สวัสดีค่ะ มีปัญหาอยากปรึกษาและอยากระบายความในใจไปด้วย ขอเล่าหมดแบบไม่เก็บเลยนะคะ เรื่องมันมีอยู่ว่า ..
เมื่อเดือน กค. ปีที่แล้วได้ขอแม่กับยายไปเที่ยว แต่เกริ่นก่อนหน้านี้แล้วว่าจะไปบ้านแฟนที่สารคาม แต่นั่นก็ทำให้แม่เงียบใส่เราเหมือนไม่พอใจ กลายเป็นทะเลาะกันแต่อยู่ในความเงียบ เหมือนสงครามประสาทเลยค่ะ พอถึงวันที่ 4 เราก็ให้เพื่อนมารับไปนั่งรถบัสไปสารคามเลย และเราก็คุยกะแฟนว่า เราไม่โอเคกับที่บ้าน เราไม่อยากกลับบ้าน เราไม่สบายใจมาก ๆ แฟนเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แฟนเราเป็นคนความคิดโตมากนะคะ อายุน้อยกว่าเรา 6 เดือน เรามีลูกติดคนนึง แฟนรับรู้และส่งค่าเทอมให้ลูกเราตอนลูกเปิดเรียน คือนางรักเด็กและเอ็นดูลูกเรา เราวางใจตรงนี้ ตอนเราไปอยู่บ้านนั้นได้ไม่กี่วัน แม่เค้าไม่ได้ว่าอะไรนะคะ แต่ไม่พอใจเรากับแฟนตรงที่ว่า แฟนเก่าของแฟนเราเค้ามาเก็บของเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านเค้าในขณะที่เราอยู่ตรงนั้น เราก็ไม่อะไร อยากจะเล่าตรงนี้นิดนึงว่า ก่อนเราจะมาหาแฟนเราดันไปจับได้ว่าแฟนเราก็มีแฟนอยู่ แต่นางมาคบกับเราต้นปีที่แล้ว แต่เรารู้จักกันมาจะ 4 ปีแล้วนะคะ แต่ไม่รู้ว่าเค้ามีแฟน เพราะไม่ค่อยได้สนใจเพราะเราก็มีแฟนของเรา ในตอนนั้นนะคะ แต่พอเค้ามาคบกับเรา เค้าก็อยู่กับเรา 24 ชั่วโมงเลย แต่ไปจับได้หลายอย่างตอนไปอยู่ด้วยกันแล้ว เราคิดว่ามันเป็นเรื่องเก่า ๆ เราเลยไม่รื้อฟื้นมันเราคิดว่ามันผ่านมาแล้วด้วยแหละ เราเลือกที่จะโฟกัสสิ่งตรงหน้ามากกว่า .. แม่เค้าไม่ค่อยพอใจชนิดที่ว่าหนีไปอยู่บ้านยายอีกจังหวัดเลย เราก็รู้สึกผิด แต่เราทำอะไรไม่ได้ พอเราไปอยู่จุด ๆ นั้นแล้วเราเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย เราทำให้เค้ายอมรับเราได้ เวลาไม่ถึงเดือน พ่อแม่เค้าก็รับเราได้ ตรงนี้เราก็ไม่มีปัญหาแล้ว เราใช้ชีวิตอยู่กับแฟนแบบที่แฟนไม่ให้เราทำอะไรเลยนอกจากช่วยงานบ้านแม่นิด ๆ หน่อย ๆ เพราะเค้ากลัวเราลำบาก กลัวเราเหนื่อย เป็นแบบนี้มาตลอดจนมาเมื่อต้นปี เค้าไปจับใบดำใบแดง และใช่ ได้ใบแดงมา ตลอดเวลาปีกว่า ๆ เราติดต่อทางบ้านเราตลอดนะคะ ไม่เคยเงียบหาย ทางบ้านเราก็คุยกับเราปกติ ยกเว้นแม่คนเดียว เราก็ไม่อะไรเพราะยังไงยายก็ยังอยู่กับเรา พอแฟนเราไปทหารตอนเช้าวันที่ 3 พย. เราก็กลับบ้านเรา เราคุยไว้ก่อนหน้าแล้วว่าเออ แฟนไปทหารนะ จะกลับไปอยู่บ้านนะ ที่บ้านก็รับรู้และยินดีต้อนรับเรา เราก็วางใจ แต่พอเราส่งแฟนช่วงเช้าเสร็จ เย็นเราก็นั่งรถลงกรุงเทพเลย ถึงบ้านตอนตี 5 ทุกอย่างไม่ปกติ .. ยายถามเราคำนึงว่า กลับมาทำไม ทำไมไม่อยู่ที่นู้นไปเลย กลับมาทำไมเป็นภาระ เราที่พึ่งนั่งได้พักเดียวคือนิ่งไปเลย ร้องไห้ เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากคนในครอบครัว เราอึดอัดมากตอนนี้ เราทักไปหาแม่ของแฟน เค้าก็ว่าให้อดทนช่วงแรก ๆ เท่านั้นแหละ เราเลยตัดสินใจไปคุยกับยายว่า เห้ย ถ้าการที่หนูกลับมามันไม่โอเค หนูกลับไปก็ได้นะ ไปซ่อมรถกะพ่อก็ได้ พ่อของแฟนเปิดอู่ค่ะมีกิจการของตัวเอง แฟนรับช่วงต่อ ถ้าแม่ไม่โอเคหนูจะไม่อยู่เป็นภาระ ไม่มีใครต้อนรับหนูสักคน ไม่เหมือนในโทรศัพท์ ยายเลยบอกว่า ไม่ใช่เค้าไม่ต้อนรับนะแต่จะมาอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้ แต่เราไม่ได้อยู่นิ่งไง เราขายของออนไลน์หาทางดิ้นของเราไปเรื่อย ๆ
ยายก็เงียบใส่เรา เราก็อยู่ในห้องหาออเดอร์ ไม่กินข้าวตั้งแต่วันกลับมาจากนู้น แต่เราไหว แค่แฟนเราไม่รู้ก็พอเพราะนางห่วงเรามาก เรากลัวนางหนีทหารเราเลยไม่บอกเรื่องนี้กับนาง มาวันนี้ เราเปิดใจคุยเรื่องหมั้นเพราะเราคุยกับแฟนเรามาแล้ว เราเลยมาคุยกับยาย ยายเราก็เหมือนเดิมไม่เปิดใจรับอะไรสักอย่าง บอกแค่ว่าต้องมาสมา เพราะไปอยู่บ้านเค้ามาเป็นปี ๆ แล้ว และให้ไปคุยกับแม่ แกก็รู้ว่าเราไม่คุยกับแม่ และแม่ก็ไม่คุยกับเรา เราเลยบอก หึ สมาหรอ ก็ดีกว่าแฟนเก่าที่มีลูกด้วยอ่ะ สมาก็ไม่มา ให้เก็บเงินแต่งกันเองทุเรศ ไม่ทำไรสักอย่าง นี่เค้าจะมาทำก็ไม่เปิดใจคุย และเดินหนีออกมา อยากขอคำปรึกษาค่ะ ทำอะไรไม่ถูกแล้ว อึดอัดมาก อยู่เหมือนไม่มีตัวตน งดซ้ำเติมก่อนนะคะ
อยากขอคำปรึกษา และคำแนะนำจากพี่ ๆ หน่อยค่ะ
เมื่อเดือน กค. ปีที่แล้วได้ขอแม่กับยายไปเที่ยว แต่เกริ่นก่อนหน้านี้แล้วว่าจะไปบ้านแฟนที่สารคาม แต่นั่นก็ทำให้แม่เงียบใส่เราเหมือนไม่พอใจ กลายเป็นทะเลาะกันแต่อยู่ในความเงียบ เหมือนสงครามประสาทเลยค่ะ พอถึงวันที่ 4 เราก็ให้เพื่อนมารับไปนั่งรถบัสไปสารคามเลย และเราก็คุยกะแฟนว่า เราไม่โอเคกับที่บ้าน เราไม่อยากกลับบ้าน เราไม่สบายใจมาก ๆ แฟนเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แฟนเราเป็นคนความคิดโตมากนะคะ อายุน้อยกว่าเรา 6 เดือน เรามีลูกติดคนนึง แฟนรับรู้และส่งค่าเทอมให้ลูกเราตอนลูกเปิดเรียน คือนางรักเด็กและเอ็นดูลูกเรา เราวางใจตรงนี้ ตอนเราไปอยู่บ้านนั้นได้ไม่กี่วัน แม่เค้าไม่ได้ว่าอะไรนะคะ แต่ไม่พอใจเรากับแฟนตรงที่ว่า แฟนเก่าของแฟนเราเค้ามาเก็บของเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านเค้าในขณะที่เราอยู่ตรงนั้น เราก็ไม่อะไร อยากจะเล่าตรงนี้นิดนึงว่า ก่อนเราจะมาหาแฟนเราดันไปจับได้ว่าแฟนเราก็มีแฟนอยู่ แต่นางมาคบกับเราต้นปีที่แล้ว แต่เรารู้จักกันมาจะ 4 ปีแล้วนะคะ แต่ไม่รู้ว่าเค้ามีแฟน เพราะไม่ค่อยได้สนใจเพราะเราก็มีแฟนของเรา ในตอนนั้นนะคะ แต่พอเค้ามาคบกับเรา เค้าก็อยู่กับเรา 24 ชั่วโมงเลย แต่ไปจับได้หลายอย่างตอนไปอยู่ด้วยกันแล้ว เราคิดว่ามันเป็นเรื่องเก่า ๆ เราเลยไม่รื้อฟื้นมันเราคิดว่ามันผ่านมาแล้วด้วยแหละ เราเลือกที่จะโฟกัสสิ่งตรงหน้ามากกว่า .. แม่เค้าไม่ค่อยพอใจชนิดที่ว่าหนีไปอยู่บ้านยายอีกจังหวัดเลย เราก็รู้สึกผิด แต่เราทำอะไรไม่ได้ พอเราไปอยู่จุด ๆ นั้นแล้วเราเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย เราทำให้เค้ายอมรับเราได้ เวลาไม่ถึงเดือน พ่อแม่เค้าก็รับเราได้ ตรงนี้เราก็ไม่มีปัญหาแล้ว เราใช้ชีวิตอยู่กับแฟนแบบที่แฟนไม่ให้เราทำอะไรเลยนอกจากช่วยงานบ้านแม่นิด ๆ หน่อย ๆ เพราะเค้ากลัวเราลำบาก กลัวเราเหนื่อย เป็นแบบนี้มาตลอดจนมาเมื่อต้นปี เค้าไปจับใบดำใบแดง และใช่ ได้ใบแดงมา ตลอดเวลาปีกว่า ๆ เราติดต่อทางบ้านเราตลอดนะคะ ไม่เคยเงียบหาย ทางบ้านเราก็คุยกับเราปกติ ยกเว้นแม่คนเดียว เราก็ไม่อะไรเพราะยังไงยายก็ยังอยู่กับเรา พอแฟนเราไปทหารตอนเช้าวันที่ 3 พย. เราก็กลับบ้านเรา เราคุยไว้ก่อนหน้าแล้วว่าเออ แฟนไปทหารนะ จะกลับไปอยู่บ้านนะ ที่บ้านก็รับรู้และยินดีต้อนรับเรา เราก็วางใจ แต่พอเราส่งแฟนช่วงเช้าเสร็จ เย็นเราก็นั่งรถลงกรุงเทพเลย ถึงบ้านตอนตี 5 ทุกอย่างไม่ปกติ .. ยายถามเราคำนึงว่า กลับมาทำไม ทำไมไม่อยู่ที่นู้นไปเลย กลับมาทำไมเป็นภาระ เราที่พึ่งนั่งได้พักเดียวคือนิ่งไปเลย ร้องไห้ เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากคนในครอบครัว เราอึดอัดมากตอนนี้ เราทักไปหาแม่ของแฟน เค้าก็ว่าให้อดทนช่วงแรก ๆ เท่านั้นแหละ เราเลยตัดสินใจไปคุยกับยายว่า เห้ย ถ้าการที่หนูกลับมามันไม่โอเค หนูกลับไปก็ได้นะ ไปซ่อมรถกะพ่อก็ได้ พ่อของแฟนเปิดอู่ค่ะมีกิจการของตัวเอง แฟนรับช่วงต่อ ถ้าแม่ไม่โอเคหนูจะไม่อยู่เป็นภาระ ไม่มีใครต้อนรับหนูสักคน ไม่เหมือนในโทรศัพท์ ยายเลยบอกว่า ไม่ใช่เค้าไม่ต้อนรับนะแต่จะมาอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้ แต่เราไม่ได้อยู่นิ่งไง เราขายของออนไลน์หาทางดิ้นของเราไปเรื่อย ๆ
ยายก็เงียบใส่เรา เราก็อยู่ในห้องหาออเดอร์ ไม่กินข้าวตั้งแต่วันกลับมาจากนู้น แต่เราไหว แค่แฟนเราไม่รู้ก็พอเพราะนางห่วงเรามาก เรากลัวนางหนีทหารเราเลยไม่บอกเรื่องนี้กับนาง มาวันนี้ เราเปิดใจคุยเรื่องหมั้นเพราะเราคุยกับแฟนเรามาแล้ว เราเลยมาคุยกับยาย ยายเราก็เหมือนเดิมไม่เปิดใจรับอะไรสักอย่าง บอกแค่ว่าต้องมาสมา เพราะไปอยู่บ้านเค้ามาเป็นปี ๆ แล้ว และให้ไปคุยกับแม่ แกก็รู้ว่าเราไม่คุยกับแม่ และแม่ก็ไม่คุยกับเรา เราเลยบอก หึ สมาหรอ ก็ดีกว่าแฟนเก่าที่มีลูกด้วยอ่ะ สมาก็ไม่มา ให้เก็บเงินแต่งกันเองทุเรศ ไม่ทำไรสักอย่าง นี่เค้าจะมาทำก็ไม่เปิดใจคุย และเดินหนีออกมา อยากขอคำปรึกษาค่ะ ทำอะไรไม่ถูกแล้ว อึดอัดมาก อยู่เหมือนไม่มีตัวตน งดซ้ำเติมก่อนนะคะ