อย่างที่บอกเลยค่ะคือเป็นคนนึงที่เคยมีความมั่นใจมากกล้าคิดกล้าทำชอบเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆของโรงเรียนกล้าเเสดงออกมาโดยตรอดมีความสุขมากเลยค่ะตอนนั้นพอมีความสุขมาซักพักก็ดันมาเจอโรคร้ายที่เกิดขึ้นบนใบหน้าก้อนเนื้องอกค่ะตอนแรกเราไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับเราก้อนเนื้อมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเลยค่ะขนาดเท่าไข่ไก่ได้คุณหมอทำการรักษาโดยการผ่าตัดที่มีแผลบนใบหน้าค่ะและต้องใส่เหล็กดามกระดูกโหนกแก้มไว้ทำใจมาตรอดการวินิฉัยของคุณหมอค่ะนี่ก็เข้าเดือนที่5แล้วที่ผ่ามาใบหน้ามีรอยแผลเป็นนิดหน่อยค่ะแต่มันก็ไม่ได้เหมือนเดิม100%ค่ะ
            ทีนี้เราเลยรู้สึกมาซักพักเเล้วว่าเราเปลี่ยนไปเราไม่มั่นใจเราไม่กล้าเข้าสังคมเวลาดูรูปคนที่เขาหน้าตาดีๆก็มีความคิดมาตรอดว่าทำไมเราถึงโชคร้ายและเวลามาเลื่อนดูรูเก่าๆของตัวเองไม่รู้ทำไมน้ำตาร่วงตรอดเลยค่ะทำใจมาซักพักแล้วแต่ยากมากๆเลยค่ะเราเลยคิดว่ามันต้องปรับเปลี่ยนความคิดแต่เราก็ไม่รู้ต้องคิดแบบไหนให้ตัวเองกลับมาอยู่ในจุดที่เรียกว่าความสุข
             มันเหมือนฝันร้ายมากๆเลยค่ะเเต่มันก็คงไม่ใช่ความฝันที่ตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างจะเหมือนเดิมบางทีก็แอบคิดว่าทำชีวิตเราถึงต้องกำหนดมาแบบนี้เราพึ่งจะอายุ15เองค่ะทำมถึงต้องเจออะไรหนักขนาดนี้ด้วย

ท่านใดมีคำปรึกษาเกี่ยวกับการจัดการความคิดของตัวเองรบกวนจริงๆน่ะคะช่วยให้คำปรึกษาหนูน่ะคะ

*เป็นกระทู้เเรกน่ะคะผิดพลาดตรงไหนหรือเล่าแล้วฟังยากต้องขออภัยด้วยค่ะ*

*ใครมีประสบการหรือปัญหาที่เคยเจอมาเล่าสู่กันฟังได้น่ะคะ*