คิดถึงวิทยา 

ตอนที่ได้ยินว่า “คิดถึงวิทยา” ได้เป็นตัวแทนหนังประเทศไทยในปีนั้นไปเข้าชิงรางวัลออสการ์ บอกตามตรงว่าเรารู้สึกเฉยๆ แล้วก็ไม่ได้คิดว่านี่เป็นหนังรางวัลอะไรขนาดนั้น แต่พอได้มีโอกาสมาดูเต็มๆ ในวันนี้มันทำให้เรารู้ว่า คิดถึงวิทยา เป็นหนังไทยที่แปลกใหม่ น่าสนใจ นำเสนอเนื้อหาออกมาได้ดี มีประเด็นที่ละเอียดอ่อนและกินใจคนได้ไม่ยาก 

*** รีวิวนี้ไม่มีสปอย ใครที่ดูหนังมาแล้วสามารถอ่านรีวิวตัวเต็มที่มีการเปิดเผยเนื้อหาสำคัญของภาพยนตร์ได้ที่ https://iknowyouhavegoodtaste.blogspot.com/2021/11/blog-post.html

หนังเล่าถึงเรื่องราวของ “ครูสอง”  ครูที่ถูกส่งให้มาสอนหนังสือนักเรียนที่โรงเรียนเรือนแพบนเกาะแห่งหนึ่ง มีนักเรียนในการดูแลเพียง 4 คน สภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวย การปรับตัวมาอยู่ห่างไกลตัวเมืองที่ไม่มีแม้แต่สัญญาณมือถือทำให้ครูสองรู้สึกเศร้า เหงา และโดดเดี่ยว มีเพียงสมุดไดอารี่เล่มนึงที่ถูกเขียนโดย “ครูแอน” คุณครูที่โรงเรียนเรือนแพคนเก่าผู้เขียนบันทึกประสบการณ์ชีวิตที่ต้องก้าวผ่านเรื่องราวอันยากลำบาก ความเคว้งคว้าง และอุดมการณ์ความเป็นครูของเธอ ครูสองมีไดอารี่เล่มนี้ของครูแอนเป็นเสมือนเพื่อนคู่กายที่ทำให้เขาสามารถก้าวผ่านเรื่องราวต่างๆ ไปได้เหมือนกับเธอ

เราชอบวิธีการเล่าเรื่องของหนังที่เล่าเรื่องราวคนละช่วงเวลาของคุณครูทั้งสองคนผ่าน “ไดอารี” ออกมาได้อย่างต่อเนื่องและเกี่ยวพันกันด้วยความสัมพันธ์ของคนทั้งสองที่ไม่แม้แต่จะรู้จักกัน หนังเล่าเรื่องได้สมูทมากๆ ตัดซีนจากครูสองไปหาครูแอนและครูแอนมาหาครูสอง การเล่าเรื่องผ่านภาพในซีนเดียวกัน ผ่านคำพูดสั้นๆ บนไดอารี แต่มันกลับทำให้เรารู้สึกราวกับว่าคนทั้งคู่รู้จักกันมานานแสนนาน และเราก็รู้จักพวกเขาสองคนเป็นอย่างดี
 
เราชอบพาร์ทที่เล่าเรื่องราวของ “ความเป็นครู” อุดมการณ์อันแรงกล้าของครูแอนที่ไม่ใช่เป็นแค่ครูที่มีหน้าที่สอนหนังสือเท่านั้น เธอรักและเป็นห่วงเด็กๆ ของเธอจากใจ และอยากเห็นพวกเขาเติบโตไปมีชีวิตที่ดีขึ้น เรารู้สึกว่าเรื่องของความเป็นครู ความเป็นแม่ มันเป็นเรื่องที่คลาสสิค ความท้าทายของมันคือจะเล่าออกมายังไงไม่ให้ดูพยายามและเลี่ยนมากจนเกินไป ซึ่งเราว่าพาร์ทนี้ของคิดถึงวิทยาทำออกมาได้ดี ความสัมพันธ์ของครูทั้งสองกับเด็กๆ มันสวยงามและฟีลกู๊ดเอามากๆ 

เราชอบการที่หนังใช้ โรงเรียนเรือนแพ เป็นธีมของเรื่อง การมาเป็นครูที่ห่างไกลแบบนี้มันก็วัดใจได้ข้อนึง นอกจากความยากในการใช้ชีวิตในที่ห่างไกล กลับบ้านได้แค่สุดสัปดาห์แล้วก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตกับนักเรียนทั้งวันทั้งคืนไปอีก 5 วัน มันทำให้เราเห็นความสัมพันธ์ของครูกับนักเรียนที่นี่ พวกเขาผูกพันกันมากกว่าแค่การเป็นผู้มอบความรู้   

ส่วนในพาร์ทความสัมพันธ์ของคุณครูทั้งคู่ เราชอบที่หนังทำให้เราเชื่อได้ว่ามันจะมีใครซักคนที่ตกหลุมรักและผูกพันธ์กันผ่านทางตัวหนังสือ ผ่านทางไดอารีจริงๆ ในวันที่เรื่องราวมันเริ่มแย่ หรือในวันที่เปล่าเปลี่ยว ตัวอักษรของครูแอนบนสมุดไดอารีเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ยืนยันว่าเธอสามารถก้าวผ่านเรื่องราวเหล่านั้นมาได้ ราวกับว่ามันเป็นคำเชื่อมั่นจากเธอส่งไปให้ครูสอง ว่าเขาเองก็จะต้องผ่านมันไปได้เช่นกัน

สิ่งนึงที่ทำให้หนังยังไปไม่สุดบนวัตถุดิบที่เตรียมไว้อย่างดีคือบทสรุปของมัน ส่วนตัวเรารู้สึกว่าเราชอบบทสรุปแบบนี้ มันดีและสวยงามมากๆ เพียงแต่พลังเฮือกสุดท้ายในการส่งให้กราฟความรู้สึกในตอนจบมันพุ่งทะยานมันยังไม่มากขนาดนั้น เรารู้สึกว่าทั้งในเรื่องของครูนักเรียน และความสัมพันธ์ของครูทั้งคู่มันยังสามารถเล่นอะไรได้มากกว่านี้ เพื่อที่จะขับพลังในซีนสุดท้ายออกมา และส่งให้ตอนจบแบบนี้ที่ดีอยู่แล้วมีความตราตรึงอยู่ในใจมากกว่าเดิม

สุดท้าย เราคิดว่านี่เป็นอีกหนึ่งหนังไทยที่น่าสนใจมากๆ แม้ว่าโปรดักชันจะไม่ได้สวยงาม ไม่ได้ยิ่งใหญ่ แต่ตลอดเวลาที่ดูมันเต็มไปด้วยความอิ่มฟู ความสุขใจ เป็นหนังที่มอบพลังดีๆ ออกมาให้คนดูสูงมากๆ เด็กๆ ในเรื่องน่ารัก มีซีนตลกที่ดี และคิดว่าคนที่เป็นครูน่าจะอินกับความสัมพันธ์ของคุณครูกับเด็กๆ ในเรื่องไม่น้อย

8/10
I Know You Have Good Taste

ถ้าชอบรีวิวนี้ สามารถติดตามรีวิวภาพยนตร์อื่นๆ ได้ที่
Facebook: https://www.facebook.com/justsointoeverything
YouTube: https://www.youtube.com/c/JanYourDiary/featured
Blogger: https://iknowyouhavegoodtaste.blogspot.com
Blockdit: https://www.blockdit.com/iknowyouhavegoodtaste
TikTok: https://www.tiktok.com/@iknowyouhavegoodtaste?lang=th-TH
Instagram: https://www.instagram.com/iknowyouhavegoodtaste/