ตั้งแต่เด็กเรามักจะต้องพยานในการเป็นสิ่งมีชีวิตตายต่อหน้าต่อตาบ่อยมากถ้าเป็นการตายแบบ...ตาย..หลับตายอะไรงี้ยังพอไหวแต่เรามักจะเห็นเหตุการณ์ที่รุนแรงหรือไม่ก็หน้ากลัวเราเคยเห็นกระต่ายร้องอย่างทรมานแล้วช็อคตายต่อหน้าเราเคยเห็นงูกินแม่หนูที่เราเลี้ยงกับลูกหนูที่พึ่งตอดต่อหน้าต่อตาเคยฆ่าปลาแบบไม่ได้ตั้งใจเป็นปลาพี่สาวตอนนั้นมันท้องใกล้คอดด้วย แม่เราวางกับดักหนูแต่สวนใหญ่ที่มาติดมีแต่ลูกหนูตัวเล่นๆมันน่ารักมากก็เลยขอให้แม่เอาไปปล่อยแม่ตอบเดี๋ยวเอาไปปล่อยแต่สิ่งที่แม่ทำจากนั้นทำให้เรายังจดจำมาถึง5ปีแม่พับกับดักให้กลายเป็นครึ่งวงกลมแล้วนำไปทิ้งขยะแล้วเดินไปอาบน้ำ กับดักนั้นเป็นกับดักที่เป็นจานพลาสติกและมีกาวข้างบนจานเสียงลูกหนูที่ร้องด้วยน้ำเสียงจะขาดใจเพราะกาวปิดช่องทางอากาศเข้าออกยังคงติดอยู่ในหัวเราจนถึงทุกวันนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้