ผมถูกพ่อแม่บังคับให้ผมอยู่หอในของรร.ตั้งแต่ป.2
ปัจจุบันผมอายุ18ปีอยู่ชั้นม.6กำลังจะเข้าเทอม2
ผมได้ขอกลับมาอยู่บ้านหรือไม่ก็หอนอกที่อยู่ใกล้รร.
ตั้งแต่ม.4แล้วผมขอทุกๆเทอมจนถึงปัจจุบันพ่อแม่ก็บอกทนๆอยู่ไปก่อนเพื่อพ่อแม่ได้มั้ย ผมก็ถามกลับว่าเพื่อพ่อแม่นี่เรื่องอะไรหรอเขาก็ตอบว่าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงไง หัดไว้จะได้เป็นเสาร์หลักครอบครัวเพราะลูกเป็นผู้ชายไงต้องทนได้ พูดแบบนี้ทุกเทอม
แต่ตัดมาที่พี่ผม(ญ)อ่ะถูกส่งไปอยู่หอแค่ม.1เทอม1เทอมเดียวแล้วขอกลับมาอยู่บ้านแล้วทำไมอยู่ได้ เขาบอกว่าเพราะพี่เรียนเก่ง ส่วนผมไม่ได้เรียนเก่งนะผมผลเรียนปานกลาง บอกทุกปีว่าถ้าผลการเรียนดีขึ้นจะพิจารณา ผลการเรียนผมก็ดีขึ้นทุกปี
ไม่ใช่ว่าผมทำตัวไม่ดีนะผมได้อยู่บ้านอ่ะเฉลี่ยแค่ปีละ3เดือนเอง เวลากลับมาบ้านผมก็ทำงานบ้านที่พ่อแม่ขออ่ะทำให้ทุกอย่างเลย
จริงๆอีกเทอมเดียวผมก็จบแล้วไม่ใช่ว่าผมทนไม่ได้นะแต่ผมอัดอั้นมาก ผมสงสัย ผมถามใครไม่ได้เพราะผมไม่กล้าปรึกษาใคร รู้สึกเหมือนถูกแบ่งแยกกับพี่ตัวเอง
โดนจับส่งไปอยู่หอในตั้งแต่ป.2ยันม.6อยากได้อิสระ
ปัจจุบันผมอายุ18ปีอยู่ชั้นม.6กำลังจะเข้าเทอม2
ผมได้ขอกลับมาอยู่บ้านหรือไม่ก็หอนอกที่อยู่ใกล้รร.
ตั้งแต่ม.4แล้วผมขอทุกๆเทอมจนถึงปัจจุบันพ่อแม่ก็บอกทนๆอยู่ไปก่อนเพื่อพ่อแม่ได้มั้ย ผมก็ถามกลับว่าเพื่อพ่อแม่นี่เรื่องอะไรหรอเขาก็ตอบว่าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงไง หัดไว้จะได้เป็นเสาร์หลักครอบครัวเพราะลูกเป็นผู้ชายไงต้องทนได้ พูดแบบนี้ทุกเทอม
แต่ตัดมาที่พี่ผม(ญ)อ่ะถูกส่งไปอยู่หอแค่ม.1เทอม1เทอมเดียวแล้วขอกลับมาอยู่บ้านแล้วทำไมอยู่ได้ เขาบอกว่าเพราะพี่เรียนเก่ง ส่วนผมไม่ได้เรียนเก่งนะผมผลเรียนปานกลาง บอกทุกปีว่าถ้าผลการเรียนดีขึ้นจะพิจารณา ผลการเรียนผมก็ดีขึ้นทุกปี
ไม่ใช่ว่าผมทำตัวไม่ดีนะผมได้อยู่บ้านอ่ะเฉลี่ยแค่ปีละ3เดือนเอง เวลากลับมาบ้านผมก็ทำงานบ้านที่พ่อแม่ขออ่ะทำให้ทุกอย่างเลย
จริงๆอีกเทอมเดียวผมก็จบแล้วไม่ใช่ว่าผมทนไม่ได้นะแต่ผมอัดอั้นมาก ผมสงสัย ผมถามใครไม่ได้เพราะผมไม่กล้าปรึกษาใคร รู้สึกเหมือนถูกแบ่งแยกกับพี่ตัวเอง