เจ้าของกระทู้รบกวนสอบถามความคิดเห็นทุกคนหน่อยค่ะ ทุกคนว่ามันแปลกมั้ยคะสำหรับคู่รักบางคู่ที่เป็นแฟนกันแต่ไม่ค่อยติดต่อกันผ่านการคุยโทรศัพท์กัน เวลาที่อยู่คนละที่ หรือไม่ค่อยแชทหากัน

สมัยที่เราคบกับแฟนเก่าคนนึงสมัยมัธยมเมื่อนานมาแล้ว เราเคยเป็นแบบนี้ค่ะ ในตอนนั้นไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์ 
1.เป็นจุดสนใจ =ตอนเด็กๆเวลาเราคุยโทรศัพท์ในบ้าน ผู้ใหญ่ชอบมอง ต่อให้คุยในห้องนอนก็ไม่ค่อยมั่นใจ กลัวโดนคนแอบฟังในตอนนั้น
2.โลกส่วนตัวสูง=เราชอบอ่านหนังสือเรียน อ่านหนังสืออ่านเล่น เล่นกับแมว ซ้อมดนตรี ทำการบ้าน เมื่อก่อนเป็นเด็กเรียน เราใช้เวลากับกิจกรรมพวกนี้เยอะ
3.กังวลไปเองก่อน=เราเป็นคนพูดไม่เก่ง เวลาที่ต้องคุยโทรศัพท์กับใคร หนูจะมีอาการตื่นเต้นประหม่า เขินอาย และ พูดติดๆขัดๆ กังวล ไม่รู้จะพูดอะไรดี กลัวเรื่องปฏิกริยาของฝ่ายตรงข้าม กลัวว่าถ้าเราชวนคุยอะไรไปและเขาจะไม่สนุกกับเรื่องที่เราคุย ฯลฯ
4.เรื่องการพูดโต้ตอบ=เราไม่ค่อยมีเรื่องมาคุย เราชวนคุยไม่ค่อยเก่ง และส่วนมากเวลาคุยโทรศัพท์ เป็นการสื่อสารในลักษณะที่พออีกคนพูดเปิดประเด็นสนทนาคุยมาถามมา อีกคนก็มักจะต้องโต้ตอบกลับทันที เราเป็นคนที่กลัวว่าถ้าพูดเร็วตอบเร็ว จะเผลอพูดอะไรผิดไป และใช้คำพูดไม่ถูก ใช้คำพูดที่เข้าใจยากและทำให้คู่สนทนาไม่เข้าใจคือเป็นคนที่ตื่นเต้นในเรื่องการโต้ตอบกลับทางโทรศัพท์ บางทีเราคิดช้าตอบช้า
4.คุณภาพเสียง =หลายๆครั้ง สัญญาณไม่ดีเท่าที่ควร ทำให้เกิด
ความขัดข้องทางการได้ยินเสียงคู่สนทนา การทำความเข้าใจ และอาจทำให้ได้ยินผิดเข้าใจผิดได้
5.ไม่เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย-บางครั้ง บทสนทนา​บางประโยค มันก็ไม่สามารถคาดเดาอารมณ์และความรู้สึกของผู้สนทนาได้ว่าเขารู้สึกหรือคิดอะไรอยู่ เราได้ยินแต่เสียง แต่เราไม่เห็นหน้า บางอย่างมันตีความได้ยาก

อยากทราบว่ามันแปลกมั้ยคะคู่ที่เป็นแบบนี้ ทุกคนคิดว่ามันมีข้อดีข้อเสียยังไง ควรปรับยังไงบ้างคะ
ปัจจุบันเราเริ่มดีขึ้นแล้วเรื่องของการคุยโทรศัพท์ เรามีการคุยโทรศัพท์กับแฟนคนปัจจุบันบ่อยขึ้นกว่าเมื่อก่อนเพื่อกระชับความสัมพันธ์​