ตามกระทู้เลยค่ะ คือครอบครัวเราไม่ไหวกันแล้วค่ะ เราเป็นครอบครัวใหญ่แต่ก่อนหน้านี้ก็มีกันแค่3-4คนเอง หลังจากที่ยายเรากลับมาจากกรุงเทพเขาก็มาอยู่ที่บ้านด้วย3ปีแรกไม่อะไร แต่มาปีนี้เราไม่ไหวจริงๆเขาเป็นหลายรอบและหลายครั้งเขาชอบว่าแม่หาว่าแม่ลักเงินเขาลักเสื้อผ้าเขาเอาไปให้ป้าเราหาว่าส่งเงินมาให้ที่บ้านใช้(แต่ไม่เคยส่งมีแต่พี่สาวเราที่ส่ง) เขาลืมเขาหลงค่ะเสื้อผ้าบางทีก็ซักแล้วซักอีกเดี๋ยวก็หาว่าเราไม่ซักเสื้อผ้าให้อีกพอทำห้องให้ก็เอาพวกตู้เก็บแก้วชั้นวางของที่เคยวางพวกของใช้ในครัวเขาก็เอาเข้าห้องเขา เขาชอบใส่ร้ายว่าแบบคนนั่นคนนี้เอาไปแต่จริงๆมันไม่มีใครเอาไปหรอกเสื้อผ้าเขาพวกเราไม่อยากยุ่ง มันเป็นวันที่เราเห็นน้ำตาแม่ แม่ระบายออกมาทุกอย่างในวันนี้แม่แบกรับภาระมากมายหนี้สินแม่ก็ไม่เคยบ่น เขาไม่เคยรับรู้อะไรเลยหาว่าแม่เก็บเงินไม่ยอมใช้หนี้แล้วมันก็ตกมาที่เขาแต่จริงๆเขาไม่ได้เป็นคนใช้หนี้เลยสักบาทเดียว มันยังมีอีกหลายๆเรื่องที่อยากระบายออกมามากๆ เราควรส่งไปโรงพยาบาลศรีธัญญาหรือโรงพยาบาลอะไรดีคะแบบมันไม่ไหวถ้ากลับบ้านมาคราวนี้จะเผาบ้านบอกงี้อะ