เราก็เป็นอยู่ตอนนี้คือแม่ให้เรามาอยุ่กับตาตั้งแต่อนุบาลรักน้องมากกว่าอะไรๆก็ซื้อให้แต่น้องแต่น้องกับเราไม่อยุ่ด้วยกัน เงินก็ส่งให้แต่กับน้องกับเราไม่เคยส่งให้สักบาท ทำไรก็อวดแต่น้องชมแต่น้อง ส่วนเรื่องเรียนก็มีแต่ตาเราที่ส่งเราเรียนอยู่คนเดียว ทุกสิ่งทุกอย่าง ค่าใช้จ่าย ไม่ว่า ค่าโทรศัพท์ รึค่าอะไรตาจ่ายให้หมดเงินตาทั้งนั้น ล่ะแม่ทำมาพูดว่าเรามีคนรักคนดูแลเยอะแล้วแต่น้องม้นไม่มีใคร พูดมาได้ ที่นี้พอเราจบปวช.3เลยมาอยุ่กับยายเหมือนพาเราไปอยู่ช่วยดูแลลูกตัวเองล่ะ ชอบว่าเราทำกับข้าวไม่เป็นทั้งๆที่ลูกตัวเองก็ยังทำไม่เป็นเหมือนกัน ( แน่นอนและกูทำกับข้าวไม่เป็นแต่ไม่ใช่ต้องมีใครมาตักข้าวตักนํ้า ซักผ้าซักเกงใน ตากผ้าให้กูเหมือนใครบางคน) ล่ะเวลาพูดไรไม่เข้าหูยายชอบไล่เราให้ออกจากบ้านบ้าง ด่าเราว่าสมองทึบ หนักสุดก็อารมเสียที่เราเถียงเลยด่าเราว่าสัตว์นรก(แล้วเวลาเราดื้อรั้นไม่ว่าตอนนั้นจะอยุ่บ้านยายรึบ้านตาเขาจะชอบเอาไปเล่าบอกต่อๆกัน)เวลาไปข้างนอกอ่ะถามแต่น้าว่าเอาไรบ้าง เอานํ้ามั้ย( คือชาไข่มุกนั้นแหละ ) แต่ไม่เคยถามเรา กับข้าวก็ถามแต่น้าว่าอยากกินไร มื้อไหนที่น้าไม่กินคือไม่ทำ ( ส่วนกูอ่ะหรอ ทอดไข่กินรึไม่ก็ปลากะป๋อง) ล่ะชอบพูดอวดลูกเองให้เราได้ยินว่าดีอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่เคยเถียง เหมือนพูดให้เราคิดว่าเราไมาดีเหมือนลูกเขา