ่มตั้งต้นใหม่รีดเก่าๆก็หายไปละ ตอนนั้นก็แต่งมาเรื่อยๆอีกก จนคนเริ่มรู้จัก จากที่เราเศร้าๆ ทั้งวันเลย จะมีรีดมาเมนต์ให้กำลังใจขอแนวอะไรต่างไป เห้ยแบบเราต้องการมันอีกมันเหมือนมาเติมเต็มเรา สักพักดราม่าซาเราจึงเริ่มเปิดหน้า แต่ไม่นานก็ตัดแค่ครึ่งตัวเพราะเขาทำกันอย่างนั้น จากนั้นเราก็แต่งมาเรื่อยๆคราวนี้เริ่มมีโดเนท ทั้งอะไรเรื่อยไป แต่งไปอีกเริ่มถูกรายงาน ใช่ค่ะฟังไม่ผิด เราตกใจมาก รีบกดเข้าไปดูข้อความ แอดมินบอกว่า เนื้อหาเกี่ยวกับสายเลือด อันนี้เราพลาดแล้วจริงๆ เราจึงแก้ใหม่จากนั้นก็เริ่มมีพวกเมนต์ที่บอกให้เลิกทำเกี่ยวกับศิลปิน ไม่เห็นด้วยให้เอาแท็กออก เราเครียดมากแล้ว เริ่มไม่จอยกับการแต่ง เราไม่อยากให้มีดราม่า เราจึงแจ้งรีดว่าทำการปิดปรับปรุงคือการเอาแท็กและรูปศิลปินที่ใช้ออกและหลังๆมา ไม่มีดราม่าค่ะ...ไม่มีเมนต์เพิ่ม เมื่อเราลงคนเมนต์จะช้าและน้อย แต่ที่เราดีใจมากที่สุด รีดที่ไม่ได้มาเมนต์ตอนเรากลับมา เขามาเมนต์ให้กำลังใจตอนเราปิดปรับปรุงเค้ายังอยู่กับเราค่ะ และหลังๆมาสิ่งที่เราเคยได้มันจางลง จากที่ทุกวันจะมีเมนต์ กดใจ และอะไรต่างไป มันทำให้เรามีแรงเดินต่อ แต่วันนี้มันไม่เหมือนเก่า ยอดเอาออกจากชั้น และยอดอะไรต่างๆ ก็เข้าใจอยู่ส่วนนึง ที่เราเอาแท็กออก นั่นคือสิ่งที่เขาเข้ามาอ่าน และรูปศิลปินก็คือสิ่งที่เขาว้อนท์ ตอนนี้เรายังมีรีดคอยผลงานอยู่ค่ะ แต่แค่เราโลภอยากได้คำอะไรเยอะไป ในหัวก็คิดว่าจะกลับไปเหมือนเก่าดีมั้ย ทนคำว่าว่าบางส่วน เพื่อแลกกับคำดีๆความสุขอีกส่วน(รูปที่ใช้ปัจจุบันสร้างสรรค์ขึ้นมาเอง) ตอนนี้สับสนมากค่ะ อยากได้ความเห็นของทุกคนช่วยหน่อย ไม่ว่าจะเป็นเชิงไหนเราจะอ่าน และถ้าผลมันออกมาเป็นยังไงเราเตรียมใจไว้แล้ว เพราะเราก็กำลังทุ่มกับอีกเรื่องให้ดีที่สุดอยู่ค่ะ