ผมขอเกริ่น ก่อนนะครับ ตัวผมเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง ได้มีโอกาสได้บวชเรียนเป็นสามเณร แต่ใครจะไปรู้ว่าในวัดจะคือนรกดีๆนี่เอง วันแรกที่เข้าไปจะเจอเณรรุ่นพี่อยู่ก่อนแล้ว ผมก็ทำตัวปกติดูท่าทีเป็นมิตรด้วยซ้ำ พอหลังๆมา เริ่มมีการ ตบหัวกลั่นแกล้งบ้างตามภาษา หลังๆมา ผมลืมบอกไปผมมีเพื่อนไปบวชด้วย1คน มีรุ่นพี่ทั้งหมด5คน รวมตัวผมเณรทั้งวัดจะมีอยู่ทั้งหมด7คน ผมโดนแกล้งเป็นประจำหนักๆเข้ามีการเอาไฟมาจี้หลังผมเป็นหนองแผลเหวอะไปทั้งอาทิตย์เลยต้องหลอกพระว่าล้มใส่เตาไฟจับผมถอดจีวรเหลือแต่ตัวป่าวแล้วเอาน้ำตาเทียนมาหยดตรง..... เป็นตัวลองมือลองตีนพวกมัน ทั้งโดนต่อยหน้าต่อยแขนตรงแขนตรงหน้ามีแต่รอยฟกซ้ำ  เอาไม้กวาดฟาดหน้าขาบ้าง เพราะจีวรมันยาวเลยทำให้ไม่เห็นรอยซ้ำ  เวลากินข้าวก็จะไม่ได้กินข้าวเพราะพวกมันจะบังคับให้กินแต่พริกพริกเผ็ดๆถ้าวันไหนโยมเอาแหนมใส่บาตรผมโดนประจำ ให้กินพริกบ้าง กินผักอะไรขมๆ เนื้อนี่นานๆได้กินทีถ้าไม่ได้กินข้าวร่วมโต๊ะกับพวกมัน ญาติโยมใส่ซองปัจจัยผมก็จะโดนยึดหมดพวกรุ่นพี่ไถไปหมด วันดีขึ้นดีเป็นพระเณรก็ต้องมีการกวาดใบไม้ ทำงานกัน ผมก็จะโดนใช้กับเพื่อนผมให้ทำงานแทนพวกมันพวกมันก็จะเล่นเกมส์กัน วันไหนเจ้าอาวาสจับได้ว่าเณรรุ่นพี่ใช้รุ่นน้อง ผมก็จะโดนกระทืบหนักมากเอาผ้าห่มคลุมตัวแล้วรุมกระทืบเตะหัว เอาโต๊ะทุ่มใส่ตัวผมจนซี่โครงซ้ำหนักสุดใช้ให้ผมอมนิ้วตีนมัน เอาไม้ตีฆ้องทุบหัวผมจนผมไข้ขึ้นทั้งวันแต่ต้องเก็บอาการไม่ให้เจ้าอาวาสรู้ พวกผมทั้งโดนใช้เยี่ยงทาส โดนไฟจี้ โดนเตะโดนต่อย เอาไม้หน้าสามฟาดหน้าแข้งบ้าง บังคับให้ไปอยู่ใต้ต้นไม้ที่มีรังแตน แล้วรุ่นพี่จะเขย่าต้นนั้นให้แตนต่อย เพื่อนผมโดนไป1ตัว เเต่ผมหนีถ้าใครหนีจะโดนกระทืบหนักที่สุด มีการใช้ความรุนแรงถึงขั้นเอามีดมาแทงแต่ไม่เข้านะแค่เลือดซิบๆและช้ำผมไม่เคยฟ้องเจ้าอาวาสเพราะมันขู่ว่าถ้าฟ้องจะโดนหนักหลายเท่าตอนนั้นพวกผมก็เด็กมากอายุแค่13ผมทนมาได้1ปีเต็มจนพวกมันสึกออกไปหมด ร.ร เณร จะมีเปิดสอนถึงม.3
ตอนนี้ผ่านมาเป็น10ปีแล้ว ผมกลายเป็นคนมีปม กลัวระบบรุ่นพี่รุ่นน้องมากแต่พอออกมาโลกภายนอกโลกภายนอกยังดีกว่าที่วัดเยอะครับแต่มันก็เป็นบทเรียนของเราว่าต่อไปห้ามยอมคนเหมือนกันครับ แต่ความแค้นไม่เคยจางหายไป ผมฟิตหุ่นรอวันเอาขึ้น 
ใครมีประสบการณ์อะไรแบบนี้แชร์กันได้นะครับ