ของแบบนี้บางทีมันไม่รู้หรอก เพราะที่จริงโดยทรัพยากรที่มี มองในทางธุรกิจมันก็มีโอกาสคืนกำไรสูง เพราะนักเตะตัวท็อปๆทั้งนั้น ก็เหมือนหลายธุรกิจที่ติดหนี้มาก แต่ดูองค์ประกอบความสามารถมันน่าจะทำเงินได้ เขาก็ให้กู้ต่อเรื่อยๆ แต่ไม่รู้ว่ามันจะพังได้แบบนี้

ก็เหมือนกับเอเวอร์แกรนด์ของจีนน่ะ เราก็คิดมาตลอดว่าบริษัทนี้โคตะระอภิมหารวย พวกธนาคารก็เชื่อใจทุกโปรเจกต์ทั้งหลายแหล่ที่ทำ ก็ให้กู้เรื่อยๆ จนพอเรื่องมาแดงจ่ายหนี้ไม่ได้ ถึงจะรู้ว่าไอ้ที่ผ่านมามันเน่ามานานแล้วนี่หว่า แต่ตอนนั้นคนที่เกี่ยวข้องยังคิดว่า ธุรกิจมันยังไปได้ไง

จะบอกว่าปล่อยให้พังมายืดยาวมันก็บอกอย่างนั้นไม่ได้ ในกรณีของบาร์ซ่าคิดว่าความโปร่งใสคงไม่ใช่ประเด็นเท่าไหร่ เพราะคนตรวจสอบน่ะมี แต่เป็นเรื่องการตัดสินใจต่างๆที่กว่าจะรู้ว่าพลาดมากกว่า กว่าจะรู้ว่าแต่ละดีลที่ทำมันไม่ได้ผลตอบแทนกลับมาอย่างที่คิด ซึ่งของแบบนี้มันใช้เวลากว่าจะรู้ว่าดีลมันไม่เวิร์ก มันไม่ได้รู้ตอนที่จ่ายค่าตัว จ่ายเงินเดือนวันแรกๆหรอก เพราะบางคนจ่ายแพงแต่ผลตอบแทนคุ้มค่า มันก็ไม่ถือว่าเป็นดีลพัง แต่พอดีว่าบาร์ซ่ามันเป็นดีลพังระดับคอมโบชุดใหญ่เท่านั้นเอง