สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
ความคิดคุณ วุ่นวาย สับสน จนดูยุ่งเหยิงไปหมด ...
เราจะช่วยแยกออกเป็นข้อๆ ให้คุณดู เผื่อคุณจะรู้สึกกระจ่างใจขึ้นมา และมองเห็นทางออกนะคะ
ก่อนอื่น ถามตัวเองดูก่อนว่า
ทุกข์มาก ใช่ไหมคะ ?
ยอมรับตรงๆ ว่าใจตัวเอง ขณะนี้ มีทุกข์มากกว่ามีความสุขเพราะอะไร พอจะนึกออกไหมคะ
พอจะเรียบเรียงออกมาเป็นข้อๆได้ไหม อย่าเอามาปนเปกัน
แล้วแก้ไปทีละเปลาะ
ขอเริ่มจาก ข้อที่เราเห็นว่า สำคัญที่สุด อ่านแล้วสะดุดใจคำนี้เหลือเกิน
1. “จนยายเราไม่ค่อยพอใจ ท่านเป็นห่วง กลัวเราโดนทิ้ง กลัวไม่มีเงินเก็บ (ซึ่งแฟนเราคงไม่ทิ้งหรอก)
ข้อความในวงเล็บ อย่ามั่นใจนักเลยค่ะ จะนำภัยมาสู่คุณภายหน้า
ดูกระทู้ในห้องบางรักนี่สิคะ หากสละเวลาอ่านสักสองชม. จะเจอเกิน 20 กระทู้ ที่มีคนถูกทิ้ง (ทั้งๆที่มั่นใจกันมาก รักกันมากมาก่อน)
เรื่องความรัก ความเบื่อหน่าย มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะ
อย่าไปยึดติดกับมันมากขนาดนั้น อย่าฝากความมั่นใจ ไว้ที่ใครมากขนาดนั้น
กิเลสเราเอง บางทียังเสี้ยมให้เราทรยศ(ต่อความดีในใจตนเอง)ได้ออกบ่อยไป นับประสาอะไรกับใจคนอื่น
2. “ อย่าบอกให้เราเลิกเลยค่ะ เพราะชีวิตเราตอนนี้ก็มีแต่ทางบ้านเค้า”
เราไม่ชอบแนะนำให้ใครเลิกกับใครหรอกค่ะ แต่เราชอบชี้ให้เห็นทาง ที่เราคิดว่า ขณะที่คนเราจมอยู่กับปัญหาของตน
อาจจะมองไม่รอบด้าน หรือมองไม่เห็นความจริงบางส่วน
กรณีของคุณ ชุดความคิดเหล่านี้ต่างหาก ที่มัดแข้งมัดขาคุณไว้ ให้คุณจมอยู่กับความทุกข์นี้ จนดิ้นไม่หลุด
อย่ายึดติดกับอะไรขนาดนี้เลยค่ะ โดยเฉพาะกับอะไรก็ตามที่สร้างทุกข์สร้างโทษให้
3. คุณอายุยังน้อย แต่ต่อสู้ดิ้นรนมา ด้วยตนเอง จนมีทุกวันนี้ คุณเริ่มรู้สึกเหนื่อย ถึงรูรั่วต่างๆ คุณเริ่มรู้สึกว่า ถมเท่าไหร่ ก็ไม่เต็ม
คุณขาดความรักความอบอุ่นจากครอบครัว คุณจึงมายึดเอาครอบครัวสามีเป็นสรณะ
คุณพยายามดีกับทุกคน ยกเว้นตัวเอง
คุณต้องตระหนัก ความจริงเหล่านี้ให้ชัดก่อนนะคะ
ถึงจะไปสู่ทางแก้ปัญหาได้จริง
4. คุณแบกภาระเลี้ยงดูสามี และครอบครัว ไม่แปลก หากให้แล้วมีความสุข หากเขาตอบแทนมาเป็นความรัก
ความดีต่อคุณ ความเกรงใจ ความนับถือ
คุณต้องรู้สถานภาพตนเอง
ขณะนี้คุณเป็นคนจ่ายเงิน เท่ากับคุณเป็นผู้นำครอบครัว เงินแต่ละบาท คุณ “ให้” แต่ละคน อย่างไรคะ
ถ้าให้แบบสปอล์ย ตามใจไม่ยั้ง คุณก็จะได้ คนในครอบครัวที่ดื้อรั้น ไม่รู้คุณ เอาเปรียบ ไม่ขวนขวาย คิดว่านี่เป็นหน้าที่ที่คุณต้องทำ
จะโทษพวกเขาได้ไม่เต็มปากค่ะ เพราะคุณให้พวกเขาแบบลูกหนี้ถวายให้เจ้าหนี้ ให้เพื่อซื้อความรักจากพวกเขา ให้แบบคนที่ต่ำกว่า
แต่ถ้าคุณให้แบบมีน้ำใจเต็มเปี่ยม ให้ด้วยใจกรุณา อยากให้เขามีความสุขจริงๆ
และให้จากหัวใจของผู้เกื้อกูล คุณจะมีเหตุผลในการจ่ายแต่ละครั้ง
สิ่งใดสมควรจ่ายก็จ่ายแบบเดิม สิ่งใดที่ไม่สมควรจ่าย คุณจะห้ามปราม เพราะตรองดูดีแล้ว
และคุณจะไม่กลัวการกระทบกระทั่ง ด้วยความดื้อรั้นของอีกฝ่าย คุณจะใจเย็นให้เหตุผล แต่จะ “ไม่ใจอ่อนตามใจ”
(คุณจะแบ่งเงินเอาเก็บไว้เพื่ออนาคต โดยไม่ต้องรอให้ใครมาอนุญาต เพราะเป็นเงินที่คุณหามา
และคุณจะมีวินัยมากพอที่จะไม่นำเงินตรงนี้ไปใช้ หากมีค่าใช้จ่ายที่ไม่สมควรต้องจ่ายงอกออกมาโดยใช่เหตุ)
เสียงพูดของคุณกับเขา แม้พูดเบาๆก็จะกระทบใจคนฟัง
แฟนจะไม่กล้าล้างผลาญ จะค่อยๆใช้ ค่อยๆรอบคอบ เพราะรู้ว่าคุณเหนื่อยยาก
แม้เขาอาจจะไม่เก่งเท่าคุณในเรื่องหาเงินเข้าบ้าน
แต่เขาจะทำทุกทางเพื่อแบ่งเบาภาระคุณ ให้คุณหายเหนื่อยเร็วขึ้น หรือเรื่องใดจะทำให้คุณเหนื่อยน้อยลง เขาจะเต็มใจทำ
สรุป.
ให้คุณเรียนรู้ที่จะเติบโต และพัฒนาชุดความคิดแบบผู้ใหญ่ที่พึ่งพาตัวเองได้ (ทางด้านจิตใจ)
และเป็นที่พึ่งให้กับครอบครัวได้ ทางด้านกำลังทรัพย์ และสติปัญญาไปพร้อมๆกันนะคะ
เราจะช่วยแยกออกเป็นข้อๆ ให้คุณดู เผื่อคุณจะรู้สึกกระจ่างใจขึ้นมา และมองเห็นทางออกนะคะ
ก่อนอื่น ถามตัวเองดูก่อนว่า
ทุกข์มาก ใช่ไหมคะ ?
ยอมรับตรงๆ ว่าใจตัวเอง ขณะนี้ มีทุกข์มากกว่ามีความสุขเพราะอะไร พอจะนึกออกไหมคะ
พอจะเรียบเรียงออกมาเป็นข้อๆได้ไหม อย่าเอามาปนเปกัน
แล้วแก้ไปทีละเปลาะ
ขอเริ่มจาก ข้อที่เราเห็นว่า สำคัญที่สุด อ่านแล้วสะดุดใจคำนี้เหลือเกิน
1. “จนยายเราไม่ค่อยพอใจ ท่านเป็นห่วง กลัวเราโดนทิ้ง กลัวไม่มีเงินเก็บ (ซึ่งแฟนเราคงไม่ทิ้งหรอก)
ข้อความในวงเล็บ อย่ามั่นใจนักเลยค่ะ จะนำภัยมาสู่คุณภายหน้า
ดูกระทู้ในห้องบางรักนี่สิคะ หากสละเวลาอ่านสักสองชม. จะเจอเกิน 20 กระทู้ ที่มีคนถูกทิ้ง (ทั้งๆที่มั่นใจกันมาก รักกันมากมาก่อน)
เรื่องความรัก ความเบื่อหน่าย มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะ
อย่าไปยึดติดกับมันมากขนาดนั้น อย่าฝากความมั่นใจ ไว้ที่ใครมากขนาดนั้น
กิเลสเราเอง บางทียังเสี้ยมให้เราทรยศ(ต่อความดีในใจตนเอง)ได้ออกบ่อยไป นับประสาอะไรกับใจคนอื่น
2. “ อย่าบอกให้เราเลิกเลยค่ะ เพราะชีวิตเราตอนนี้ก็มีแต่ทางบ้านเค้า”
เราไม่ชอบแนะนำให้ใครเลิกกับใครหรอกค่ะ แต่เราชอบชี้ให้เห็นทาง ที่เราคิดว่า ขณะที่คนเราจมอยู่กับปัญหาของตน
อาจจะมองไม่รอบด้าน หรือมองไม่เห็นความจริงบางส่วน
กรณีของคุณ ชุดความคิดเหล่านี้ต่างหาก ที่มัดแข้งมัดขาคุณไว้ ให้คุณจมอยู่กับความทุกข์นี้ จนดิ้นไม่หลุด
อย่ายึดติดกับอะไรขนาดนี้เลยค่ะ โดยเฉพาะกับอะไรก็ตามที่สร้างทุกข์สร้างโทษให้
3. คุณอายุยังน้อย แต่ต่อสู้ดิ้นรนมา ด้วยตนเอง จนมีทุกวันนี้ คุณเริ่มรู้สึกเหนื่อย ถึงรูรั่วต่างๆ คุณเริ่มรู้สึกว่า ถมเท่าไหร่ ก็ไม่เต็ม
คุณขาดความรักความอบอุ่นจากครอบครัว คุณจึงมายึดเอาครอบครัวสามีเป็นสรณะ
คุณพยายามดีกับทุกคน ยกเว้นตัวเอง
คุณต้องตระหนัก ความจริงเหล่านี้ให้ชัดก่อนนะคะ
ถึงจะไปสู่ทางแก้ปัญหาได้จริง
4. คุณแบกภาระเลี้ยงดูสามี และครอบครัว ไม่แปลก หากให้แล้วมีความสุข หากเขาตอบแทนมาเป็นความรัก
ความดีต่อคุณ ความเกรงใจ ความนับถือ
คุณต้องรู้สถานภาพตนเอง
ขณะนี้คุณเป็นคนจ่ายเงิน เท่ากับคุณเป็นผู้นำครอบครัว เงินแต่ละบาท คุณ “ให้” แต่ละคน อย่างไรคะ
ถ้าให้แบบสปอล์ย ตามใจไม่ยั้ง คุณก็จะได้ คนในครอบครัวที่ดื้อรั้น ไม่รู้คุณ เอาเปรียบ ไม่ขวนขวาย คิดว่านี่เป็นหน้าที่ที่คุณต้องทำ
จะโทษพวกเขาได้ไม่เต็มปากค่ะ เพราะคุณให้พวกเขาแบบลูกหนี้ถวายให้เจ้าหนี้ ให้เพื่อซื้อความรักจากพวกเขา ให้แบบคนที่ต่ำกว่า
แต่ถ้าคุณให้แบบมีน้ำใจเต็มเปี่ยม ให้ด้วยใจกรุณา อยากให้เขามีความสุขจริงๆ
และให้จากหัวใจของผู้เกื้อกูล คุณจะมีเหตุผลในการจ่ายแต่ละครั้ง
สิ่งใดสมควรจ่ายก็จ่ายแบบเดิม สิ่งใดที่ไม่สมควรจ่าย คุณจะห้ามปราม เพราะตรองดูดีแล้ว
และคุณจะไม่กลัวการกระทบกระทั่ง ด้วยความดื้อรั้นของอีกฝ่าย คุณจะใจเย็นให้เหตุผล แต่จะ “ไม่ใจอ่อนตามใจ”
(คุณจะแบ่งเงินเอาเก็บไว้เพื่ออนาคต โดยไม่ต้องรอให้ใครมาอนุญาต เพราะเป็นเงินที่คุณหามา
และคุณจะมีวินัยมากพอที่จะไม่นำเงินตรงนี้ไปใช้ หากมีค่าใช้จ่ายที่ไม่สมควรต้องจ่ายงอกออกมาโดยใช่เหตุ)
เสียงพูดของคุณกับเขา แม้พูดเบาๆก็จะกระทบใจคนฟัง
แฟนจะไม่กล้าล้างผลาญ จะค่อยๆใช้ ค่อยๆรอบคอบ เพราะรู้ว่าคุณเหนื่อยยาก
แม้เขาอาจจะไม่เก่งเท่าคุณในเรื่องหาเงินเข้าบ้าน
แต่เขาจะทำทุกทางเพื่อแบ่งเบาภาระคุณ ให้คุณหายเหนื่อยเร็วขึ้น หรือเรื่องใดจะทำให้คุณเหนื่อยน้อยลง เขาจะเต็มใจทำ
สรุป.
ให้คุณเรียนรู้ที่จะเติบโต และพัฒนาชุดความคิดแบบผู้ใหญ่ที่พึ่งพาตัวเองได้ (ทางด้านจิตใจ)
และเป็นที่พึ่งให้กับครอบครัวได้ ทางด้านกำลังทรัพย์ และสติปัญญาไปพร้อมๆกันนะคะ
สมาชิกหมายเลข 4516594 ถูกใจ, ความเหงาล้อมเราไว้หมดแล้ว ถูกใจ, tesoek b.b ถูกใจ, มาภา...แสงจากพระจันทร์ ถูกใจ, ต่อเวลา หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 5252043 ถูกใจ, Something26 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1374908 ถูกใจ, แมวสามชั้น ถูกใจ, Poly_PloytaleY ถูกใจรวมถึงอีก 5 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เป็นผู้หญิงที่เลี้ยงแฟนที่มีอายุมากกว่าค่ะ
พอแม่เราที่ทิ้งเราไผตั้งเเต่เด็ก กลับมาหาพร้อมมะเร็ง เราสู้ยื้อเค้าอยุนานเพราะคิดว่ายังไงก็แม่ สุดท้ายเค้าก็จากไป เราปลดหนี้ให้แท่ทุกอย่าง ก่อนเค้าจะจากไป แม่เรายกสมบัติทั้งหมดให้แฟนใหม่เค้า เราก็เข้าใจ(แม่พึงเสียเดือนพฤษภา ปีนี้ สู้มา เกือบ2 ปี ) เรารู้สึกเหนื่อยมาก ทำงานเงินเดือนเป็นเเสนนะ
เราอยู่บ้านเเฟนกับเเม่เเฟนด้วย เราดูแลทุกอย่าฃในบ้าน ทุกค่าใช้จ่าย เพราะเรามีรายได้มากกว่า แม่แฟนเราก็ป่วยผ่าตัด เดินเองไม่ได้ ต้องจ้างแม่บ้าน มีรายจ่ายเพิ่มอีก แฟนเราก็เปิดร้านขายของ แต่เงินลงทุนเปนเงินเรา เค้าตอดนิสัย ลงของเยอะ คือกะว่าอะไรขายได้ ลงมาหมด โดยไม่จดรายรับรายจ่าย พอเงินซื้อของไม่พอ ก็มาเอาเงินเรา แฟนเราเค้าเปนคนดีมากๆเลยค่ะ ไม่เคยนอกใจนอกลู่นอกทาง รักเรามากกกก
แต่เราเหนื่อยมากๆ ทะเลาะกันหลายครั้งมากเรื่องเงิน เพราะเราเป็นเด็ก บ้านนอกมาจาก0 จริง พร้อมหนี้สิน เราปิดหนี้หมดแล้ว สร้างบ้านให้ยายอยู่
แต่... ทำไมเรารู้สึกเหนื่อย เด็กอายุ 22 แบกภาระเยอะขนาดนี้เลยหรอ เรารู้สึกว่าทำงานหาเงินมากเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ อยากมีเงินเก็บเยอะ ที่ผ่านทา ทำงานมาจะ 2 ปี เราตามใจครอบครัวมาก ทั้งทางบ้านเราบ้านแฟน อยากได้อะไร อยากทำไรเราช่วยเต็มที่ จนเรารู้สึกว่า แฟนเราพยายามบ้างไหม พยายามเท่าเรารึป่าว เราหาเงินจนเราเครียด เครียดว่าเราจะมีเงินเกบ เราจะทำงานนี้ไปได้อีกนานเเค่ไหน เคยคิดตายหลายครั้งมากเพราะเราไม่เหลืออะไรให้เสียเเล้ว พ่อ แม่ ก็ไม่มี ตอนนี้เหมือนเราทำทุกอย่างเพื่อบ้านแฟน จนยายเราไม่ค่อยพอใจ เค้าห่วง กลัวเราโดนทิ้งไม่มีเงินเกบ (ซึ้งแฟนเราคงไม่ทิ้งหรอก ) แต่เราก็เข้าใจยาย เพราะตอนเด็กจนมาก จนแบบจะไปขอเงินใครเค้าก็เหยียดใส่ เราจะทำยังไงกับความคิดเราดี ตอนนี้แหนเราออกจากงาน เราให้มาทำงานทางเราแทนซึ้งก็ไม่รู้ว่าจะรอดไหม ขายของ ก็ของจ่มเต็มบ้านเงินไม่มี คุยกันหลาบรอบ จนท้อเรื่องลงของ เหมือนเค้าไม่ค้นคว้า ไม่พยายามหาทางเพิ่มไม่ดินร้น หัวรั้น ใครพูดก็ไม่ค่อยฟัง เรารักเค้าค่ะบ้านเค้าก็รักเรามากกก เราควรจะทำไงดีค่ะ เราเครียดมาก หาเงินได้มากเท่าไหร่ก็ไม่พอ
บอกก่อนเลยว่าเราไม่ช้อปปิ้งเลย เครื่องสำอาง เสื้อผ้า คือน้อยมาก ใช้ของตลาดนัดทั่วไป เครียดค่ะ ไม่รู้จะคุยกับใคร