เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนอยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัดด้วยกัน มีความสุขกันมาก รักกันมาก
แต่วันนึง ตัดสินใจมาอยู่ที่บ้านของผม ซึ่งมีพ่อกับแม่อยู่ด้วย มาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เดือนเมษา กลับมาแรกๆก็ปกติดีรักกันดีครับ
แต่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย ตกงานกันทั้งคู่ เขาอยู่แต่ในห้อง จนพ่อกับแม่ผมขึ้นมาด่า มาบ่น จะว่าผมเนรคุณก็ได้ครับ ผมปกป้องแฟนของผม
ผมด่าพ่อกับแม่ เพื่อปกป้องแฟนของผม แล้วผมก็ขึ้นมาปลอบแฟนของผม แล้วแฟนของผมก็บอกผมว่าย้ายไปอยู่ที่อื่นมั้ย ซึ่งตอนนั้นในความคิดผม ผมอยากให้เขาอยู่ที่นี่ให้ได้ 
เพราะมันเป็นบ้าน มันสามารถปรับความเข้าใจกันได้ แต่มันก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ เพราะแฟนผมไม่ได้ทำอะไรเลย ตื่นมาเขาก็เล่นเกม แล้วก็นอน ผมเป็นคนหาข้าวให้กินตลอด แล้วอยู่มาจนถึงเดือนที่8ของปีนี้ ก็เกิดขึ้นอีก ผมก็ทำเหมือนที่ทำทุกครั้งเหมือนที่เคยปกป้องเขามา แต่เขาบอกผมว่าเขารักผมน้อยลง เพราะผมไม่ได้รักเขาขนาดนั้น เขาบอกว่าผมรักพ่อแม่เยอะกว่า ซึ่งถ้าถามผม ผมบอกได้เลยว่าผมรักเขามากกว่าสิ่งใดในโลกนี้ ผมทุ่มเททั้งชีวิตให้เขา
แล้วหลังจากนั้น เขาก็บอกผมว่า เขาไม่ได้รักผมแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังอยู่ด้วยกันอยู่ ล่าสุดที่พ่อแม่ผมมาด่าอีกคือเดือนที่9ที่ผ่านมา ผมเลยตัดสินใจบอกเขาว่า เราย้ายไปอยู่ที่อื่นกัน เขาก็โอเค แต่เขาก็บอกว่า ให้เขาไปคนเดียวก็ได้นะ เพราะเขาไม่ได้รักผมแล้ว แต่ผมก็ยังยืนยันว่าจะไปกับเขา เขาเลยเสนอข้อตกลงให้ผมว่า เขาอยากมีผมอยู่ในชีวิตอยู่ แต่ถ้าเขาจะคุยกับใคร หรือเจอคนที่ดีกว่าให้ปล่อยเขาไป แต่เขาจะอยู่กับผมจนกว่าถ้าเขามีแฟนใหม่ ให้ผมแยกกับเขาถ้าแฟนใหม่ไม่ได้ดีขนาดนั้นเขาจะกลับมาหาผม แต่ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น เพราะผมทำได้ทุกอย่างเพื่อเขา การที่ผมจะย้ายออกไปอยู่กับเขา เพราะเขาอยู่ที่บ้านผมไม่ได้ ก็เท่ากับผมเลือกเขาแล้วรึป่าว ถ้าย้ายบ้านไป แล้วเขาทำแบบที่เขาให้ข้อตกลงมา ผมต้องเสียใจมากแน่ๆ แต่ผมยังรักเขามาก มากเหลือเกินแบบที่ว่าขาดเขาไม่ได้เลย ผมต้องทำยังไงครับ ช่วยแนะนำผมหน่อย ชีวิตนี้ผมเหลือแค่เขาแล้ว