ตอนที่พี่สะใภ้เข้ามาใหม่ๆ ดูเธอเป็นคนดี แม่เราให้เธอช่วยขายน้ำ เพราะเธอไม่มีงานทำ โดยแม่กับเราเป็นคนทำ เธอขายอย่างเดียว เรากับแม่ช่วยเลี้ยงหลานและตอนเย็นแม่จะไปเปลี่ยนและเก็บของกลับบ้าน ตอนนั้นเรายังเรียนอยู่ พอเราเรียนจบ ร้านข้างๆ จะเลิกขาย แม่จึงเซ้งต่อ โดยแม่ช่วยออก 3 หมื่น เธอออกเอง 2 หมื่น(เงินสามีเธอ) เป็นร้านขายลูกชิ้นซึ่งขายดีมาก
หลังเรียนจบเราไม่ชอบทำงานจึงมาขายแทนแม่จึงได้รู้ว่า แม่ได้ทะเลาะกับพี่ ป. พี่ส. และอีกหลายคนแบ่งฝ่าย (สาเหตุมาจากแม่คุยกับพี่ก. แล้วพี่สะใภ้นำเรื่องทั้งหมด ซึ่งเธอเป็นคนชอบใส่ไฟให้คนทะเลาะกัน (อันนี้เรามารู้ที่หลัง ว่าเธอชอบให้คนทะเลาะกัน)ตอนนั้นแม่ไม่รู้สาเหตุด้วยซ้ำว่าพี่ป.กับพี่ส. โกรธแม่เรื่องอะไร เพราะแม่พูดด้วยพี่ทั้งสองก็ทำตาขวางใส่ แม่เครียดมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะไม่รู้สาเหตุ เครียดมาหลายปี จนเราไปขายของ เราซึ่งไม่รู้อะไร ก็พูดดีกับทุกคน จนแม่กับพี่ป.และพี่ส. กลับมาคืนดีกัน พี่สะใภ้มักจะชอบเล่าเรื่องความยากลำบากของเธอ เช่นตอนเรียนไม่มีเงินกินข้าวต้องไปล้างจานถึงจะได้กินข้าว แม่เธอ ไม่รักเธอ รักแต่พี่น้องคนอื่น พี่น้องขี้เกียจทุกคน มีเธอขยันอยู่คนเดียว ช่วยแม่ทุกอย่างแม่ก็ไม่รัก พอเรียนจบม. 3 แม่ก็ขายเธอให้คนรวยเขาบอกจะพาเธอไปเรียนต่อ แต่ก็นำเธอมาใช้แรงงานให้นอน 5 ทุ่ม ตื่นตี 4 ตบตีเธอ ต่อหน้าคนอื่น กระชากหัวเธอ ซ้อมเธอ (ตอนนั้นเชื่อเธอมาก สงสาร แบบเกลียดแม่เธอไปเลย) จนเธอแอบส่งจดหมายให้พ่อมาช่วยเธอกลับบ้าน
มาเรื่องเราบ้างปกติเรากับแม่จะช่วยกันสองคนในทำน้ำขาย แล้ววันหนึ่งเธอก็มาช่วยเรายกของขึ้นรถ (ตอนนั้นเธอขายลูกชิ้นแล้ว) เราซึ้งน้ำใจเธอมากยังชมว่าเธอเป็นคนดี เพราะเราก็ไม่อยากให้แม่ยกของหนัก เธอช่วยไม่นานเท่าไหร่สามีเธอก็มาช่วยแทน ด้วยหน้าตาไม่เต็มใจ หน้าตาบูดบึงตลอดเวลา เราพูดด้วยก็ไม่พูด ตอนนั้นเราเครียดมากเพราะไม่รู้ว่าสามีเธอโกรธเราเรื่องอะไร ถามอะไรก็ไม่พูด ช่วยเราก็ช่วยแบบไม่เต็มใจ ยกของก็กระแทกปัง ปัง จนเราร้องไห้กลับบ้านทุกวัน(เวลาทำของขายจะทำที่บ้านเก่าแม่ซึ้งให้พี่ชายกับพี่สะใภ้อยู่ แต่นอนเรากับแม่นอนบ้านอีกหลังหนึ่ง) เราพยายามทำดีกับพี่สะใภ้ทุกอย่างลูกชิ้นหมดก็วิ่งไปซื้อในตลาดให้ ตอนหน้าหนาวเราขายขนมปังปิ้ง ขายหมดเราก็ช่วยเธอย่างลูกชิ้นต่อ เพราะลูกชิ้นขายดีมาก (มานึกดู โครตเสียเวลาชีวิตเลย เพราะเขาไม่เคยเห็นค่า น่าจะเอาเวลามาอยู่กับหมาดีกว่าเพราะตอนเราเลี้ยงมาและรักมันมาก) ตอนหลังเรายกน้ำคนเดียว เพราะสามีเธอตาขวางใส่เราตลอด พอทำเสร็จเราก็ยกขึ้นรถเลย (เป็นเพราะตอนแรกเราคิดไปเองว่ายกคนเดียวไม่ไหว ตอนหลังพอลองยกดูก็ยกได้ ถังหนึ่งประมาณ 30 ถึง 40 โล ถ้าหน้าร้อนเราทำประมาณ 8 ถึง 9 ถัง) แต่พออากาศหนาวจัดเรากับแม่จะขายกล้วยปิ้ง แล้วก็มาถึงวันที่ถึงขีดจำกัดขณะที่กำลังเตรียมของขึ้นรถ สามีนางเดินมาชนของที่เตรียมไว้จนหก กระจายทั่วบ้าน นอกจากไม่ช่วยเก็บแล้ว ยังด่าเรา ด้วยคำหยาบ วันนั้นเราเหนื่อยมากเรากะว่าถ้าทำของเสร็จจะนอนซักงีบ เราเลยโมโห ด่ามาก็ด่ากลับ ตาขวางมา ก็ตาขวางกลับ
ปาของใส่ ก็ปากลับ ซึ่งที่ผ่านมาเราทนมาตลอด
มีปัญหากับพี่สะใภ้
หลังเรียนจบเราไม่ชอบทำงานจึงมาขายแทนแม่จึงได้รู้ว่า แม่ได้ทะเลาะกับพี่ ป. พี่ส. และอีกหลายคนแบ่งฝ่าย (สาเหตุมาจากแม่คุยกับพี่ก. แล้วพี่สะใภ้นำเรื่องทั้งหมด ซึ่งเธอเป็นคนชอบใส่ไฟให้คนทะเลาะกัน (อันนี้เรามารู้ที่หลัง ว่าเธอชอบให้คนทะเลาะกัน)ตอนนั้นแม่ไม่รู้สาเหตุด้วยซ้ำว่าพี่ป.กับพี่ส. โกรธแม่เรื่องอะไร เพราะแม่พูดด้วยพี่ทั้งสองก็ทำตาขวางใส่ แม่เครียดมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะไม่รู้สาเหตุ เครียดมาหลายปี จนเราไปขายของ เราซึ่งไม่รู้อะไร ก็พูดดีกับทุกคน จนแม่กับพี่ป.และพี่ส. กลับมาคืนดีกัน พี่สะใภ้มักจะชอบเล่าเรื่องความยากลำบากของเธอ เช่นตอนเรียนไม่มีเงินกินข้าวต้องไปล้างจานถึงจะได้กินข้าว แม่เธอ ไม่รักเธอ รักแต่พี่น้องคนอื่น พี่น้องขี้เกียจทุกคน มีเธอขยันอยู่คนเดียว ช่วยแม่ทุกอย่างแม่ก็ไม่รัก พอเรียนจบม. 3 แม่ก็ขายเธอให้คนรวยเขาบอกจะพาเธอไปเรียนต่อ แต่ก็นำเธอมาใช้แรงงานให้นอน 5 ทุ่ม ตื่นตี 4 ตบตีเธอ ต่อหน้าคนอื่น กระชากหัวเธอ ซ้อมเธอ (ตอนนั้นเชื่อเธอมาก สงสาร แบบเกลียดแม่เธอไปเลย) จนเธอแอบส่งจดหมายให้พ่อมาช่วยเธอกลับบ้าน
มาเรื่องเราบ้างปกติเรากับแม่จะช่วยกันสองคนในทำน้ำขาย แล้ววันหนึ่งเธอก็มาช่วยเรายกของขึ้นรถ (ตอนนั้นเธอขายลูกชิ้นแล้ว) เราซึ้งน้ำใจเธอมากยังชมว่าเธอเป็นคนดี เพราะเราก็ไม่อยากให้แม่ยกของหนัก เธอช่วยไม่นานเท่าไหร่สามีเธอก็มาช่วยแทน ด้วยหน้าตาไม่เต็มใจ หน้าตาบูดบึงตลอดเวลา เราพูดด้วยก็ไม่พูด ตอนนั้นเราเครียดมากเพราะไม่รู้ว่าสามีเธอโกรธเราเรื่องอะไร ถามอะไรก็ไม่พูด ช่วยเราก็ช่วยแบบไม่เต็มใจ ยกของก็กระแทกปัง ปัง จนเราร้องไห้กลับบ้านทุกวัน(เวลาทำของขายจะทำที่บ้านเก่าแม่ซึ้งให้พี่ชายกับพี่สะใภ้อยู่ แต่นอนเรากับแม่นอนบ้านอีกหลังหนึ่ง) เราพยายามทำดีกับพี่สะใภ้ทุกอย่างลูกชิ้นหมดก็วิ่งไปซื้อในตลาดให้ ตอนหน้าหนาวเราขายขนมปังปิ้ง ขายหมดเราก็ช่วยเธอย่างลูกชิ้นต่อ เพราะลูกชิ้นขายดีมาก (มานึกดู โครตเสียเวลาชีวิตเลย เพราะเขาไม่เคยเห็นค่า น่าจะเอาเวลามาอยู่กับหมาดีกว่าเพราะตอนเราเลี้ยงมาและรักมันมาก) ตอนหลังเรายกน้ำคนเดียว เพราะสามีเธอตาขวางใส่เราตลอด พอทำเสร็จเราก็ยกขึ้นรถเลย (เป็นเพราะตอนแรกเราคิดไปเองว่ายกคนเดียวไม่ไหว ตอนหลังพอลองยกดูก็ยกได้ ถังหนึ่งประมาณ 30 ถึง 40 โล ถ้าหน้าร้อนเราทำประมาณ 8 ถึง 9 ถัง) แต่พออากาศหนาวจัดเรากับแม่จะขายกล้วยปิ้ง แล้วก็มาถึงวันที่ถึงขีดจำกัดขณะที่กำลังเตรียมของขึ้นรถ สามีนางเดินมาชนของที่เตรียมไว้จนหก กระจายทั่วบ้าน นอกจากไม่ช่วยเก็บแล้ว ยังด่าเรา ด้วยคำหยาบ วันนั้นเราเหนื่อยมากเรากะว่าถ้าทำของเสร็จจะนอนซักงีบ เราเลยโมโห ด่ามาก็ด่ากลับ ตาขวางมา ก็ตาขวางกลับ
ปาของใส่ ก็ปากลับ ซึ่งที่ผ่านมาเราทนมาตลอด