ตื่นมาก็เจอ แบบนี้เกือบทุกวันเลยค่ะ
ทั้งทางตรงและทางอ้อม... .

ไม่เชิงว่าตำหนินะ  เพราะเราเป็นคนทำงาน ไม่ได้ขนาดว่าขี้เกียดตัวเป็นขน   เป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ ค่ะ  

เหนื่อยค่ะ ในบางที  ไม่รู้ว่าต้องการอะไรอีก ถึงได้พยายามพูดออกมาแบบนั้น
ผลักดัน  กดดัน.... ไม่เคยถามเราเลยว่าเราเหนื่อยมั้ย ยังไงบ้าง


สารภาพนะคะว่า พยายามทำตัวเองให้มีความสุขในมุมของตัวเอง
แต่ทุกครั้งที่โดนคนในบ้านกดดัน  เราจะรู้สึกเหนื่อย หมดแรงง่ายมาก

อาจเพราะเราเป็นคนที่ต้องอยู่ดูแล
คอยซัพพอร์ทคนในบ้าน....ซึ่งก็คือพ่อแม่เราเองนั่นแหละค่ะ

หลายครั้งเลย ที่อยากกรีดร้องต่อหน้าเค้า.....แต่ก็ได้แค่คิด

รู้ค่ะว่า การทำให้บุพการีเสียใจ ทุกข์ใจ.....เป็นบาปที่หนักที่สุด เลยพยายามไม่ทำแบบนั้น  

ทำได้แค่เงียบ  เพราะถ้าเถียงหรือชี้แจงอะไรไป ทุกครั้งจะทะเลาะกันค่ะ

ต้องออกมาหาวิธีการผ่อนคลายตัวเองเอาเอง



ได้ยินเสมอเลยว่า..
คนอื่นเค้ามีความสุข มีทุกอย่าง
แล้วเราล่ะ มีอะไร.... .30 กว่าแล้ว ยังมีแต่ตัว.....

มันก็จริงอย่างที่เค้าว่ามาอ่านะคะ
ไม่รู้จะเถียงออกไปยังไง


จุกค่ะ พิมพ์ไปจุกไป



ขอระบายนะคะ  เพราะนี่คือพื้นที่เดียวที่เราระบายมันออกมาได้

เหนื่อยค่ะ มากๆ ที่ต้องฟังคนในบ้านบอกกันแบบนี้ทุกวัน