เรื่อง มีอยู่ว่า เราคุยกับผู้ชายคนนึง เจอกันในแอพๆนึง ตอนแรกก็ไม่มีอะไรค่ะ แต่พอคุยกันได้1อาทิตย์ เราก็มารู้ว่าเขาโกหกเราเรื่องชื่อเขา โอเคเขาก็อธิบาย หลังจากนั้นประมาณ1เดือน เราก็ไปเจอ facebook เขา ซึ่งตอนแรกที่คุยกันเขาบอกว่าไม่ได้เล่นเฟส ซึ่งในเฟสเขา ก็ยังตั้งสถานะกับแฟนเก่าเขาอยู่อ พอเราถามเขาก็บอกว่า เขาเลิกกับแฟนได้สักพักแล้วเพราะแฟนเขารอเขาไม่ได้ ก็เลยเลิกกันแล้วเขาก็ลบเฟสทิ้ง โอเคเราก็รับฟัง พอพามาเรื่อยๆก็คุยกันปกติ แต่ตลอดเวลาที่เขาไม่ค่อยว่างคุยกับเราๆก็จะชอบคิดนู้นนี้นั้นตลอดเลย ยอมรับเลยว่ากลัว กลัวอะไรหลายๆอย่าง (เขาเป็นพลทหารนะคะ) ตลอดเวลาที่ผ่านมาเรายอมรับเลยว่าแอบเขาไปส่องเฟสแฟนเก่าเขาบ่อยๆ ซึ่งสถานะมันก็ยังอยู่ ฝ่ายผู้หญิงน่าจะยังเล่นเฟสอยู่ แต่นี่ไม่เข้าใจว่า ทำไมเลิกกันถึงไม่ลบสถานะ เรื่องแค่นี้อาจไม่ได้สำคัญกับคนบางคนนะคะแต่สำหรับเราแล้วมันไม่โอเคเลย เราเคยคุยเรื่องนี้กับเขาแล้วเขาเองก็ไม่ได้อยากรับรู้ เราก็เลยไม่ได้บังคับอะไร พอถึงวันนึงเขาปลดทหาร ใจเรามันก็กลัวอะค่ะ คือเราคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้าเกิดปลดขึ้นมาแล้วเขากลับไปหาคนเก่าเขาเราก็จะเลิกคุย (ก็เตรียมใจมาพอสมควร) แต่พอถึงวันปลดจริงมันก็กลัว นอนร้องไห้ตลอดเลย ยอมรับว่าบางครั้งมันเบื่อที่จะต้องมานั่งกังวนอยู่แบบนี้ แต่ทุกครั้งที่คุยกันมันก็ดีมากๆจนเราลืมความกังวนไปเลยค่ะ เราควรทำไงดีค่ะ 
ตอนนี้ยอมรับว่าก้มีคนเข้ามาคุย แต่ใจเรามันก็นอยอะค่ะ  ตอนนี้ใจเรามันคิดว่า
1. เราไม่ได้รักเขาแต่แค่กลัวเพราะผ่านความรักที่ไม่ค่อยโอเคด้านความรู้สึกมา
2. เรารักเขามาก ๆพอๆแบบว่า เราคลั่งรักเขามากเกินไปจนกลัวคำตอบที่ตัวเองคิดขึ้นมา