ผมจำได้ว่า ผมมีความรู้สึกชอบผู้ชายตั้งแต่ อนุบาล 2 แต่ผมไม่ได้มีพฤติกรรมตุ้งติ้ง อยากแต่งหญิง หรือมีเพื่อนผู้หญิงแต่อย่างใด ผมไม่ได้รู้สึกว่ามันผิดอะไร และผมก็มีพฤติกรรมที่เป็นเด็กผู้ชายปกติทั่วไป(จนแม้กระทั่งตอนนี้ผมก็เป็นเหมือนผู้ชายปกติทั่วไป) จนมาวันนึ่ง ผมอยู่ ป.6 อาจารย์ที่โบสถ์เทศนาเรื่องเมืองโสโดม ทำให้ผมรู้ว่า สิ่งที่ผมรู้สึกหรือชอบผู้ชาย มันเป็นเรื่องที่ผิด และผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองผิดปกติ เป็นตัวประหลาด และผมเริ่มพยายามหาว่า ที่ใดคือที่ของเรา ผมเคยได้ยินว่า อเมริกาเค้าเปิดกว้างเรื่องนี้ ผมเคยคิดแม้กระทั่งอยากไปอยู่ที่นั่น จนผมเริ่มอายุ 16 ปี ผมก็เริ่มมีแฟนแบบคุยโทรศัพท์ที่เป็นผู้ชาย และเริ่มมีอะไรกับผู้ชายครั้งแรกตอนอายุ 19 และผมก็รู้ว่ามันผิดต่อพระเจ้า ผิดพระคัมภีร์ แต่สิ่งนึงที่ผมไม่สามารถได้รับคำตอบจากใครเลยคือ "ทำไมผมต้องชอบผู้ชาย? เป็นเพราะตัวผมเองที่ไปชอบตั้งแต่อนุบาล2หรอ? หรือผมถูกสร้างโดยพระเจ้าให้เป็นแบบนี้? ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากให้ชีวิตความรักของผมถูกต้องในสายตาของพระเจ้า แต่ผมก็ไม่มีความรู้สึกรักหรือชอบหรือมีอารม์กับผู้หญิงได้เลย ถ้าจะเปรียบเทียบคือ ถ้าให้ผู้ชายแท้ มาชอบผู้ชาบด้วยกัน มันก็ขัดกับความรู้สึกของเขาเหมือนกัน และนั่นคือความรู้สึกผมที่มีต่อเพศตรงข้าม ผมไม่เข้าใจว่าทำไมสิ่งนี้ต้องเกิดขึ้นกับผม ผมอยากมีความรักที่ถูกต้อง อยากมีคู่ชีวิต อยากมีครอบครัว แต่มันกลับขัดกับสิ่งที่ผมเป็นและสิ่งที่พระเจ้าต้องการ