เราเคยออกมาจากความสัมพันธ์ที่เป็นได้แค่ตัวเลือกอะ ครั้งนึงเคยมีเพื่อนถามว่า "ทำไมถึงด่วนตัดสินใจวะเขาอาจจะเลือกก็ได้ ไม่กลัวคนอื่นมองเป็นคนขี้แพ้หรอ" คำพูดมันทำให้เราคิดได้ว่า การที่จะรักใครนี่มันต้องต่อสู้ขนาดนั้นเลยหรอวะ เราทำได้แค่ตอบมันกลับไปว่า "กูไม่ได้แพ้ แต่การจะรักใครสำหรับกูมันไม่จำเป็นต้องพยายามขนาดนั้น" ถ้ามองว่าความรักมันเป็นสิ่งที่ต้องต่อสู้เพื่อได้มันมา กูก็อยากให้ลองสมมุติว่ามันคือเกมส์เกมส์นึง เพื่อนทำหน้างงปนสงสัย เกมส์นี้ไม่ได้เหมือนเกมส์อื่นๆทั่วไป ซึ่งผู้เล่นจะต้องเล่นตามเนื้อเรื่องที่ผู้สร้างนั้นได้วางเอาไว้ เพื่อนแปลกใจ "มันไม่เหมือนเกมส์อื่นๆตรงไหนวะ" แล้วผมก็เล่าต่อ เกมส์นี้เป็นแนวตามหาเจ้าหญิงซึ่งก็คือความรัก ส่วนเพื่อนรับบทเป็นชายหนุ่มคนนึง ที่จะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ไปช่วยเจ้าหญิง แต่เกมส์นี้ไม่ได้มีผู้เล่นเพียงคนเดียว จะต้องแข่งกันฟาร์มเวล หรือบางทีก็อาจจะเติม เพื่อที่จะได้เข้าใกล้เจ้าหญิงมากที่สุด เพื่อนเป็นผู้เล่นที่รวยที่สุดในเกมส์ มีอาวุธครบมือ มีทุกอย่างที่เหนือคนอื่น เพื่อนเลยมาถึงปราสาทก่อน แต่เพื่อนกลับจบเกมส์นี้ไม่ได้เพราะเจ้าหญิงไม่ยอมเปิดประตูปราสาทให้ แต่พอมีผู้เล่นคนนึงมาถึง เจ้าหญิงกลับผลักประตูแล่ววิ่งออกมายืนคู่กับผู้เล่นคนนั้น แล้วEndเกมส์ไป ถึงตรงนี้เพื่อนก็ได้พูดขึ้นมาว่า"เกมส์แบบนี้ใครจะไปเล่นวะ เสียเวลามันดูไม่แฟร์" ผมยิ้มแล้วพูดต่อ เกมส์นี้มันให้อะไรกับเราอย่างนึง ต่อให้คู่ควร มีทุกอย่างที่คนอื่นไม่มี แต่ถ้าเจ้าหญิงเป็นคนสร้างเกมส์นี้และปูทางทุกอย่างไว้ ต่อให้เวลน้อยไม่มีของก็วิ่งมาจบเกมส์นี้ได้สบายๆ "ชีวิตจริงไม่ใช่เกมส์ อย่าเป็นผู้เล่นที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อหวังของที่ไม่ใช่ของเรา" เพื่อนหัวเราะพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้นมา ก่อนชนแก้วก็ได้มีคำพูดประโยคนึงหลุดปากมันออกมา "งั้นก็ทำถูกแล้วที่ออกจากเกมส์มาก่อนที่เกมส์มันจะจบ"