สวัสดีครับ ก่อนอื่นต้องขอโทษคนอ่านด้วยนะครับ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เขียนอะไรแบบนี้ ภาษาอาจจะไม่สวย หรืออ่านแล้วงงๆ หน่อย ก็ขออภัยนะครับ😬
     
     มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผม กับเพื่อนผู้หญิงคนนึง เรารู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาล จนตอนนี้เรา อายุ 27 เธอเคยแนะนำผมให้ลองเอาเรื่องของเรามาเขียนดู ตอนนั้นผมคิดว่ามันไร้สาระ แต่ตอนนี้เราได้เลิกคุยกันไปสักพักแล้ว ด้วยเหตุผลบางอย่าง 😭
ทำให้ความคิดนี้เป็นความคิดที่ไม่เลวเหมือนกัน
เผื่อมันอาจจะช่วยให้ผมคิดถึงเขาน้อยลง ( มั้ง )
     
     ก่อนอื่นต้องย้อนกลับไปตั้งแต่สมัยตอนอนุบาล
นู้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน น ~
ตอนครั้งแรกที่เราได้เจอกัน ☺️
หลายๆ คนคงจำได้ว่าตอนบ่าย กิจวัตรของเด็กอนุบาลจะเป็นการนอนกลางวัน ตอนนั้นผมค่อนข้างเป็นเด็กที่แสบพอตัว ( เด็กเวรนั่นแหละ ฮ่าๆ )
ช่วงเวลาที่ครูปล่อยนอน พวกผมจะไม่ยอมนอน
พอครูเดินออกจากห้องไป ก็ถึงเวลาเริ่มแผนชั่วของผมกับชาวแก๊ง โดยการแอบไปนอนกอดเด็กผู้หญิงในห้อง ทำให้เด็กผู้หญิงที่โดนพวกผมกอดในตอนนั้นร้องไห้กันระงม 😵‍💫
จนครูต้องรีบวิ่งเข้ามาดูในห้องว่าเกิดอะไรขึ้น ? ??
บทสรุปของเรื่องนี้คือ พวกผมโดนทำโทษ ให้ไปยืนกอดเสาจนกว่าผู้ปกครองมารับ 😩
     
     เวลาก็ผ่านมาจนตอนที่ผมอยู่ ม.4
ช่วงนั้นเฟสบุ๊คกำลังมาใหม่ๆ ผมก็เป็นเด็กคนนึงที่ติดคอม ติดเกมส์มาก ไม่ค่อยตั้งใจเรียน
วันนึงผมก็เล่นเฟสบุ๊คเป็นปกติตามภาษาเด็กติดเกมส์ เลื่อนหน้าฟีดดูไปเรื่อย เจออะไรก็กดไลค์ไว้ก่อน
เลื่อนจนไปเจอรูปถ่ายรูปนึง มันเป็นรูปถ่ายที่เป็นรูปหมู่ตอนสมัยอยู่อนุบาล ผมก็เลยลองกดเข้าไปดู
แล้วสิ่งเดียวที่ผมสะดุดตาก็คือ เด็กผู้หญิงน่ารักๆ คนนึง ทำหน้าบึ้งอยู่คนเดียว ทั้งที่คนในรูปยิ้มกันหมด แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นก็คือ คนที่ผมเคยกอด 😗
ด้วยความที่เราอยากรู้จัก ( มากๆๆๆ )
ก็เลยลองดูตรงแท้ก สรุปว่ามีเฟสเธอเว้ย 😳
ไม่รอช้าผมกดเขาไปดูหน้าโปรไฟล์
ครั้งแรกที่เห็นก็ได้คิดในใจว่า
     “ เชี้ยยยยยยยยยยย ย น่ารักสัสๆ  ”
( ลืมบอกไปว่า ผมย้ายออกจาก ร.ร. นี้ตอนตอน ป.1
ก็เลยไม่ค่อยได้รู้จักใคร เพราะตอนนั้นมันเด็กมาก )
ผมก็รอช้าอีกเหมือนเดิม แอดเฟรนไปทันที
( ตื่นเต้นสัสๆ กลัวเขาจะไม่รับ )
พอเขารับเท่านั้นแหละ แทบกรี๊ดแตก 😖
จากนั้นก็รีบรวบรวมสติทักไป ด้วยประโยคยอดฮิต ว่า
     เรา : “ สวัสดีครับ ” 😎
             “ เธอจำเราได้หรือเปล่า ? “
     เขา : “ จำได้สิ เธอที่กอดเราตอนอนุบาล ”

     สรุปผมควรดีใจไหมที่เขายังจำเราได้ ฮ่าๆ 😅
ผมคงเป็นความทรงจำอันเลวร้ายในวัยเด็กของเขา
ที่เขาไม่เคยลืมเลย
ตอนนั้นก็คุยได้ประมาณนึง ก็ได้รู้ว่าในรูปตอนอนุบาลที่เขาหน้าบึ้งก็เพราะว่า ไม่ได้เก้าอี้สีเหลืองที่เป็นสีที่เขาชอบ ฮ่าๆๆ น่ารักดี ❤️
คุยไปสักพักผมก็ขอเมล์เขาไว้คุย msn ตอนนั้น msn กำลังฮิตมาก ๆ พอหลังจากนั้นกิจวัตรหลังเลิกเรียนของผม ต้องรีบกลับบ้านมาเปิดคอม ออนเอ็มคุยกับเขาทุกวัน คุยไปคุยมาก็รู้ว่าตอนนั้นเขาไปเรียนแลกเปลี่ยน อยู่ที่นิวซีแลนด์ ส่วนมากเราก็จะคุยกันได้ไม่นาน เพราะตอนคุยกันที่ไทย 4 โมงเย็น ที่นิวซีแลนด์ก็ 4 ทุ่มแล้ว แปปๆเขาก็นอน
เวลาผ่านไป เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น คุยกันทุกวัน คุยกันแทบจะทุกเรื่อง บางครั้งผมก็หยอดมุขจีบบ้าง ส่งเพลงจีบบ้าง จนเพื่อนอย่างผมก็เริ่มคิดไม่ซื่อ 😑
เริ่มแอบชอบ ไม่แอบชอบได้ไง ก็ที่แอดเฟสไปก็เพราะชอบเนี้ยแหละ ( ชอบตั้งแต่เห็นครั้งแรกเลย )
     
     เขาเป็นคนน่ารัก หน้าหมวยๆ ขาวๆ ตัวเล็ก นิสัยกวนหน่อย ๆ ซึ่งมันตรงสเปคผมมาก เพราะงี้ตอนอนุบาล ผมเลยเลือกกอดคนนี้มั้ง ฮ่าๆๆ
แต่ตอนนั้นผมก็ทำได้แค่แอบชอบนะ 😩
ถึงผมจะเป็นคนใจกล้าพอตัว แต่พอจะบอกชอบใครสักคนกลับไม่กล้าเว้ย
ผมคิดว่าเขาก็คงรอให้ผมบอกชอบอยู่
( หลงตัวเองสุดๆ ) 😗


     ยังไม่จบนะครับ วันนี้ ขก. พิมพ์แล้ว ไว้วันพรุ่งนี้หรือว่าง ๆ จะมาเล่าให้ฟังต่อ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ 🙏🏼