เชื่อว่าหลายคนอาจจะเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาแล้ว คุยทุกวันแต่ไม่มีสถานะ คุยทุกวันแต่เป็นเราที่คิดไปเองคนเดียวที่คิดว่าเขาก็คิดเหมือนกันกับเรา แต่แท้จริงแล้วเราไม่รู้เลยว่าจริงๆเขารู้สึกเหมือนกับเรารึเปล่า เอาจริงเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมากๆ ทุกครั้งที่เจอก็จะแตกต่างกันออกไป บางคนแคร์เรานะสนใจเราแต่สุดท้ายเขาก็สนใจคนอื่นที่ไม่ใช่เรามากกว่า หรือกับบางคนไม่สนใจอะไรเลยว่าเราจะรู้สึกนึกคิดยังไง เอาจริงเหนื่อยนะเหนื่อยมากเหนื่อยที่รู้สึกว่าพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ไม่มีจุดหมาย ไม่มีปลายทางและไม่รู้ว่าปลายทางจะจบลงยังไง จบแบบแฮปปี้หรือเสียใจ ใจจริงคาดหวังให้มันแฮปปี้นะ แต่อีกใจจะเป็นยังไงก็เป็นไป ชั่งมัน ทุกวันนี้ใช้คำว่าชั่งมันบ่อยมาก บ่อยจนบางทีก็เบื่อละเหนื่อยกับคำนี้ แต่มันจะมีคำไหนที่ดีกว่าคำนี้ละจริงไหม อารมณ์แบบชั่งแมร่งให้กับทุกๆเรื่อง โสดมาตั้ง 4 ปี อกหักมานับครั้งไม่ถ้วน ทำใจมาตลอดว่าจะต้องเติบโตกว่านี้ ใจต้องแข็งกว่านี้ถ้าเจอเหตุการณ์แบบเดิมซ้ำๆ เอาจริงทำได้นะ มีคนเข้ามาเยอะพอสมควร แต่พอรู้สึกว่าไม่ใช่เราก็จะพยายามหนี ส่วนบางคนเราชอบเขานะรู้สึกดีมากแต่สุดท้ายเขาก็หนีเรา ทุกวันนี้เลยรู้สึกไม่อยากวิ่งตามหรือโหยหาความรักจากใครแล้ว แต่ความเป็นจริงมันก็ไม่เป็นแบบนั้นเสมอไป สุดท้ายก็ได้เจอคนที่เรารู้สึกชอบ แคร์ ใส่ใจ สนใจ ทุกอย่างที่คนๆนึงรู้สึกชอบและรักใครสักคน แต่แค่มันเริ่มต้นจากคนคุย เราคุยกันมาได้ 3 เดือนละ 3 เดือนเหมือน 3 ปี 5555 แต่ก็นะเวลามันผ่านไปไวในทุกๆวัน ตลอดระยะเวลา 3 เดือน มีเรื่องไม่เข้าใจกันก็เยอะนะ มีเรื่องทะเลาะกันก็บ่อย แต่เรื่องดีดีระหว่างเรามันก็มี เอาจริงเขาทำให้เราคิดตลอดว่าเขาก็รู้สึกเหมือนที่เรารู้สึก โดยการบอก คิดถึงเรา มันทำให้รู้สึกแบบดีนะดี ดีมากสะด้วยซ้ำเพราะเราเองก็คิดถึงเขาอยู่ตลอด ไม่ว่าจะทำอะไรเราจะนึกถึงเขาก่อนเสมอ แต่ในทางกลับกันบางครั้งเขาก็ทำให้เรารู้สึกว่าเหมือนเขาไม่ได้ต้องการเราเหมือนกับที่เราต้องการเขา หลังๆมานี้บทสนทนาระหว่างเรามันเริ่มน้อยลงไปทุกที น้อยจนบางทีสามารถนับคำได้เลยว่าคุยอะไรกัน กี่ประโยคบ้าง จะบอกก่อนว่าช่วงเดือนแรกเรายังไม่ได้ทำงาน มีเวลาคุยกับเขาเกือบจะทั้งวัน แต่พอเข้าเดือนที่ 2 เราเริ่มทำงาน ไม่ค่อยมีเวลาคุยจะคุยก็เมื่อเวลาพักเที่ยงตอนกินข้าว ก็จะโทรคุยกันเหมือนทุกครั้งที่โทร แต่พอหลังๆเริ่มไม่มีการโทรหากัน เพราะเขาบอกว่าเขาเองก็ทำงานกับป้า ต้องช่วยป้าพาลูกค้าไปดูงาน เราก็โอเคนะ ไม่เป็นไรเพราะยังไงก็คนทำงานเหมือนกัน แต่การโทรคุยมันก็ไม่ได้มีตลอดเพราะช่วงกลางคืน เราไม่เคยโทรคุยกันเลยสักครั้ง แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่เคย ไม่เคยเลยตั้งแต่คุยกันมา เอาจริงก็แอบสงสัยตลอดนะว่าเขาแอบคุยกับใครหรือเปล่า ในตอนที่ไม่ได้คุยกับเรา แต่เราก็แบบพยายามไม่คิดอะไรเพราะไม่อยากจะเอามาทำให้ปวดสมองเพราะแค่งานก็ปวดสมองจนจะบ้าตายรายวันอยู่แล้ว แต่ทำไงได้พยายามแล้วแต่อดที่จะคิดไม่ได้อยู่ดี ถ่าให้บอกตรงๆก็คือไม่อยากคิดแล้วอะ ไม่อยากคิดมาก ไม่อยากคิดไปเอง แต่สุดท้ายก็ห้ามไม่ได้อยู่ดี เราเคยทะเลาะกันทุกครั้งที่เริ่มทะเลาะเขาจะวิ่งหนีเราเสมอในขณะที่เราแบบทำไมไม่คิดจะปรับความเข้าใจกัน ทำไมถึงปล่อยให้คิดไปเองอยู่ตลอด เวลาโกรธ น้อยใจ อะไรทุกอย่างสุดท้ายเขาไม่สนใจเราก็ต้องหายเอง บางทีมีมาโกรธเรากลับสะงั้น เอาจริงสมองคิดตลอดอยากถอยอยากหนี แต่สุดท้ายใจมันไม่ได้คิดเหมือนสมอง ท้ายแล้วก็ตัดสินใจกลับมาอยู่ที่เดิม อยากรู้ว่าเราควรทำไงกับความรู้สึกนี้ดี