สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อที่ถามเลยค่ะ ก่อนอื่น
เรื่องมีอยู่ว่า เรายังเรียนอยู่ค่ะมีแฟนวัยทำงาน บ้านเรากับแฟนห่างกันไม่มากค่ะ แต่เจอกันยากเพราะครอบครัวเราไม่อยากให้คบค่ะ เลยคุยกันผ่านแชทตลอดค่ะ อาจจะมีโอกาสเจอบ้างบางครั้ง แล้วมีวันนึงเราได้ไปเที่ยวกับเขาแล้วมีอะไรกัน เป็นครั้งแรกของเราค่ะ เขาก็ไม่เปลี่ยนไปนะคะ แต่คบมานานเรื่อยๆ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปค่ะ เขาไม่ค่อยทักหาเราเลย จากที่ใส่ใจก็เริ่มห่างเหิน เริ่มไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกกัน แต่เราจะโทรหากันทุกคืนนะคะ

     แล้วระหว่างคบชอบมีประเด็นเรื่องแฟนเก่าตลอด เวลาที่เราชวนเขาไปเที่ยว สถานที่ที่เขาไปกับแฟนเก่า เขาจะปฎิเสธค่ะ ปฏิเสธแบบไม่มีเหตุผล ปฎิเสธประมาณว่า "ไม่รู้จะไปทำไม" แค่นั้นเลยค่ะ ซึ่งเราเองก็น้อยใจ แล้วเราก็หาโอกาสเจอเขาไม่ได้บ่อยๆ ซึ่งก่อนจะถามเขาว่า ไปเที่ยวกันไหม เราถามเขาก่อนนะคะว่า วันนั้นว่างไหม เขาบอกว่า ว่างค่ะ
แต่ปฎิเสธไม่ไปกับเราด้วย เป็นแบบนี้บ่อยมากค่ะ เราก็คิดหาข้ออ้างให้อภัยเขาตลอดค่ะ เขาคงมาหาเป็นฝ่ายมาหาเราบ่อยจนเหนื่อย แต่ถ้าเป็นไปได้ ถ้าเราไปหาเขาได้โดยที่ผู้ใหญ่อนุญาต เราก็จะไปหาค่ะ

   แล้วเรากับเขาทะเลาะเรื่องไม่สนใจบ่อยค่ะ เราบอกว่า วันทำงาน แค่ทักมาบอกเราว่า ทำงานแล้วนะ กับ กลับบ้านแล้วนะ แค่นั้นพอค่ะ ไม่ต้องคุยกันทั้งวัน แต่เขาก็ทำนะคะ ทำไม่กี่วันก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่ทักหาเลย ไม่บอกอะไรเลย เราไม่รู้อะไรเลยค่ะ ถ้าเราไม่ถาม ไม่ใช่แค่วันทำงานที่เป็นแบบนี้นะคะ วันหยุดก็หายไปเหมือนกันค่ะ ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีค่ะ พูดกันตรงๆหลายครั้งก็เหมือนเดิมค่ะ
ไม่รู้ว่าควรถอยหรือทนคบจนกว่าจะอยู่ด้วยกันดีค่ะ (เหตุผลที่ไม่กล้าไปจากสักทีเพราะเหตุผลที่เขาเป็นคนแรกด้วยค่ะ เลยตัดใจยาก แต่ความรู้สึกจริงๆคือยังรักมากค่ะ ) เรารักเขามากค่ะ เลยหาทางออกไม่ได้ค่ะ ช่วยแนะนำด้วยนะคะ

    ยาวไปหน่อยนะคะ ขอบคณที่อ่านจนจบค่ะ🙏🙏