คือเริ่มต้นเลยนะครับ  ผมอายุ18-19 คบกับแฟนมาได้ปีกว่าๆแล้วแฟนของผมแก่กว่าผม1ปีแต่เรียนชั้นเดียวกันเหมือนผมเข้าก่อนเกณฑ์อะครับแล้วก่อนหน้านั้นเราเป็นเพื่อนกันมาก่อนตั้งแต่ม.1 จนมาปวช.3 แล้วก็ลองๆคุยกันแล้วก็ตกลงคบกันมาก็ปีกว่าแล้วละครับตลอดเวลาที่ผมคบกันเค้ามา ผมก็รักเขามากนะครับทำอะไรให้หลายๆอย่างหลายๆเรื่องรวมถึงเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตาม แต่แฟนผมเป็นคนพูดไม่ค่อยจะคิดถึงความรู้สึกของผมเลยครับ แบบชอบบอกเบื่อหลายๆรอบ บอกเลิกเรื่องไร้สาระทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องชอบไล่กลับบ้าน ถึงเขาจะไม่ได้คิดอะไรแต่เราคิดไงครับบางทีผมก็แอบน้อยใจนะ  แล้วพอทะเลาะกันเค้าก็จะไม่ค่อยง้อผมนะพอเค้าผิดเค้าก็จะบอกผิดเองแล้วก็จะบอกเลิกไม่ต้องมาทน  ทั้งๆที่ผมรักเค้ามากๆไม่เคยคิดจะเลิกกับเค้าเลย คือผมคิดเรื่องที่ผ่านกันมาหลายๆเรื่องหน่ะครับผมเลยไม่มีคำว่สเลิกอยู่ในหัวเลย ต่างจากเค้าพออะไรไม่พอใจหรือไม่ถูกใจก็บอกเบื่อบ้างบอกเลิกบ้างซึ่งมันทำให้ผมน้อยใจอย่างมากพอนานๆไป  แต่พอไม่ทะเลาะกันก็เป็นปกตินะครับไม่มีเรื่องชู้สาวอื่นเลยสักนิด  ซึ่งเรื่องนี้ผมก็บอกเขาไปหลายรอบแล้วว่าผมไม่ชอบนะ ทำไมบอกแบบนี้ทำไมไม่คิดดีๆก่อนจะสื่ออะไรออกมาให้ได้ยินกัน  แล้วเขาก็บอกว่าถ้าอยู่แล้วทนก็เลิกกันไปแบบนี้อีก  และสุดท้ายผมก็เป็นคนไปง้อเค้าเพราะผมไม่อยากเลิกกับเค้าเลยหน่ะครับ  แต่ผมรู้นิสัยเค้านะว่าเค้าปากร้ายพูดไม่ค่อยจะคิด  แบบนี้ผมจะต้องทำยังไงดีครับถึงจะให้เค้าเข้าใจผม เข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการให้เขาคิดได้บ้างเพราะผมไม่อยากเลิกเลยเพราะเรื่องนิดๆน้อยๆมาก  ผมควรทำยังไงดีครับ???