*กระทู้นี้ค่อนข้างยาวนะคะ เตือนไว้ก่อนค่ะ*
คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ เราไปเจอเพื่อนในโรงเรียนมา กลุ่มนี้นิสัยดีค่ะ จริงใจมากๆๆๆๆ แต่เพื่อนสนิทเราจะชอบยุ่งเรื่องคนอื่นบ่อยๆ เช่น เรื่องมันเป็นของคนที่เพื่อนสนิทเรารู้จัก(เราจะใช้นามสมมติของคนนั้นที่เพื่อนสนิทเรารู้จักว่าก)แล้ว ก เนี่ยก็ไปทะเลาะกับคนนึงที่พวกเราในกลุ่มรู้จักแต่ไม่ได้ถึงกับสนิทขนาดนั้น(จะเรียกว่า ข ค่ะ) ละเพื่อนสนิทเราเค้าก็จะคอยไปหลอกถาม ก จะได้เอาข้อมูลมาบอกว่าคนนี้พูดอะไรไม่ดีบ้าง เสร็จแล้วก็เอาเรื่องมาเราให้พวกเราฟังค่ะ ซึ่งถ้าพูดตรงๆ เราไม่อยากฟังค่ะ แบบ...เรารสว่า เรียนๆไปดีๆไม่ต้องมีปัญหาไม่ต้องยุ่งเรื่องคนอื่น เราว่ามันก็ไม่ปวดหัวดี เอาเวลาไปใช้กับความสุขอะไรที่มันทำให้หัวเราะน่าจะดีกว่า หรือเรื่องปัญหาของคนโน๊นคนนี้ที่ ไม่ต้องเอามันมาใส่ใจก็ได้ เค้าก็ชอบสนใจละเอามาเล่าให้ฟังบ่อยๆ
เรื่องถัดมานะคะ เพื่อนสนิทเราในกลุ่มเค้าชอบนินทาคนอื่นค่ะ เช่น เค้าจับคู่คนนี้กับคนนี้ เพราะเห็น 2 คนนั้นชอบอยู่ด้วยกันบ่อยๆ แต่พอเค้าเห็นว่าผญคนนั้นไปนั่งกะผชคนอื่น เพื่อนสนิทเราก็จะพูดละค่ะว่า "เห้ยดูดิๆ ผญคนนั้นไปนั่งกะผชคนอื่น ผชคนที่เราจับคู่ด้วยต้องเศร้าแน่เลย5555555" ก็คือเพื่อนสนิทเราก็ขำไปอ่ะค่ะ ส่วนเราก็แบบ...อ๋ออหรอหรืออีกเรื่องก็คือ อยู่ๅเพื่อนสนิทเราก็พูดขึ้นมาค่ะว่า
เพื่อนสนิท: “ผชคนนี้อ่ะ มันฉลาดนะเว้ยเอาจริง ตอนแรกกูเห็นละเหมือนเป็นคนไม่ตั้งใจเรียน แต่ความจริงมันฉลาดนี่หว่า”
เรา: “แล้วทำไมอ่ะ?”
เพื่อนสนิท: “อ๋อเปล่า กูว่ากูไปขอมันลอกการบ้านดีกว่า5555555555”
มานั่งคิดเราก็แบบ….เอ ละจะพูดออกมาทำไม เค้าไปทำอะไรให้ทำไมต้องพูดแบบนั้น จะชมก็ชมไปเลยสิ ละเรารู้สึกว่าพออยู่ด้วยละมัน Nagative อ่ะค่ะ ความคิดของเพื่อนเรา ละเรารู้สึกด้วยว่า เวลาเพื่อนเป็นแบบไหน เราจะตามไปเป็นแบบเพื่อนได้ง่าย ซึ่งเรารู้ว่าทุกอย่างมันอยู่กับการตัดสินใจของเรา ที่จะเป็นคนยังไง แต่พอเพื่อนนินทาคนอื่นบ่อย เรารู้สึกเหมือนเราเริ่มทำ เพราะจะได้มีอะไรคุยกับเพื่อน....ทั้งๆที่พอมานั่งคิดดีๆ คนเรามีความสุขได้โดยไม่ต้องนินทาใครในทางเสียๆหายๆก็ได้ แถมคนเหล่านั้นก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับพวกเราเลย เรานั่งย้อนมองตัวเองแล้วเราเศร้าค่ะ ที่เราก็ไปนินทาคนเหล่านั่น
เรื่องถัดมาคือ แก๊งนี้สาย กินเบียร์ สูบบุหรี่ ดูดกัญชาค่ะ เราไม่ใช่คนแบบนั้นเลย เราไม่ชอบกินค่ะมันไม่อร่อย ดูดไปก็เจ็บคอค่ะ รู้สึกมันไม่มีอะไรทำให้เกิดประโยชน์(ในความคิดของเรา)นอกจากจะทำร้ายร่างกายตัวเองแล้วมันเสพติดค่ะ แต่เพื่อนชอบชวนค่ะ แบบ
กลุ่มเพื่อน: “ไปดูดไปกินกัน ไปๆๆๆๆ”
เรา: “ไม่เอาอ่ะ เราไม่อยากทำ มันไม่ดี”
กลุ่มเพื่อน: “โหห อะไรอ่ะ สักวันจะทำให้ได้เมาด้วยกันเลย555555”
ละพูดตรงๆนะคะ เราปฏิเสธค่ะ แต่เราลังเลแทบทุกครั้งที่เราปฏิเสธว่า…เราลองดีมั้ย? มันจะรู้สึกยังไงตอนเมา? เรารู้ค่ะว่ามันคือ choice ของเราที่จะทำหรือไม่ทำ แต่เรามานั่งคิดดีๆ…ถ้าเราไม่อยู่กับพวกมัน มันอาจจะไม่มีแรงชักจูงทุกๆเสาร์อาทิตย์ แบบนี้ว่า “ไปกินเหล้า/สูบกัน”
อีกเรื่องค่ะ เพื่อนเรากลุ่มนี้ ไม่ไปไหนเลยค่ะ นอกมหาลัย ไม่ไปเที่ยว ไม่ไปทำอย่างอื่นที่มันสนุกแล้วดีน่ะค่ะ(ก็คือแบบที่ไม่ต้องยุ่งกะสารเสพติด, นินทาคนอื่น แต่สนุกได้)เช่นไปเที่ยวเมือง ไปห้าง พอเราชวนก็บอกเดินไกลค่ะ ใช้ชีวิตแต่ในมหาลัย กินแค่ข้าวโรงอาหาร เรียนเสร็จไปโรงอาหาร แล้วก็ไปห่องสมุด ทำการบ้าน กลับห้องนอนค่ะ ชีวิตเราเป็นนี้มา3 เดือนจนเราแบบ…เบื่อค่ะ มันคืออีกหนึ่งเหตุผลค่ะที่เราอยาก fade ตัวออกมา
จนเรื่องสุดท้ายค่ะ วันนั้นเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ซึ่งก็คือวันศุกร์ค่ะ เพื่อนเราสูบกัญชากัน(ชวนเราอีกแล้วด้วยค่ะรอบนี้) เราเห็นว่ามันดึกแล้ว เลยชวนมานั่งในห้องเราค่ะ เพราะเห็นยังคุยกัน เพื่อนเรามีทั้งหมด 5 คน(รวมเราแล้ว) มีผช 2 คน(เราไม่สนิทด้วยค่ะแค่รู้จักกัน) แล้วก็ ผญคนนึง เพื่อนสนิทเรา และเรา นั่งคุยกันค่ะ แล้วเพื่อนก็มีเบียร์ค่ะ 2 กระป๋องเราก็ไม่ชอบกลิ่นค่ะแต่ไม่ได้พูดไรเพราะเห็นเดี๋ยวก็กลับ ปรากฎว่าเพื่อนคนนึงผญค่ะ เค้าหลับไป ผชคนนึงก็ออกไปค่ะเพราะเค้าไปหาเพื่อนสนิทเค้า ก็เลยเหลือ เรา เพื่อนสนิท และผชคนนั้น ที่ตื่นในห้องเรา แต่คือเรามีงานวันเสาร์ตอนเช้าค่ะ ต้องรีบตื่นไปทำงาน เราก็พูดไปค่ะว่า เออพรุ่งนี้เรามีงานต้องไปทำ ต้องตื่น 8 โมงนะ ละเราก็ขึ้นไปนอนบนเตียงค่ะ ละเราก็พูดไปว่า
เรา: “เออจะกลับกันอะไรยังไง”
เพื่อนสนิท: “ยังกลับไม่ได้เพราะผญคนนึงหลับในห้องเราอยู่ ละจะให้อุ้มไปก็ไม่ไหว”
เรา: “งั้นก็ให้เพื่อนผญคนนี้นอนในห้องเราไปค่ะ มปร แต่พวกแกก็คือจะอยู่หรอ?”
เพื่อนสนิท: “เดะดูก่อน ถ้าดึกละผญยังไม่ตื่นจะไป” เสร็จเพื่อนสนิทกะผชคนนั้นก็นอนบนพื้น คุยกันค่ะ เราผิดค่ะเพราะเราไม่บอกเพื่อนค่ะว่าให้กลับห้องกันตรงๆ แต่เราแสดงออกค่ะว่า นอนไม่หลับ โดยลุกไปเข้าห้องน้ำ ทำหน้าหงุดหงิดละบอก
เรา: “นอนไม่หลับเลยว่ะสัส”
แบบนี้ไป เพื่อนก็มองค่ะละก็คุยต่อ แต่ก็ถามค่ะว่า
เพื่อนสนิท:“พวกกูทำให้นอนไม่หลับมั้ย”
เรา: “ช่าง
เหอะ”
ละก็นอน แต่ก็ไม่หลับค่ะ แต่เพื่อนก็คุยต่อค่ะจน ตี 1 ครึ่ง เรานอนไม่หลับแบบไม่หลับเลย ละเราก็ได้ยินค่ะว่า
เพื่อนสนิท: “กลับกันมั้ย” อันนี้เค้าพูดกะเพื่อนผชที่เราไม่สนิทค่ะ
ผช: “ไม่เอาอ่ะ” (เสียงงัวเงีย)
ละผชคนนั้นก็นอนในห้องเราไปเลยค่ะ ไม่ถามด้วยซ้ำว่านอนได้มั้ย แถมห้องของผชคนนั้นเค้าอยู่อีกชั้นนึงค่ะ เราอยู่ชั้น 1 ผชคนนั้นอยู่ชั้น 2 เดินไปก็ถึงแล้วค่ะไม่ถึง 2 นาที…เราอึดอัดมากๆค่ะ ไม่รู้ควรทำยังไง เราเลยตัดสินใจเดินไปนอนห้องพยาบาลค่ะตอนตี 2 แล้วเราก็ให้โอกาสเพื่อนค่ะว่า พรุ่งนี้ต้องกลับมาเพื่อนเสื้อผ้า 8 โมง ควรจะกลับห้องกันไปได้แล้วมันเช้าแล้ว แต่พอกลับมา…ยังนอนกันอยู่ค่ะผญกะเพื่อนสนิท ในห้องของเรา แต่ผชมันกลับห้องไปแล้วค่ะเราเลยคิดว่าโอเค มปรเราเกรงใจไม่อยากปลุก เดี๋ยวจะกลับมาอีกที 10:30 ควรจะกลับกันได้แล้วแหละ แต่พอกลับมารอบ 2 เพื่อนสนิทเราตื่นค่ะ นั่งในห้องเรา ไม่ปลุกเพื่อนอีกคน สภาพโทรมมาก เราแบบ…ทำไม…นี่มันห้องเรานะเราสนิทกันหรอ เราใจดีหรอ ทำไมถึงไม่เกรงใจ พวกคุณกำลังใช้ห้องเราโดยที่ไม่มีเราอยู่ในห้องด้วยซ้ำไป ถ้าอย่างน้อยเราอยู่ในห้องด้วยยังว่าไปอย่าง อันนี้คือใช้ห้องเรากันแบบไม่เกรงใจเลย ละห้องเราเละมาก คือเราเป็นคนสะอาดมากค่ะ พวกมันรู้ค่ะ แต่วันนั้นห้องเละมาก เอาเบียร์ตั้งบนโต๊ะทำงานเราอีก พอเสร็จเราโมโหค่ะ เราเวลาเป็นไรสีหน้าจะแสดงออกค่ะ เรามองหน้ามันละปิดประตูเดินออกไปกินข้าวข้างนอกห้องค่ะ เสร็จแล้วเรียกพวกมันให้มาคุยจะได้เคลียร์กัน มันทำหน้ารู้สึกผิดกันค่ะ ละก็ขอโทษ แต่เราไม่อยากพูดซ้ำเติมค่ะ เพราะเห็นว่ารู้สึกผิดกัน แล้วก็ไม่อยากพูดว่า เรารู้สึกอึดอัดกับผชคนนั้นที่นอนห้องเรา เพราะเค้าก็เพื่อนของเพื่อนสนิทเรา มันคือสิทธิ์ของเพื่อนสนิทเราที่จะคบใครเป็นเพื่อน ไม่อยากพูดให้เพื่อนสนิทรู้สึกว่า ถ้าเอาผชคนนี้มาเดินเล่นด้วยกัน ทำกิจกรรมด้วยกัน แล้วเราจะอึดอัดเราไม่อยากทำตัวให้เป็นแบบเห็นแก่ตัว เราไม่ใช่จุดศูนย์กลางของโลก อะไรแบบนี้
พอมานั่งคิดวันนั้นเรารู้สึกอึดอัดมากค่ะ หลังจากที่นั่งคิดว่าเพื่อนนิสัยแบบนี้ควรเลิกคบมั้ยมาประมาณอาทิตย์นึง จนมาเจอครั้งล่าสุดเรื่องห้องเรา เราคิดหนักเลยค่ะ วันอาทิตย์เราเลยไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มอื่นค่ะ เราทิ้งพวกเค้าไปเลยไม่ไปกินข้าวด้วย ไม่ไปเดินด้วย ไปค่อยคุยด้วยแล้ว จนถึงวันนี้ ก็ 4 วันมาแล้ว เรานั่งคิดซ้ำๆค่ะว่า…เราเห็นแก่ตัวมั้ยที่ทิ้งเพื่อน เราคบกะเพื่อนกลุ่มนั้นมาได้ 3 เดือนนะคะ แต่เรารู้สึกอึดอัดช่วงนี้ แบบทำไมมันมีเรื่องอะไรเยอะแยะจัง แต่ท้ายนี้เราอยากจะบอกนะคะว่า พวกเค้าก็คือเพื่อนที่ดีค่ะ จริงใจ แต่มันก็มีเรื่องไม่ดี เราก็เลยรู้สึกไม่ดีที่เหมือนเรายอมรับด่านเสียๆของเพื่อนไม่ได้ค่ะ
การเปลี่ยนกลุ่มเพื่อนเพราะรับข้อเสียของเพื่อนไม่ได้ ถือเป็นการเห็นแก่ตัวมั้ยคะ?
คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ เราไปเจอเพื่อนในโรงเรียนมา กลุ่มนี้นิสัยดีค่ะ จริงใจมากๆๆๆๆ แต่เพื่อนสนิทเราจะชอบยุ่งเรื่องคนอื่นบ่อยๆ เช่น เรื่องมันเป็นของคนที่เพื่อนสนิทเรารู้จัก(เราจะใช้นามสมมติของคนนั้นที่เพื่อนสนิทเรารู้จักว่าก)แล้ว ก เนี่ยก็ไปทะเลาะกับคนนึงที่พวกเราในกลุ่มรู้จักแต่ไม่ได้ถึงกับสนิทขนาดนั้น(จะเรียกว่า ข ค่ะ) ละเพื่อนสนิทเราเค้าก็จะคอยไปหลอกถาม ก จะได้เอาข้อมูลมาบอกว่าคนนี้พูดอะไรไม่ดีบ้าง เสร็จแล้วก็เอาเรื่องมาเราให้พวกเราฟังค่ะ ซึ่งถ้าพูดตรงๆ เราไม่อยากฟังค่ะ แบบ...เรารสว่า เรียนๆไปดีๆไม่ต้องมีปัญหาไม่ต้องยุ่งเรื่องคนอื่น เราว่ามันก็ไม่ปวดหัวดี เอาเวลาไปใช้กับความสุขอะไรที่มันทำให้หัวเราะน่าจะดีกว่า หรือเรื่องปัญหาของคนโน๊นคนนี้ที่ ไม่ต้องเอามันมาใส่ใจก็ได้ เค้าก็ชอบสนใจละเอามาเล่าให้ฟังบ่อยๆ
เรื่องถัดมานะคะ เพื่อนสนิทเราในกลุ่มเค้าชอบนินทาคนอื่นค่ะ เช่น เค้าจับคู่คนนี้กับคนนี้ เพราะเห็น 2 คนนั้นชอบอยู่ด้วยกันบ่อยๆ แต่พอเค้าเห็นว่าผญคนนั้นไปนั่งกะผชคนอื่น เพื่อนสนิทเราก็จะพูดละค่ะว่า "เห้ยดูดิๆ ผญคนนั้นไปนั่งกะผชคนอื่น ผชคนที่เราจับคู่ด้วยต้องเศร้าแน่เลย5555555" ก็คือเพื่อนสนิทเราก็ขำไปอ่ะค่ะ ส่วนเราก็แบบ...อ๋ออหรอหรืออีกเรื่องก็คือ อยู่ๅเพื่อนสนิทเราก็พูดขึ้นมาค่ะว่า
เพื่อนสนิท: “ผชคนนี้อ่ะ มันฉลาดนะเว้ยเอาจริง ตอนแรกกูเห็นละเหมือนเป็นคนไม่ตั้งใจเรียน แต่ความจริงมันฉลาดนี่หว่า”
เรา: “แล้วทำไมอ่ะ?”
เพื่อนสนิท: “อ๋อเปล่า กูว่ากูไปขอมันลอกการบ้านดีกว่า5555555555”
มานั่งคิดเราก็แบบ….เอ ละจะพูดออกมาทำไม เค้าไปทำอะไรให้ทำไมต้องพูดแบบนั้น จะชมก็ชมไปเลยสิ ละเรารู้สึกว่าพออยู่ด้วยละมัน Nagative อ่ะค่ะ ความคิดของเพื่อนเรา ละเรารู้สึกด้วยว่า เวลาเพื่อนเป็นแบบไหน เราจะตามไปเป็นแบบเพื่อนได้ง่าย ซึ่งเรารู้ว่าทุกอย่างมันอยู่กับการตัดสินใจของเรา ที่จะเป็นคนยังไง แต่พอเพื่อนนินทาคนอื่นบ่อย เรารู้สึกเหมือนเราเริ่มทำ เพราะจะได้มีอะไรคุยกับเพื่อน....ทั้งๆที่พอมานั่งคิดดีๆ คนเรามีความสุขได้โดยไม่ต้องนินทาใครในทางเสียๆหายๆก็ได้ แถมคนเหล่านั้นก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับพวกเราเลย เรานั่งย้อนมองตัวเองแล้วเราเศร้าค่ะ ที่เราก็ไปนินทาคนเหล่านั่น
เรื่องถัดมาคือ แก๊งนี้สาย กินเบียร์ สูบบุหรี่ ดูดกัญชาค่ะ เราไม่ใช่คนแบบนั้นเลย เราไม่ชอบกินค่ะมันไม่อร่อย ดูดไปก็เจ็บคอค่ะ รู้สึกมันไม่มีอะไรทำให้เกิดประโยชน์(ในความคิดของเรา)นอกจากจะทำร้ายร่างกายตัวเองแล้วมันเสพติดค่ะ แต่เพื่อนชอบชวนค่ะ แบบ
กลุ่มเพื่อน: “ไปดูดไปกินกัน ไปๆๆๆๆ”
เรา: “ไม่เอาอ่ะ เราไม่อยากทำ มันไม่ดี”
กลุ่มเพื่อน: “โหห อะไรอ่ะ สักวันจะทำให้ได้เมาด้วยกันเลย555555”
ละพูดตรงๆนะคะ เราปฏิเสธค่ะ แต่เราลังเลแทบทุกครั้งที่เราปฏิเสธว่า…เราลองดีมั้ย? มันจะรู้สึกยังไงตอนเมา? เรารู้ค่ะว่ามันคือ choice ของเราที่จะทำหรือไม่ทำ แต่เรามานั่งคิดดีๆ…ถ้าเราไม่อยู่กับพวกมัน มันอาจจะไม่มีแรงชักจูงทุกๆเสาร์อาทิตย์ แบบนี้ว่า “ไปกินเหล้า/สูบกัน”
อีกเรื่องค่ะ เพื่อนเรากลุ่มนี้ ไม่ไปไหนเลยค่ะ นอกมหาลัย ไม่ไปเที่ยว ไม่ไปทำอย่างอื่นที่มันสนุกแล้วดีน่ะค่ะ(ก็คือแบบที่ไม่ต้องยุ่งกะสารเสพติด, นินทาคนอื่น แต่สนุกได้)เช่นไปเที่ยวเมือง ไปห้าง พอเราชวนก็บอกเดินไกลค่ะ ใช้ชีวิตแต่ในมหาลัย กินแค่ข้าวโรงอาหาร เรียนเสร็จไปโรงอาหาร แล้วก็ไปห่องสมุด ทำการบ้าน กลับห้องนอนค่ะ ชีวิตเราเป็นนี้มา3 เดือนจนเราแบบ…เบื่อค่ะ มันคืออีกหนึ่งเหตุผลค่ะที่เราอยาก fade ตัวออกมา
จนเรื่องสุดท้ายค่ะ วันนั้นเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ซึ่งก็คือวันศุกร์ค่ะ เพื่อนเราสูบกัญชากัน(ชวนเราอีกแล้วด้วยค่ะรอบนี้) เราเห็นว่ามันดึกแล้ว เลยชวนมานั่งในห้องเราค่ะ เพราะเห็นยังคุยกัน เพื่อนเรามีทั้งหมด 5 คน(รวมเราแล้ว) มีผช 2 คน(เราไม่สนิทด้วยค่ะแค่รู้จักกัน) แล้วก็ ผญคนนึง เพื่อนสนิทเรา และเรา นั่งคุยกันค่ะ แล้วเพื่อนก็มีเบียร์ค่ะ 2 กระป๋องเราก็ไม่ชอบกลิ่นค่ะแต่ไม่ได้พูดไรเพราะเห็นเดี๋ยวก็กลับ ปรากฎว่าเพื่อนคนนึงผญค่ะ เค้าหลับไป ผชคนนึงก็ออกไปค่ะเพราะเค้าไปหาเพื่อนสนิทเค้า ก็เลยเหลือ เรา เพื่อนสนิท และผชคนนั้น ที่ตื่นในห้องเรา แต่คือเรามีงานวันเสาร์ตอนเช้าค่ะ ต้องรีบตื่นไปทำงาน เราก็พูดไปค่ะว่า เออพรุ่งนี้เรามีงานต้องไปทำ ต้องตื่น 8 โมงนะ ละเราก็ขึ้นไปนอนบนเตียงค่ะ ละเราก็พูดไปว่า
เรา: “เออจะกลับกันอะไรยังไง”
เพื่อนสนิท: “ยังกลับไม่ได้เพราะผญคนนึงหลับในห้องเราอยู่ ละจะให้อุ้มไปก็ไม่ไหว”
เรา: “งั้นก็ให้เพื่อนผญคนนี้นอนในห้องเราไปค่ะ มปร แต่พวกแกก็คือจะอยู่หรอ?”
เพื่อนสนิท: “เดะดูก่อน ถ้าดึกละผญยังไม่ตื่นจะไป” เสร็จเพื่อนสนิทกะผชคนนั้นก็นอนบนพื้น คุยกันค่ะ เราผิดค่ะเพราะเราไม่บอกเพื่อนค่ะว่าให้กลับห้องกันตรงๆ แต่เราแสดงออกค่ะว่า นอนไม่หลับ โดยลุกไปเข้าห้องน้ำ ทำหน้าหงุดหงิดละบอก
เรา: “นอนไม่หลับเลยว่ะสัส”
แบบนี้ไป เพื่อนก็มองค่ะละก็คุยต่อ แต่ก็ถามค่ะว่า
เพื่อนสนิท:“พวกกูทำให้นอนไม่หลับมั้ย”
เรา: “ช่าง
ละก็นอน แต่ก็ไม่หลับค่ะ แต่เพื่อนก็คุยต่อค่ะจน ตี 1 ครึ่ง เรานอนไม่หลับแบบไม่หลับเลย ละเราก็ได้ยินค่ะว่า
เพื่อนสนิท: “กลับกันมั้ย” อันนี้เค้าพูดกะเพื่อนผชที่เราไม่สนิทค่ะ
ผช: “ไม่เอาอ่ะ” (เสียงงัวเงีย)
ละผชคนนั้นก็นอนในห้องเราไปเลยค่ะ ไม่ถามด้วยซ้ำว่านอนได้มั้ย แถมห้องของผชคนนั้นเค้าอยู่อีกชั้นนึงค่ะ เราอยู่ชั้น 1 ผชคนนั้นอยู่ชั้น 2 เดินไปก็ถึงแล้วค่ะไม่ถึง 2 นาที…เราอึดอัดมากๆค่ะ ไม่รู้ควรทำยังไง เราเลยตัดสินใจเดินไปนอนห้องพยาบาลค่ะตอนตี 2 แล้วเราก็ให้โอกาสเพื่อนค่ะว่า พรุ่งนี้ต้องกลับมาเพื่อนเสื้อผ้า 8 โมง ควรจะกลับห้องกันไปได้แล้วมันเช้าแล้ว แต่พอกลับมา…ยังนอนกันอยู่ค่ะผญกะเพื่อนสนิท ในห้องของเรา แต่ผชมันกลับห้องไปแล้วค่ะเราเลยคิดว่าโอเค มปรเราเกรงใจไม่อยากปลุก เดี๋ยวจะกลับมาอีกที 10:30 ควรจะกลับกันได้แล้วแหละ แต่พอกลับมารอบ 2 เพื่อนสนิทเราตื่นค่ะ นั่งในห้องเรา ไม่ปลุกเพื่อนอีกคน สภาพโทรมมาก เราแบบ…ทำไม…นี่มันห้องเรานะเราสนิทกันหรอ เราใจดีหรอ ทำไมถึงไม่เกรงใจ พวกคุณกำลังใช้ห้องเราโดยที่ไม่มีเราอยู่ในห้องด้วยซ้ำไป ถ้าอย่างน้อยเราอยู่ในห้องด้วยยังว่าไปอย่าง อันนี้คือใช้ห้องเรากันแบบไม่เกรงใจเลย ละห้องเราเละมาก คือเราเป็นคนสะอาดมากค่ะ พวกมันรู้ค่ะ แต่วันนั้นห้องเละมาก เอาเบียร์ตั้งบนโต๊ะทำงานเราอีก พอเสร็จเราโมโหค่ะ เราเวลาเป็นไรสีหน้าจะแสดงออกค่ะ เรามองหน้ามันละปิดประตูเดินออกไปกินข้าวข้างนอกห้องค่ะ เสร็จแล้วเรียกพวกมันให้มาคุยจะได้เคลียร์กัน มันทำหน้ารู้สึกผิดกันค่ะ ละก็ขอโทษ แต่เราไม่อยากพูดซ้ำเติมค่ะ เพราะเห็นว่ารู้สึกผิดกัน แล้วก็ไม่อยากพูดว่า เรารู้สึกอึดอัดกับผชคนนั้นที่นอนห้องเรา เพราะเค้าก็เพื่อนของเพื่อนสนิทเรา มันคือสิทธิ์ของเพื่อนสนิทเราที่จะคบใครเป็นเพื่อน ไม่อยากพูดให้เพื่อนสนิทรู้สึกว่า ถ้าเอาผชคนนี้มาเดินเล่นด้วยกัน ทำกิจกรรมด้วยกัน แล้วเราจะอึดอัดเราไม่อยากทำตัวให้เป็นแบบเห็นแก่ตัว เราไม่ใช่จุดศูนย์กลางของโลก อะไรแบบนี้
พอมานั่งคิดวันนั้นเรารู้สึกอึดอัดมากค่ะ หลังจากที่นั่งคิดว่าเพื่อนนิสัยแบบนี้ควรเลิกคบมั้ยมาประมาณอาทิตย์นึง จนมาเจอครั้งล่าสุดเรื่องห้องเรา เราคิดหนักเลยค่ะ วันอาทิตย์เราเลยไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มอื่นค่ะ เราทิ้งพวกเค้าไปเลยไม่ไปกินข้าวด้วย ไม่ไปเดินด้วย ไปค่อยคุยด้วยแล้ว จนถึงวันนี้ ก็ 4 วันมาแล้ว เรานั่งคิดซ้ำๆค่ะว่า…เราเห็นแก่ตัวมั้ยที่ทิ้งเพื่อน เราคบกะเพื่อนกลุ่มนั้นมาได้ 3 เดือนนะคะ แต่เรารู้สึกอึดอัดช่วงนี้ แบบทำไมมันมีเรื่องอะไรเยอะแยะจัง แต่ท้ายนี้เราอยากจะบอกนะคะว่า พวกเค้าก็คือเพื่อนที่ดีค่ะ จริงใจ แต่มันก็มีเรื่องไม่ดี เราก็เลยรู้สึกไม่ดีที่เหมือนเรายอมรับด่านเสียๆของเพื่อนไม่ได้ค่ะ