โจทย์ชีวิตเป็นอย่างนี้ วางแผนชีวิตต่อไปอย่างไรในยุคที่สังคมกำลังเปลี่ยนผ่านมากขนาดนี้ดีคะ 

- อายุ 41 มีแฟน ไม่ได้แต่งงาน ไม่คิดมีบุตร รักกันดี คบกันมาหลายปี
- มีรถ 2 คัน ซื้อเงินสด
- มีบ้าน 2 หลัง เป็นชื่อเราเอง
- ไม่มีภาระหนี้สิน
- ไม่มีประสบการณ์ทำงานองค์กร ตอนนี้ว่างงาน 
- จบปริญญาโท ภาษาอังกฤษดี
- เงินเก็บ 600,000 บาท 
- มีมรดกที่ดินจากทางบ้าน 
- ปัจจุบันได้เงินปันผลจากทางบ้านเดือนละ 4-50,000 แฟนทำงานเอกชน เดือนละ 50,000 

ปัญหาคือตอนนี้ชีวิตรู้สึกว่างเปล่า ขาดแรงจูงใจใดๆ ทั้งสิ้น มีอาการหดหู่ ใจอยากทำงาน อยากมี passion แต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร 

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำค่ะ

---

แก้ไขข้อความเพิ่มเติมค่ะ

ได้อ่านบางความเห็นแล้วรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยขอชี้แจงเพิ่มเติมตรงนี้นะคะ

- ด้วยความสัตย์จริงเราไม่ได้มองว่าชีวิตเราดีหรือมีเพียบพร้อมอะไรเลยค่ะ แต่แน่นอนว่าด้วยความที่ไม่มีหนี้สินและมีรายได้โดยที่ไม่ต้องทำงาน ก็อาจจะดูชีวิตสบาย ซึ่งมันก็สบายจริงในแง่มุมนึงค่ะ แต่ปัญหาที่เราเป็นทุกข์ อันนำมาซึ่งการตั้งกระทู้นี้ มันเป็นปัญหาคนละแง่มุมกัน

- การที่เราแจกแจงทรัพย์สินตัวเองก็เพื่อให้รายละเอียดแก่ผู้ที่ช่วยเหลือให้คำแนะนำ ไม่ได้จะมาอวดอ้างว่าชีวิตดีหรือร่ำรวยอะไร ซึ่งถ้ามองตามความเป็นจริงแล้ว อายุ 40 กว่า แต่มีเงินเก็บเพียงเท่านี้ ซ้ำยังไม่ได้ให้รายละเอียดว่าได้มีการลงทุนอื่นใดนอกเหนือจากทรัพย์มรดกที่ได้จากครอบครัว รวมถึงไม่ได้มีประกันชีวิต หรือประกันสุขภาพใดเลย เราถือว่าชีวิตยังมีความเสี่ยงอยู่มาก ดังนั้น เราไม่ได้มองตนเองว่าเป็น “คนรวย” หรือ ”มีอิสระทางการเงิน” เลยค่ะ 

- เราจึงเกิดคำถามว่าเราควรวางแผนชีวิตอย่างไรดีในวัยที่ไม่สามารถทำงานองค์กรได้ เนื่องจากไม่มีประสบการณ์ทำงานองค์กรมาก่อน และด้วยสายวิชาการที่เรียนมา ก็ไม่ได้อยู่ในสายผู้เชี่ยวชาญที่อายุเยอะแล้วแต่ยังสามารถเป็นที่ปรึกษาให้กับองค์กรได้ เราเพียงอยากได้ความเห็นว่าในชีวิตที่เหลืออยู่นี้ เราควรจะวางแผนชีวิตอย่างไร ให้นำมาซึ่งความภาคภูมิใจในตัวเอง และได้พัฒนาความรู้ความสามารถให้เอาตัวรอดได้เท่าทันสังคมปัจจุบันที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก 

- สิ่งที่เราไม่ได้แจ้งตั้งแต่แรกก็คือตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เราไม่ได้ทำงาน เพราะเราวางแผนเรียนต่อให้จบปริญญาเอกเพื่อทำงานในสายวิชาการ เราได้มีโอกาสไปเรียนต่อต่างประเทศในช่วงเกือบสี่ปีก่อน แต่ไม่สามารถสานต่อจนจบได้เนื่องจากโควิดระบาดทำให้ตอนนี้ต้องเปลี่ยนแผนชีวิต ซึ่งการเปลี่ยนแผนครั้งนี้ทำให้เราค่อนข้างเสียศูนย์ เกิดความรู้สึกผิดหวัง หดหู่ หาเป้าหมายชีวิตไม่เจอ และการไม่ได้ออกไปทำงาน ยังทำให้ขาดสังคม การกักตัวจากกโรคระบาดยิ่งทำให้เกิดความเหงา โดดเดี่ยว ความหดหู่ก็เพิ่มมากขึ้น 

- สำหรับทุกความเห็นที่เพื่อนๆ แนะนำมา เราได้นำมาประมวลผลและวิเคราะห์ต้นเหตุปัญหาของเรา เรารู้สึกขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ