สวัสดีค่ะ คือมันก็เป็นปัญหาวัยรุ่นปกติธรรมดานี่ล่ะค่ะ แต่เราไม่รู้ว่าจะปรึกษาใครดี เพราะเพื่อนๆเราก็ดูเหมือนจะเบื่อเรื่องที่เราเล่าตลอดค่ะ ดูจากคำพูดที่ตอบแต่ล่ะครั้งเหมือนตอบส่งๆไม่อยากฟังเลยค่ะ

เรื่องที่เราจะเล่าอาจจะยาวหน่อยนะคะ รบกวนช่วยรับฟังทีค่ะ

เรากับแฟนเก่าคบกันได้ 1 ปีเต็มๆ ผ่านไปแป๊ปเดียวเราก็เลิกกันค่ะ วันนี้ครบรอบ 2 ปีพอดีเลยมาลองเขียนกระทู้(ครั้งแรก)

เข้าเรื่องเลยนะคะ คือเราเป็นคนบอกเลิกแฟนค่ะ ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาติดเกมส์มาก+เวลาเราอยู่กับเขาแล้วเหมือนเขาไม่ได้รักเราเลยค่ะ เขาบอกรักเราแต่การกระทำมันตรงกันข้าม เราเคยขอให้เขาเล่นเกมส์ให้น้อยลงกว่านี้หน่อยได้มั้ย เพราะเขาและเรายังอยู่ในวัยเรียนค่ะ เขาติดเกมส์จนไม่สนใจเรื่องเรียนเลย เราก็เลยมีช่วยเขาทำงานให้บ้างบางครั้ง เวลาติด 0 ติด ร มาก็มีบ่นเขาบ้างแล้วให้ไปแก้ค่ะ เรื่องงานอันไหนไม่ไหวจริงๆเราจะบอกจะสอนได้หมดค่ะ (คือเราอายุมากกว่าแฟน2ปีค่ะ) แต่ไม่ใช่ว่าเขามีแต่ข้อเสียนะคะ ข้อดีเขาก็มีเยอะ เขาเป็นคนยอมแฟนค่ะ เวลาเราบอกอะไรเขาก็รับฟัง เราขอให้เล่นเกมส์น้อยกว่านี้เขาก็ปรับปรุงค่ะ แต่เขาก็กลับมาทำเหมือนเดิม เวลาเราอยากเดินเที่ยวตามประสาแฟนกัน อย่างเดินตลาดแถวบ้าน เขาก็ไม่ไปค่ะ เพราะอะไรไม่รู้แต่เวลาเพื่อนชวนเขาก็ไปนะคะ เราก็งงทำไมไม่ไปกับเราบ้าง แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเราก็ไม่ซีเรียส เรื่อยๆค่ะคนนี้ เรากับแฟนคบกันแบบไม่ค่อยเน้นไปหากันค่ะ คุยกันปกติ เวลาจะเจอกันก็คือบังเอิญเดินเจอกันในโรงเรียนแล้วก็ทักกันบ้างแค่นั้น

ส่วนตัวเราก็มีข้อเสียเหมือนกันค่ะ ด้วยความที่เขาเป็นคนใจเย็นแล้วเราก็เย็นเหมือนกันแต่อาจจะไม่เท่าเขา เรามักจะบ่นเรื่องเกมส์ค่ะ เพราะเขาติดเกมส์จนไม่หลับไม่นอน นอนตื่นมาคือเข้าเกมส์ไปตั้งแต่เช้าแล้วเรียบร้อยแล้วเราก็มักจะงี่เง่าบ้าง ทำตัวงอแงให้เขาสนใจ แรกๆเขาก็สนนะคะ แต่พอแป๊ปเดียวเขาก็เข้าเกมส์แล้วค่ะ เราเคยปรึกษาเพื่อนที่ติดเกมส์เหมือนกันบ้างว่าทำยังไงดีแฟนติดเกมส์ เพื่อนก็บอกลองไปเล่นดูจะได้เข้าใจ เราก็ลองเล่นดูค่ะ ก็รู้สึกสนุกดีค่ะแต่เราไม่ใช่คนติดเกมส์ เล่นพอสนุกแบบพอดีๆค่ะเลยไม่ค่อยเข้าใจ

แต่พอนับวันเข้ามันก็เป็นวนลูปสะสมมาเรื่อยๆเราก็เริ่มทนไม่ไหวเลยขอเลิกค่ะ เขาก็ขอโอกาสเรา บอกเราว่าจะปรับปรุงตัว เราก็โอเคค่ะ เพราะเขาก็ไม่ใช่คนงี่เง่าทำตัวไร้เหตุผล บางทีเราก็รู้สึกเหมือนเขาเป็นพี่เราด้วยซ้ำ แล้วก็คบกันมาเรื่อยๆจนได้ปีนึงค่ะ ในหนึ่งปีเราเลิกกันด้วยเหตุผลเดิมถึง 3ครั้ง แล้วครั้งสุดท้ายคือไปเลยค่ะ ทุกครั้งที่เลิกกันคือเราเป็นฝ่ายบอกเลิกค่ะ เขาก็ขอโอกาสตลอด แต่มาครั้งสุดท้ายเราทนไม่ไหวเราเลยขอจบความสัมพันธ์นี้ไปเลยดีกว่า เพราะเรารู้สึกว่าเขาไม่คิดจะปรับปรุงตัวจริงๆ

พอผ่านไปได้ 3 เดือน เราก็ลองเปิดใจคุยกับคนใหม่ค่ะ เป็นเพื่อนในห้องตัวเองที่เพิ่งย้ายมาพอดี คุยได้ 2 เดือนเรารู้สึกว่าเรากับเพื่อนคนนี้นิสัยดูเหมือนเราแทบทุกอย่างเลยค่ะ แต่เราก็รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาคุยกับเขา เรารู้สึกเหมือนต้องทำตัวเป็นพี่ตลอด เพราะเขายังติดนิสัยเหมือนเด็กเลยค่ะ เช่น ต้องคุยตลอดเวลานะ หายไปไหนไม่บอกงอน อะไรแบบนี้ ทำให้เราคิดถึงแฟนเก่าขึ้นมาค่ะ เพราะเวลาเราคบกับคนเก่าเขาก็ไม่อะไรเราขนาดนี้ ทุกคนมีเวลาส่วนตัวเป็นของตัวเอง ว่างก็คุยไม่ว่างก็บอกเหตุผล เรารู้สึกเราเป็นตัวของตัวเองมากกว่าเวลาอยู่กับแฟนเก่า เราเลยขอเลิกคุยกับเพื่อนคนนี้ค่ะ

จากนั้น 3 เดือนต่อมาเราไม่คุยกับใครเลยค่ะ อยู่กับตัวเอง ทบทวนตัวเองว่าอยากกลับไปหาแฟนเก่าจริงๆเหรอ หรือ แค่เพราะเราเปิดใจเจอคนใหม่ที่ไม่ตรงความต้องการเลยอยากกลับไปหาแฟนเก่า หลังจากเราทบทวนตัวเองเสร็จเราก็ได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า เราคิดถึงแฟนเก่าจริงๆ ถ้าตัดนิสัยติดเกมส์มากไปออกเขาก็เป็นผู้ชายนิสัยดีคนนึงเลยค่ะ วันหยุดไปไร่ไปนา ไม่มีเรื่องผู้หญิงอื่น หรือเรื่องเหล้ายาเลย บ้างทีเขาทำตัวเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเราที่อายุเยอะกว่าด้วยซ้ำ เราเลยวนกลับไปค่ะ กลับมาครั้งนี้คุยกันไปก่อน คุยได้ไม่นานเราก็รู้ค่ะว่าจริงๆเขาไม่คิดจะปรับปรุงเรื่องเล่นเกมส์เลย พอเราบอกอะไรเขาก็ไม่ฟัง แล้วก็ขี้เกียจทำงาน แถมยังติดบุหรี่ไฟฟ้าด้วยค่ะ เราเลยรู้สึกว่า ระยะเวลาที่เราเลิกกันไปทำไมเขาเปลี่ยนไปแบบนี้ เราเลยลองวัดใจเขาประมาณว่า เราจะเลิกคุยกับเขานะ เพราะเขาเปลี่ยนไปมากกว่าแต่ก่อนจริงๆ เพื่อหวังให้เขาหันมาสนใจว่า ตอนนี้เรากลับมาเพราะรักเขานะ อยากอยู่กับเขาไปตลอด แต่คำตอบของเขาทำเราช็อกไปเลยค่ะ เขาบอกว่าตัวเองไม่ดี ถ้าเราอยากไปก็ไปเถอะ พอเราเห็นสิ่งที่เขาบอกเราเลยแก้ต่างว่าเราไม่อยากเสียเขาไปจริงๆ อยากให้เขาอยู่กับเราไปเรื่อยๆนานๆเหมือนแต่ก่อน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เขาบอกว่าอยากให้เราไปเจอคนที่ดีกว่านี้ เพราะเขาดีไม่พอค่ะ เรารั้งเขาจนถึงที่สุดเขาก็ตอบมาแบบเดิม เราเลยพอค่ะ อารมณ์ตอนนั้นคือไปหมดแล้ว โทษตัวเองว่าโดนทิ้งเพราะความปากหมาของตัวเอง

จากนั้นเราก็อยู่คนเดียวมาตลอด 1 ปีค่ะ เปลี่ยนตัวเองให้ดูดีขึ้น นิสัยขี้เกียจก็เลิก ตั้งใจเรียนมากขึ้น ออกกำลังกายทั้งที่ตัวเองไม่ชอบจนน้ำหนักลดมา 7 กิโล ท้อมากค่ะไม่คิดว่าเปลี่ยนตัวเองจะเหนื่อยขนาดนี้ ในระหว่างนั้นเราก็ไม่คุยกับใครสักคนเลยค่ะ ใครทักมา หรือเพื่อนเสนอมาเราก็ไม่สนใจค่ะ(เพื่อนคนที่เราเคยคุยด้วยเขาก็ยังอยากคุยกับเราค่ะ เรารู้เพราะเพื่อนที่สนิทกับเราแล้วก็เขามาบอก) จุดมุ่งหมายตอนนั้นคือต้องกลับไปให้ได้ ตอนนั้นเราอาจจะยังดีไม่พอเขาอาจจะไม่ชอบ ตอนนี้เลยเปลี่ยนนิสัยตัวเองไปด้วยให้ใจเย็นลงเลิกงี่เง่า ไปๆมาๆเรากลายเป็นคนพูดน้อยลงจนเพื่อนทักว่าเปลี่ยนไปจากแต่ก่อน เราเลยหัดพูดติดตลกค่ะ แต่เราก็ติดตลกกับเพื่อนอย่างเดียวกับคนอื่นเราก็เงียบเฉยๆ

ตอนนี้เราก็ไม่คาดหวังเพราะจะได้ไม่ผิดหวัง เราก็มีแอดเขาไปบ้าง เขาก็ไม่สนค่ะไม่รับแอดแต่ก็ไม่ลบแอด เราเลยเริ่มเฉยๆค่ะ (เขาโสดมาตลอดตั้งแต่เลิกกับเราเลยค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่ามีคนคุยอะไรยังไงมั้ย) เราคิดปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร ลงสตอรี่ให้เพื่อนเขารู้ว่าเรายังคิดถึงเขาบ้างบางครั้ง เผื่อเขารู้ แต่ก็เงียบค่ะ ทุกอย่างหายไปแล้ว เหลือแต่เราที่อยู่ที่เดิมไม่ยอมไปไหน

สุดท้ายใครที่อ่านจนจบถึงตรงนี้ขอบคุณมากจริงๆค่ะ เพราะเราไม่รู้ว่าตัวเองเขียนมายาวแค่ไหนแล้ว คิดยังไงช่วยแสดงความคิดเห็นทีนะคะว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดี