เราอายุ15 เรามักมีปัญหากับคนในครอบครัวบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการไปเที่ยวกับเพื่อน เรื่องความรักเรื่องแฟน เรื่องอนาคตการเรียน เรื่องเพศ เรื่องการแต่งตัว และความเป็นส่วนตัวในร่างกายเราด้วย
1.เรื่องเที่ยวกับเพื่อน ตั้งแต่เราโตขึ้นมานี้เราแทบจะไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเลย คือเราอยากไปใช้ชีวิตวัยรุ่นของเราให้คุ้มให้สนุกที่สุด เราอยากมีความสุขบ้าง วันๆเราเอาแต่อยู่ในบ้านอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆเจอแต่สีห้องซ้ำๆไม่ได้รับลมรับบรรยากาศที่เราอยากรับมันแต่ก็ออกไปไหนจากห้องสี่เหลี่ยมแคบๆนี้ไม่ได้เลย เปรียบเสมือนคุกก็ยังว่าได้เลย บางทีแม่ก็เอาไปเล่าให้คนอื่นฟังว่าเราขี้เกียจออกจากบ้าน หมกตัวอยู่แต่ในห้องไม่ยอมออกไปไหน แต่ทุกครั้งที่เราขออกไปเที่ยวกับเพื่อนแม่กลับไม่เคยปล่อยเราออกไปเลย ละที่บ้านเราก็คือพ่อกับแม่ก็ยุ่งอยู่แต่งานไม่เคยสนใจไม่เคยมีเวลาให้เราเลย เราเคยขอให้แม่มาสอนการบ้านให้หน่อยแต่แม่กลับบอกว่าไม่ว่างทั้งๆที่ตอนนั้นแม่ก็ไม่ได้ทำไรเลยจริงๆ
2.เรื่องความรัก คือสำหรับครอบครัวเราก็มักจะโดนห้ามให้มีแฟนอยู่ตลอด เราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพวกเค้าต้องห้ามแม้กระทั่งเรื่องความรัก สำหรับเราการมีแฟนมันคือความรักที่เรามีแล้วมันมีความสุขอีกแบบนึงเลย แบบเราได้อยู่กับคนที่เรารักได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราอยากมีความสุขให้มากที่สุด เพราะเราไม่รู้ว่าวันนี้ พรุ่งนี้ หรือวันไหนๆที่เราจะไม่ได้มีความสุขอีกตลอดไปเลย
3.เรื่องอนาคตการเรียน ทีแรกอะเราไม่ได้อยากเป็นหมอเลย ก็คือเราอยากเป็นนักกีฬานี่แหละ แต่ที่บ้านไม่ค่อยโอเครเพราะที่บ้านอยากให้เราเป็นหมอเป็นนักกีฬามันไม่ดีเท่าไหร่เลยงี้ แต่เราก็เข้าใจว่าครอบครัวเราหวังดี แต่บางทีทุกครั้งที่เราสอบเกี่ยวกับวิชาวิทย์-คณิตไรงี้ แล้วคะแนนออกมาไม่ได้ดีดั่งใจหวังของครอบครัว ครอบครัวเราก็จะเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น ว่าแบบคนนี้เค้ายังทำได้เลย คะแนนออกมาแค่นี้จะเป็นหมอได้มั๊ย ว่างๆหัดอ่านหนังสือบ้าง บางทีหลายๆคำพูดมันก็กดดันเราไม่น้อยเลย เราอยากได้กำลังใจจากครอบครัวบ้างแต่คนที่บ้านกลับไม่ได้เลย ตอนนั้นเราขอแม่สอบO-netงี้แต่แม่กลับบอกเราว่าไม่ต้องไปสอบมันหรอกสอบไปก็ไม่ได้ไร แล้วเราก็พูดกลับไปจากใจเราว่าเราอยากลองวัดความรู้ความสามารถเราบ้างอย่าพูดให้เสียความมั่นใจ แต่แม่ก็บอกว่าจะพูดมีไรปะ คือตอนนั้นเราแบบน้อยใจมาก เราเป็นคนนึงที่ชอบน้อยใจกับคำพูดคนมากๆด้วย เราเองก็อยากมีครอบครัวที่แฮปปี้เหมือนครอบครัวอื่นบ้าง
4.เรื่องเพศ ในเมื่อก่อนเราเป็นทอมมาแล้วรอบนึงเลย แต่ที่บ้านจับได้ว่าเราเป็นที่บ้านเลยไม่พอใจด่าเราสารพัดเลย ในใจเราก็แบบการที่เราเป็นแบบนี้มันผิดขนาดนั้นเลยหรอ มันทำให้เดือดร้อนขนาดนั้นเลยหรอ ตอนนั้นเราคืองงมากว่าแบบอยากให้เราเป็นตัวของตัวเองแต่กลับไม่ได้เป็น ละแม่ก็บอกเราว่าตระกูลเราเค้าไม่เอาพวกผิดเพศ เราก็แบบเห้ย มันไม่ได้ปะเอาจริง คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้จริงๆอะ ถ้าเลือกเกิดได้เค้าคงไม่เป็นแบบนี้กันหรอกแหละ ใจเราตอนนั้นคือพังไปเลยเสียความรู้สึกมาก แล้วพี่ๆในตระกูลเราก็ดูออกว่าเราเป็นทอมงี้ก็แบบว่าเราว่าจะเป็นทำไม มันเชยมันไม่เหมาะ เราโครตเสียใจเลย
5.เรื่องการแต่งตัว แม่บอกเราตลอดว่าเราต้องเป็นตัวเองตัวเองนะอย่าไปเป็นแบบหรือเลียนแบบคนอื่น คือเราเป็นคนที่แต่งตัวแบบไหนก็ได้ก็คือได้หมดแล้วแต่อารมณ์ตัวเองงี้ บางทีทุกครั้งที่เราสั่งเสื้อผ้าแนวใส่ไปคาเฟ่ไรงี้แม่ก็มักบอกเราว่ามันเชย ละคือเสื้อผ้าที่แม่เราซื้อให้อะมันช้าไปกี่สมัยก็ไม่รู้นะเอาจริงแบบบอกตรงๆเลย เราก็เข้าใจะว่าอยากให้เราส่เสื้อผ้าดีๆที่แม่เลือกให้แต่เราเองก็อยากแต่งตัวตามสไตล์ตัวเองบ้าง อยากเป็นตัวของตัวเองอยากใช้ชึวิตด้วยตัวเองไม่ต้องมีใครมากำหนดให้ว่าต้องใส่ตัวนี้นะต้องแบบนี้นะงี้อะ ละบางทีเราก็ใส่แบบสายเดี่ยวนะแต่มันก็ไม่ใช่สายเล็กไรมากอะ แบบเส้นก๋วยเตี๋ยวเสน้ใหญ่อะ555 แบบนั้นเลยเราก็ยังโดนว่าแบบ มันโป๊ไปมันไม่ใช่ตัวเราเลยแบบนี้ บางทีแม่ก็ออกความคิดเห็นแทนเราตลอดเลย พอเราจะพูดอะไรออกไปแม่กลับด่าเลยตอกย้ำเราหนักกว่าเดิม
6.เรื่องความเป็นส่วนตัวในร่างกาย
1.การตัดหน้าม้า เราตัดที่ไรแม่ก็บอกว่าไม่ต้องไปตัดมัน มันเชย คือที่เราตัดอะเราอยากมีความมั่นใจในตัวเองนะแต่เราก็โดนห้ามอยู่ตลอด
2.การตัดผมสั้น มีครั้งนึงที่เราเคยแอบแม่ตัดผมสั้นแล้วเราก็ไม่ให้แม่ถักเปียผมให้1อาทิตย์เลย แล้วแม่ก็สงสัยว่าเราอะเป็นอะไรทำไมไม่ยอมให้ถักเปียให้แล้วแม่ก็เห็นผมเรางี้แม่ก็ด่าเราก่อนไปรร.เลย คือด่าแรงละด่าหนักมาก เราแค่อยากลองอะไรใหม่ๆแค่นั้น แต่แม่กลับบอกเราว่ามันเชย เราไม่ได้เป็นตัวของตัวเองงี้
ทุกคนมีความคิดเห็นยังไงกับเรื่องแบบนี้บ้างคะ คือเราเจองี้เป็นประจำเลย จนบางทีหลายๆคำพูดคนในครอบครัวก็กระทบจิตใจเราจนมันแย่มากเลยนะเอาจริง เราเคยคิดฆ่าตัวตายหลายรอบมากแต่ทำไม่ลงเพราะความหวังของปู่ที่เคยมีให้เรา เราเคยแบบซึมไปเป็นอาทิตย์จนกลับมาดีได้เพราะคนที่เรารักแบบแฟนงี้อะคะ เราเหนื่อยเราท้อมาก บางทีก็คิดหนักเลยว่าเรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ มันไม่ดีขนาดที่ว่าต้องว่าต้องด่าไรงี้ ทำไมเค้าต้องห้ามความสุขเราด้วยละ เราก็อยากจะใช้ชีวิตที่ยังเหลืออยู่ให้คุ้ม ให้สนุกบ้าง ทุกครั้งที่เราบอกเหตุผลเราไปแต่กลับไม่มีใครฟังเราเลย จนเราอึดอัดเก็บกดหนักมากจนต้องทำร้ายตัวเองโดยการต่อยกระจก คือมันระบายไปได้เยอะเลยแต่ก็แลกมาด้วยความเจ็บแสบบบ
ปัญหาทางครอบครัวแบบนี้เราจะทำไงดีคะ เราอยากฟังความคิดเห็นจากคนอื่นบ้าง?
1.เรื่องเที่ยวกับเพื่อน ตั้งแต่เราโตขึ้นมานี้เราแทบจะไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเลย คือเราอยากไปใช้ชีวิตวัยรุ่นของเราให้คุ้มให้สนุกที่สุด เราอยากมีความสุขบ้าง วันๆเราเอาแต่อยู่ในบ้านอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆเจอแต่สีห้องซ้ำๆไม่ได้รับลมรับบรรยากาศที่เราอยากรับมันแต่ก็ออกไปไหนจากห้องสี่เหลี่ยมแคบๆนี้ไม่ได้เลย เปรียบเสมือนคุกก็ยังว่าได้เลย บางทีแม่ก็เอาไปเล่าให้คนอื่นฟังว่าเราขี้เกียจออกจากบ้าน หมกตัวอยู่แต่ในห้องไม่ยอมออกไปไหน แต่ทุกครั้งที่เราขออกไปเที่ยวกับเพื่อนแม่กลับไม่เคยปล่อยเราออกไปเลย ละที่บ้านเราก็คือพ่อกับแม่ก็ยุ่งอยู่แต่งานไม่เคยสนใจไม่เคยมีเวลาให้เราเลย เราเคยขอให้แม่มาสอนการบ้านให้หน่อยแต่แม่กลับบอกว่าไม่ว่างทั้งๆที่ตอนนั้นแม่ก็ไม่ได้ทำไรเลยจริงๆ
2.เรื่องความรัก คือสำหรับครอบครัวเราก็มักจะโดนห้ามให้มีแฟนอยู่ตลอด เราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพวกเค้าต้องห้ามแม้กระทั่งเรื่องความรัก สำหรับเราการมีแฟนมันคือความรักที่เรามีแล้วมันมีความสุขอีกแบบนึงเลย แบบเราได้อยู่กับคนที่เรารักได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราอยากมีความสุขให้มากที่สุด เพราะเราไม่รู้ว่าวันนี้ พรุ่งนี้ หรือวันไหนๆที่เราจะไม่ได้มีความสุขอีกตลอดไปเลย
3.เรื่องอนาคตการเรียน ทีแรกอะเราไม่ได้อยากเป็นหมอเลย ก็คือเราอยากเป็นนักกีฬานี่แหละ แต่ที่บ้านไม่ค่อยโอเครเพราะที่บ้านอยากให้เราเป็นหมอเป็นนักกีฬามันไม่ดีเท่าไหร่เลยงี้ แต่เราก็เข้าใจว่าครอบครัวเราหวังดี แต่บางทีทุกครั้งที่เราสอบเกี่ยวกับวิชาวิทย์-คณิตไรงี้ แล้วคะแนนออกมาไม่ได้ดีดั่งใจหวังของครอบครัว ครอบครัวเราก็จะเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น ว่าแบบคนนี้เค้ายังทำได้เลย คะแนนออกมาแค่นี้จะเป็นหมอได้มั๊ย ว่างๆหัดอ่านหนังสือบ้าง บางทีหลายๆคำพูดมันก็กดดันเราไม่น้อยเลย เราอยากได้กำลังใจจากครอบครัวบ้างแต่คนที่บ้านกลับไม่ได้เลย ตอนนั้นเราขอแม่สอบO-netงี้แต่แม่กลับบอกเราว่าไม่ต้องไปสอบมันหรอกสอบไปก็ไม่ได้ไร แล้วเราก็พูดกลับไปจากใจเราว่าเราอยากลองวัดความรู้ความสามารถเราบ้างอย่าพูดให้เสียความมั่นใจ แต่แม่ก็บอกว่าจะพูดมีไรปะ คือตอนนั้นเราแบบน้อยใจมาก เราเป็นคนนึงที่ชอบน้อยใจกับคำพูดคนมากๆด้วย เราเองก็อยากมีครอบครัวที่แฮปปี้เหมือนครอบครัวอื่นบ้าง
4.เรื่องเพศ ในเมื่อก่อนเราเป็นทอมมาแล้วรอบนึงเลย แต่ที่บ้านจับได้ว่าเราเป็นที่บ้านเลยไม่พอใจด่าเราสารพัดเลย ในใจเราก็แบบการที่เราเป็นแบบนี้มันผิดขนาดนั้นเลยหรอ มันทำให้เดือดร้อนขนาดนั้นเลยหรอ ตอนนั้นเราคืองงมากว่าแบบอยากให้เราเป็นตัวของตัวเองแต่กลับไม่ได้เป็น ละแม่ก็บอกเราว่าตระกูลเราเค้าไม่เอาพวกผิดเพศ เราก็แบบเห้ย มันไม่ได้ปะเอาจริง คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้จริงๆอะ ถ้าเลือกเกิดได้เค้าคงไม่เป็นแบบนี้กันหรอกแหละ ใจเราตอนนั้นคือพังไปเลยเสียความรู้สึกมาก แล้วพี่ๆในตระกูลเราก็ดูออกว่าเราเป็นทอมงี้ก็แบบว่าเราว่าจะเป็นทำไม มันเชยมันไม่เหมาะ เราโครตเสียใจเลย
5.เรื่องการแต่งตัว แม่บอกเราตลอดว่าเราต้องเป็นตัวเองตัวเองนะอย่าไปเป็นแบบหรือเลียนแบบคนอื่น คือเราเป็นคนที่แต่งตัวแบบไหนก็ได้ก็คือได้หมดแล้วแต่อารมณ์ตัวเองงี้ บางทีทุกครั้งที่เราสั่งเสื้อผ้าแนวใส่ไปคาเฟ่ไรงี้แม่ก็มักบอกเราว่ามันเชย ละคือเสื้อผ้าที่แม่เราซื้อให้อะมันช้าไปกี่สมัยก็ไม่รู้นะเอาจริงแบบบอกตรงๆเลย เราก็เข้าใจะว่าอยากให้เราส่เสื้อผ้าดีๆที่แม่เลือกให้แต่เราเองก็อยากแต่งตัวตามสไตล์ตัวเองบ้าง อยากเป็นตัวของตัวเองอยากใช้ชึวิตด้วยตัวเองไม่ต้องมีใครมากำหนดให้ว่าต้องใส่ตัวนี้นะต้องแบบนี้นะงี้อะ ละบางทีเราก็ใส่แบบสายเดี่ยวนะแต่มันก็ไม่ใช่สายเล็กไรมากอะ แบบเส้นก๋วยเตี๋ยวเสน้ใหญ่อะ555 แบบนั้นเลยเราก็ยังโดนว่าแบบ มันโป๊ไปมันไม่ใช่ตัวเราเลยแบบนี้ บางทีแม่ก็ออกความคิดเห็นแทนเราตลอดเลย พอเราจะพูดอะไรออกไปแม่กลับด่าเลยตอกย้ำเราหนักกว่าเดิม
6.เรื่องความเป็นส่วนตัวในร่างกาย
1.การตัดหน้าม้า เราตัดที่ไรแม่ก็บอกว่าไม่ต้องไปตัดมัน มันเชย คือที่เราตัดอะเราอยากมีความมั่นใจในตัวเองนะแต่เราก็โดนห้ามอยู่ตลอด
2.การตัดผมสั้น มีครั้งนึงที่เราเคยแอบแม่ตัดผมสั้นแล้วเราก็ไม่ให้แม่ถักเปียผมให้1อาทิตย์เลย แล้วแม่ก็สงสัยว่าเราอะเป็นอะไรทำไมไม่ยอมให้ถักเปียให้แล้วแม่ก็เห็นผมเรางี้แม่ก็ด่าเราก่อนไปรร.เลย คือด่าแรงละด่าหนักมาก เราแค่อยากลองอะไรใหม่ๆแค่นั้น แต่แม่กลับบอกเราว่ามันเชย เราไม่ได้เป็นตัวของตัวเองงี้
ทุกคนมีความคิดเห็นยังไงกับเรื่องแบบนี้บ้างคะ คือเราเจองี้เป็นประจำเลย จนบางทีหลายๆคำพูดคนในครอบครัวก็กระทบจิตใจเราจนมันแย่มากเลยนะเอาจริง เราเคยคิดฆ่าตัวตายหลายรอบมากแต่ทำไม่ลงเพราะความหวังของปู่ที่เคยมีให้เรา เราเคยแบบซึมไปเป็นอาทิตย์จนกลับมาดีได้เพราะคนที่เรารักแบบแฟนงี้อะคะ เราเหนื่อยเราท้อมาก บางทีก็คิดหนักเลยว่าเรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ มันไม่ดีขนาดที่ว่าต้องว่าต้องด่าไรงี้ ทำไมเค้าต้องห้ามความสุขเราด้วยละ เราก็อยากจะใช้ชีวิตที่ยังเหลืออยู่ให้คุ้ม ให้สนุกบ้าง ทุกครั้งที่เราบอกเหตุผลเราไปแต่กลับไม่มีใครฟังเราเลย จนเราอึดอัดเก็บกดหนักมากจนต้องทำร้ายตัวเองโดยการต่อยกระจก คือมันระบายไปได้เยอะเลยแต่ก็แลกมาด้วยความเจ็บแสบบบ