.

             “น้องนภาคะ” เมธีเรียกเธอทำหน้าตาจริงจังมาก ๆ นั่งจิบกาแฟอยู่บนโซฟา เมธีละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์หันมาถามเธอ ขณะที่เธอพึ่งตื่นนอน วันนี้เป็นวันหยุดแถมอากาศยังดีด้วยเนื่องจากฝนตก จึงทำให้นอนตื่นสายไปหน่อย

              “ขา… ว่าไงตัวเอง” แกล้งตอบออดอ้อนกลับไปแบบตลก ๆ วันหยุดนี่นา วันหยุดเป็นวันที่พวกเธอจะใช้ชีวิตร่วมกันได้เต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์ หวาน ออดอ้อน ออเซาะกันแบบไหนก็ได้ไม่มีใครว่า สามีคราวพ่อหัวเราะอึกอักเบา ๆ ส่วนเธอก็ลุ้นว่าเมธีจะพูดเรื่องอะไร เช้า ๆ สมองโล่งแบบนี้ไม่อยากนึกอะไรให้ปวดหัว “อะไรพี่เมธี หัวเราะอะไร” โดยเธอลืมนึกถึงเรื่องเมื่อคืนเสียสนิทใจ

              “เมื่อคืนพี่ฝันค่ะ แล้วพี่ก็สะดุ้งตื่นค่ะน้องนภา” เขาทำหน้าจริงจังไปอีก เมื่อเห็นพรนภาภรรยารุ่นลูกขมวดคิ้ว ตามไม่ทันมุกของเขายิ่งเพิ่มความขบขันให้แก่เขาไปอีกเท่าตัว สาวน้อยของเขาคิดไม่ทันมุกที่เขากำลังจะขยี้ล่ะสิท่า

              “ฝันว่าไงตัวเอง!” พรนภาเลิกคิ้วเป็นเชิงคำถาม ภายในคอนโดเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่น เต็มไปด้วยอุ่นไอรักของพวกเธอทั้งสองคน มีแต่ความรัก ความเข้าใจให้แก่กันเท่านั้น พรนภาถามเป็นจริงเป็นจังมาก นึกไม่ถึงเรื่องเมื่อคืนเลย สาวเจ้ายังไม่ยอมลุกจากที่นอนคอยฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูดต่อไปนี้ แม้วันนี้จะมีนัดก็ตาม ก็ยังไม่รีบร้อนคอยฟังสิ่งที่เขากำลังจะเล่าให้ฟังอยู่บนเตียงนอน

              “พี่ฝันว่าอะไรพี่ก็จำไม่ได้แล้วค่ะ มันเลือนราง แต่ในฝันพี่จำได้แม่นเลยว่าพี่เห็นตัวเลข สี่สองค่ะ! ฮา “ เขาพูดปนหัวเราะ แถมยังหัวเราะเสียงดังลั่นห้องอีกคราวนี้ และ พรนภาก็เก็ตมุกที่เขาเล่นแล้ว พรนภาเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าที่เมธีพูดจะเป็นการแขวะตนเองเสียอย่างนั้น ให้ตายเถอะพี่เมธี! อย่างนี้มันต้องตายกันไปข้างหนึ่ง หึหึ

              “พี่เมธี! ตัวเองอยากโดนใช่มั้ย! เดี๊ยะ ๆ “ ทำหน้าดุให้สามีรุ่นพ่อไป คราวนี้เข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว! บังอาจมาแขวะกันเลยเหรอ ทำหน้าขึงขังทว่าปนไปด้วยรอยยิ้ม บังอาจมาว่ากันได้อย่างไร “แล้วไงล่ะ ยังไงก็แมน รักแมนยูพี่เมธีจะทำไม มาล้อกันเด้อ! บาดยามจะของสิถืกล้อคืนเด้อ อย่าหาว่าบ่อเตือน” ขู่กลับไปเสียเลย

              “โถ่! ทำเป็นพูดคือ! ฮา สุดท้ายผีก็ลงหลุมเหมียนเดิม ฮา สะใจว้อย!” เมธีพูดด้วยความสะใจเป็นที่สุด เมื่อคืนฟุตบอลพรีเมียร์ลีกทีมของเมียสุดที่รักเตะ แต่ไม่ใช่ทีมสุดรักของตนเอง รู้สึกสะใจมากเป็นที่สุดที่ทีมเมียรักแพ้ขาดลอย “ดีนะเค้าไม่เล่นแมนยู ถ้าเล่นแมนยูบ่อนางเอ้ย หลุบทึนถล่มทลายเลย สี่สองว่าหนิแหมะ อุ๊บ! “ เมธีทำท่าเอามือปิดปากที่เผลอพูดออกมาแบบตลก ๆ “พลาดแล้วกู บ่อน่าเลย! ฮา” ก็ยังพูดปนหัวเราะด้วยความขบขันเช่นเดิม

              “พี่เมธี! ตัวเองไม่ได้เล่นแมนยูใช่มั้ยเมื่อคืน ตัวเองเล่นเลสเตอร์ใช่มั้ย แมนบ่อพี่เมธี! ตัวเองหลอกเค้าใช่มั้ย” แกล้งทำหน้าดุให้ บังอาจมาหลอกกัน ก่อนจะลุกไปอาบน้ำขอหาเรื่องสักหน่อย

              “เฮ้ย! เปล่า ๆ อย่ามาหาเรื่องกันดิ ผีแพ้แล้วพาลนี่หว่า ฮา “ เขาพูดล้อพรนภาด้วยความเอ็นดูเหลือเกิน ทีมรักว่าอย่างนั้น! “ไปอาบน้ำเลยค่ะ วันนี้ต้องไปฉีดวัคซีนอีกนา สายแล้วเนี่ย! ฝนก็ดันมาตกอีก” เขาบ่นเฉไฉไปเรื่องอื่น พรนภาลุกไปอาบน้ำตามคำสั่งของเขาทันทีเพราะนี่ก็เสียเวลามากแล้วนั่นแหละ

              ในวันที่ฝนตกเธอต้องไปฉีดวัคซีนโควิดเข็มที่สอง ลำบากเหลือเกินเพราะฝนตก เซ็งด้วยแพลนที่วางเอาไว้ว่าจะไปที่ไหนต่อหลังจากฉีดวัคซีนแล้วต้องล่มสลายเพราะฝน คำเดียวสั้น ๆ แต่เซ็ง เธอแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เพราะกะจะไม่ออกไปไหนต่อแล้ว ฉีดวัคซีนแล้วกลับห้องเลย จึงไม่ค่อยอะไรมากมาย เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยเมธีก็พาออกเดินทางไปยังโรงพยาบาลทันที

              มาถึงโรงพยาบาลท่ามกลางสายฝนโปรยปราย เดินไปยังจุดฉีดวัคซีน รู้สึกว่ารอบที่สองจะเสร็จเร็วกว่ารอบแรก ไม่นานเธอก็ได้คิวและได้ฉีดไปในที่สุด ได้ใบเซอร์มาด้วย โอเคล่ะคราวนี้ก็ไปไหนมาไหนได้สบายใจหน่อย และ จะได้ไม่ต้องโดนพูดแซะสักที เพราะเธอฉีดครบสองเข็มแล้ว

              “น้องจะไปไหนต่ออยู่บ่อฝนตกขนาดนี้” เมธีถาม ปรายตามองภรรยาสาวด้วยความรักสุดหัวใจ “เป็นยังไงบ้างอาการ โอเคดีนะ” ถามด้วยความห่วงใยที่สุด

              “อือ…โอเคค่ะ แต่ปวดแขนชะมัด เข็มสองฉีดปวดอ่ะพี่เมธี เข็มแรกไม่ปวดเท่านี้เลย” หน้าบึ้งหันมาตอบคนเป็นสามี “ไม่ไปอ่ะฝนตก แต่ถ้าพรุ่งนี้ฝนไม่ตกตัวเองพาเค้าไปร้านกาแฟนะคะพี่เมธี” ทำหน้าทำตาอ้อนเต็มที่ ก็ยอมให้อ้อนแบบนี้ได้ทุก ๆ ที่ทุก ๆ สถานการณ์แบบนี้ไงถึงรักที่สุดเลย พี่เมธีของนภา หลับตาปริบ ๆ จ้องใบหน้าขาวสะอาดนั้นพร้อมนึกในใจด้วย

              เมธียกมือขึ้นมาวางบนศีรษะของเธอพร้อมจุ๊บริมฝีปากของเธอเบา ๆ ก่อนจะพูด “โอเคค่ะ ไปไหนเสิร์ชไว้รอเลยเด้อ” เพื่อคนที่ตนเองรักมีหรือจะไม่ตามใจ แค่ไปร้านกาแฟพาไปได้เสมออยู่แล้ว “ปะกลับบ้านกันถ้างั้น”

              “ค่ะ! “ พรนภาตอบ จากนั้นเมธีก็ออกรถขับกลับคอนโดทันที ขณะนี้ฝนก็ยังโปรยปรายลงมาไม่ขาด จะตกทั้งวันเลยหรืออย่างไร ขัดใจชะมัด! แต่ว่าอย่างไรก็ได้ เอาไว้ลุ้นไปพรุ่งนี้ก็ได้ไม่มีปัญหาอยู่แล้วสำหรับเธอ “พี่เมธี! “ หันไปจ้องหน้าคนขับเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ระหว่างเดินทางกลับคอนโด

              “คะ! ว่าอัลไรรือขอรับ” พูดปนยิ้ม ไม่เขินเลยสักนิดที่พูดเล่นกันแบบนี้ แม้บางทีจะพูดลืมอายุไปสักหน่อยก็ไม่สนใจ อยู่กับพรนภาคนนี้ทำได้ทุกอย่าง สบายใจที่สุด สองคนคุยกันขณะขับรถไปด้วย

              “ตัวเองไม่ได้เล่นแมนยูให้เค้าใช่มั้ย! หึหึ” เน้นเสียงถามหนักแน่น จ้องไปที่ใบหน้านั้น ส่วนเจ้าตัวหัวเราะลั่นรถขึ้นมาทันที จะสะใจอะไรนักหนาแค่แพ้สองสี่เอง ประเด็นคือทำไมไม่ยอมเล่นทีมของเมีย ไปเล่นทีมอื่นได้อย่างไร

              “เล่นค่ะเล่น! โอ๋… เค้าเล่นให้ตัวเองอยู่แหมะหล่า” เอื้อมมือมาหยิบปลายคางของภรรยาเล่น “เค้าก็เล่นให้ตัวเองอยู่ แมนยูเตะทีไรเสียเงินทุกทีเลย กากก็กาก! รู้ว่ากากก็ยังจะเล่นเด๊เดี๋ยวหนิ” ประโยคหลังเหมือนเขารำพึงรำพันมากกว่าจะเป็นการพูดตอบโต้

              “ตัวเองเล่นให้เค้า แต่ว่าตัวเองเล่นให้จะของทีมเลสเตอร์ใช่มั้ยเมื่อคืน” ขึ้นเสียงอีกรอบ ทำหน้าบึ้งให้กับสามี ส่วนคนเป็นสามีก็หัวเราะชอบใจอย่างเดียว ทีมเมียแพ้มันสะใจมากเลยใช่มั้ย หึหึ

              “เอ๋าแมนยูกากจะตายใครเค้าจะไปเล่นล่ะคะ ไม่กากทำไม่ได้นะสี่สองอ่ะ “ พูดปนยิ้ม ชายตาหันมามองเธอนิดหน่อย ก่อนจะยกมือขึ้นมาวางบนศีรษะของเธอ ทว่าโดนเจ้าตัวสะบัดออก ยิ่งเพิ่มความขบขันเข้าไปอีก “ถึงทีมเมียจะกากแต่ผัวก็รักเมียค่ะ รักมากด้วย! คนอะไรชอบทีมกาก ๆ ได้ไง”

              “ลิเวอร์พูลแข็งตายแหละ ถามหน่อยได้แชมป์กี่สมัย แมนยูได้แชมป์กี่สมัยก่อน ฮ่วย! ไม่ต้องมาพูด! ไม่ต้องมาพูดเลย เอามาตั้งชื่อลูกได้ไงลิพูลพะนะอ่อนก็อ่อน ไม่เคยจะได้แชมป์กะเค้า พึ่งจะมาได้ครั้งแรกเนี่ย ชิ!” เธอค่อนขอดให้ เหวี่ยงค้อนให้ซะเลยอยากพูดไม่เข้าหูนัก ทว่าเจ้าตัวก็ยังหัวร่อไม่ยอมหยุด ยิ่งเพิ่มความหมั่นไส้ให้เธอเข้าไปอีก

              “วันที่ยี่สิบสี่อ่ะศึกแดงเดือดเรามาพนันกันมั้ยคะ แมนยูเตะกับลิเวอร์พูล พี่ต่อให้เลยสองลูก” คราวนี้สงบศึกชั่วคราว พูดเป็นจริงเป็นจัง มือก็ยังขับรถอยู่ “ถ้าแมนยูชนะน้องอยากได้อะไรก็ได้ อยากทำอะไรก็ได้ แต่ถ้าลิเวอร์พูลชนะเช่นกัน พี่ทำอะไรก็ได้! เคบ่อหล่ากล้าเล่นมั้ย!” เขายื่นข้อเสนอ

              ความจริงเธอก็ทราบแล้วล่ะว่าจะมีศึกวันแดงเดือด เห็นเกมเมื่อคืนแล้วก็หวาดเสียวเอาเรื่อง ไม่มั่นใจเลย! จะต่อรองพี่เมธีดีไหมนะ ไม่กล้าพนันเลยไม่ค่อยมั่นใจแล้ว สี่สองเมื่อคืนก็ทำเอาเขว ขนาดทีมไม่แข็งนะ นี่เจอทีมแข็งอย่างลิเวอร์พูลกันเลย ไม่ค่อยจะกล้าพนันเท่าไหร่นัก ยิ่งมาพนันว่าต้องทำตามทุกอย่างอีก ไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ว่ายอมทำให้ไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากเสี่ยง เพราะเกมไม่มีคำว่าสามีภรรยา ถ้าเกิดพี่เมธีบอกว่างดเที่ยวเป็นเวลาหนึ่งปีจะทำอย่างไรล่ะคราวนี้ นี่แหละถึงต้องลังเลและคิดหนัก

              “กาบอลกับเมียเบิ่งกันน่ะมันจะเป็นแนวใด” เขาพึมพำ “เอ๋าคือคิดโดนแท้น้องหล่า ใจ ๆ หน่อยทีมเก่งไม่ใช่เหรอ พนันกันเปล่ายี่สิบสี่น่ะ” เขาพูดยียวนกวนประสาทเล่น ๆ สักหน่อย พวกเขาคุยกันระหว่างขับรถกลับ ฝนที่ตกแรงทำให้การจราจรเป็นไปอย่างล่าช้า เปิดเพลงฟังเบา ๆ คุยกันไปด้วยสบายอารมณ์ที่สุด แม้น้ำจะท่วมหน่อย ๆ ก็ตาม

              “เอ๋าพี่เมธีตัวเองก็ให้เค้าคิดก่อนไม่ได้บ่ ใครจะไปด่วนท้าพนันโดยไม่คิดก่อนล่ะ ฮ่วย” ค่อนขอดให้สามีไป

              “ลังเล! เพิ่นลังเลเด๊หั่นน้อ ฮา เพิ่นแพ้สองสี่เมื่อคืนน่ะ เพิ่นเริ่มบ่มั่นใจละ ใจหน่อย ๆ สิคะ เอาเปล่า! ใครชนะทำอะไรก็ได้” เขาต่อรองเกม พอพูดไปแบบนี้ก็ทำเอาพรนภาหัวเราะใหญ่เลย ลังเลจริง ๆ ด้วย เด็กเอ๋ยเด็กน้อยของเขา ปรายตามองพลางนึกในใจ

              ความจริงไม่ได้หวังจะทำอะไรกับพรนภาเลย แค่ชวนเล่นเอาสนุก เห็นภรรยารักทีมแมนยูเหลือเกิน จึงชวนเล่นเชียร์และลุ้นสนุก ๆ กันในวันที่ยี่สิบสี่ที่จะถึงนี้ก็เท่านั้นเอง จะได้มีอินเนอร์ในการดูฟุตบอลกัน เพราะพนันกันไว้นี่แหละ

              ถ้าเกิดทีมรักของภรรยาชนะก็ตามนั้น พรนภาจะเอาอะไรก็ได้ ทำอะไรก็ได้ แต่ถ้าทีมตนเองชนะก็ไม่ทำอะไร แค่มีพรนภาอยู่ด้วยทุก ๆ วัน ทุก ๆ สถานการณ์ ทุก ๆ ความรู้สึกก็เพียงพอต่อใจของเขาแล้ว

              สักพักพวกเขาสองคนก็มาถึงคอนโด วันนี้ก็เป็นวันหยุดที่ไม่ได้ไปไหนอีกตามเคย ดีสำหรับเขามาก ๆ เพราะชอบอยู่ติดห้องมากกว่า ส่วนเรื่องออกข้างนอกเอาไว้เป็นเรื่องของพรนภา ถ้าเกิดอยากไปไหนพาไปได้เสมอ ถึงแม้จะชอบอยู่ติดห้องก็ตาม พรนภาก็ไม่ได้ชวนออกไปประจำสักหน่อย นาน ๆ ครั้งไปได้เสมอ หรือ ติดต่อกันสองสามครั้งก็ได้อีกนั่นแหละ ความสุขของพรนภาก็คือความสุขของเขา ชีวิตตอนนี้ขึ้นอยู่กับพรนภาทั้งนั้น แค่ภรรยาสาวมีความสุขกับชีวิตที่เขามอบให้ ชอบในสิ่งที่เขาตั้งใจทำให้ทุก ๆ อย่างก็พอ

              ………………………………..

              มื้อเย็นวันนี้เป็นหมูกระทะอีกตามเคย หมูกระทะอุ่น ๆ กับอากาศหนาว ๆ กับคนที่รักเข้ากันที่สุด วันนี้ไม่มีแอลกอฮอล์เพราะไปรับวัคซีนมานั่นแหละ จึงยังไม่กล้าดื่ม

              “พี่เมธีตัวเองกินไม่หมดไม่เป็นไรนะ พรุ่งนี้นภาจะทำสุกี้” เธอพูดเพราะเริ่มอิ่มมากแล้ว แน่นไปหมด! หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาค้นหาร้านกาแฟที่จะไปพรุ่งนี้ ภาวนาให้พรุ่งนี้ฝนไม่ตก

              “ค่ะ! หมดแหละเดี๋ยวพี่นั่งกินไปเรื่อย ๆ “ เขาตอบก่อนจะยกเบียร์ดื่มอวดเธอไปอีก ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ “เป็นยังไง โอเคใช่มั้ย” เขาถามอีก

              “มันก็ปวดแขนเหมือนเดิมค่ะ เข็มสองปวดชะมัดเลย! ปวดมากถึงมากที่สุด” เธอตอบ ไม่ได้มีอาการอะไรเลย ทว่าค่อยมาลุ้นพรุ่งนี้ต่อ นี่ก็อีกเรื่อง! เข็มแรกวันถัดมาก็ไข้ขึ้น พรุ่งนี้หวังว่าไข้จะไม่ขึ้นนะ เพื่อน ๆ ที่ไปรับเข็มสองมามีไข้กันทั้งนั้น เธอนั่งเล่นโทรศัพท์เรื่อย ๆ แม้จะอิ่มแล้วก็นั่งเป็นเพื่อนได้ หิวก็ทานอีกก็ได้ ไม่อยากให้พี่เมธีเหงาและโดดเดี่ยว

              “สะออนคนสิไข้เด้มื้ออื่น ฮา”

              “ไข้กะไปร้านกาแฟคือเก่า ว่าตะฝนบ่อตก”

              “จ้า!” เขารีบตอบตกปากรับคำทันที พวกเธอหัวเราะให้กัน มีความสุขที่สุดเลย เป็นอีกหนึ่งวันที่ธรรมดาทว่าพิเศษที่สุด หากพวกเธออยู่ด้วยกันเช่นนี้อะไร ๆ ที่ดูจะแสนธรรมดากับคนอื่น ทว่าสำหรับพวกเธอแล้วมันพิเศษที่สุด ขอบคุณผู้ชายคนนี้มาก ๆ ที่มอบความรักให้โดยไม่ต้องร้องขอเสมอมา…

จบบท…