"สายประคำ…ชนะบาป ปราบอธรรม"

กระทู้สนทนา

วันหนึ่ง ขณะที่นักบุญดอมินิกกำลังเทศน์เรื่องการสวดสายประคำใกล้เมืองคาร์แคสซอน มีคนนำชายคนหนึ่งถูกปีศาจสิงมาหาท่าน ท่านได้ทำพิธีไล่ปีศาจต่อหน้าฝูงชนประมาณ 12,000 คน ปีศาจที่สิงอยู่ในคนบาปหนานี้ถูกบังคับให้ตอบคำถามของท่าน มันบอกว่า มีปีศาจ 15,000 ตน สิงอยู่ในร่างของชายผู้น่าสงสารนี้ เพราะเขาได้โจมตีรหัสธรรม 15 ข้อของการสวดลูกประคำ ปีศาจ 1,000 ตัวต่อ 1 รหัสธรรม มันเป็นพยานว่าการเทศนาให้คนเกิดความศรัทธาต่อสายประคำนั้น ทำให้นรกหวาดกลัวมาก และท่านนักบุญเป็นคนที่พวกปีศาจเกลียดที่สุด เพราะท่านได้ฉุดวิญญาณออกจากเขี้ยวเล็บของมัน ด้วยความศรัทธาต่อลูกประคำ

นักบุญดอมินิกได้เอาสายประคำของท่านคล้องคอชายผู้นั้น และสั่งให้ปีศาจตอบท่านว่า "ในสวรรค์ ใครคือผู้ที่มันกลัวอย่างที่สุด และใครคือผู้ที่มนุษย์รักและเคารพนับถืออย่างที่สุด?" พอถามคำถามนี้ มันส่งเสียงร้อง แล้วใช้เล่ห์เหลี่ยมเพทุบายทุกชนิด เพื่อหลีกเลี่ยงการตอบคำถาม ปีศาจร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร มันพูดโดยปากของชายคนนั้น ขอร้องว่า “ท่านดอมินิก โปรดสงสารเราเถิด เราขอสัญญากับท่าน เราจะไม่ทำร้ายท่าน ท่านเป็นผู้มีใจเมตตากรุณาต่อคนบาป และคนที่เป็นทุกข์โศกเศร้า โปรดสงสารเรา เพราะเรากำลังทุกข์อย่างมหันต์ เราทนทุกข์ทรมานมามากแล้ว ทำไมท่านยินดีให้เราเจ็บปวดทรมานเพิ่มขึ้น โปรดให้เราทรมานเท่าที่เป็นอยู่ก็พอแล้ว อย่าเพิ่มอีกเลย โปรดสงสารเราด้วย”

นักบุญดอมินิกไม่สงสารจิตชั่วร้ายแม้แต่นิดเดียว และสั่งให้มันตอบคำถามของท่าน มันบอกว่ามันจะกระซิบให้ท่านได้ยินเพียงคนเดียว ท่านบอกให้มันตอบชัดๆ ดังๆ ปีศาจนิ่งเงียบ ไม่ยอมพูด ไม่สนใจคำสั่งของท่าน ดังนั้น ท่านจึงคุกเข่าวิงวอนขอพระแม่ว่า “ข้าแต่พรหมจารีมารีย์ ผู้ทรงฤทธานุภาพ ข้าพเจ้าอ้อนวอนท่าน โดยพระคุณแห่งสายประคำศักดิ์สิทธิ์ โปรดออกคำสั่งให้ศัตรูของมนุษยชาติตอบคำถามของข้าพเจ้า”

ท่านนักบุญสวดยังไม่ทันจบ มีไฟแลบออกจากหู รูจมูก และปากของชายที่ถูกปีศาจสิง ทุกคนสั่นด้วยความกลัว แต่ไฟไม่ทำอันตรายใคร ปีศาจร้องว่า “ดอมินิก เราวิงวอนท่าน โดยพระมหาทรมานของพระเยซูคริสตเจ้า และโดยฤทธิ์กุศลของพระมารดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ และของนักบุญทั้งหลาย โปรดอนุญาตให้เราออกจากร่างของชายผู้นี้โดยไม่ต้องพูดอะไร เพราะทูตสวรรค์จะตอบคำถามของท่านเมื่อท่านปรารถนา เราเป็นจอมโกหกหลอกลวงไม่ใช่หรือ ทำไมท่านยังเชื่อคำพูดของเรา โปรดอย่าทรมานเราอีกต่อไป โปรดสงสารเราเถิด”

นักบุญดอมินิกพูดว่า “หายนะแก่เจ้า จิตชั่วร้าย เจ้าไม่สมควรให้ผู้ใดได้ยินเจ้า” ท่านคุกเข่าวิงวอนพระแม่ว่า “ข้าแต่พระมารดาแห่งปรีชาญาณ ข้าพเจ้าอ้อนวอนเพื่อฝูงชนที่กำลังชุมนุมกันอยู่ ณ ที่นี้ ซึ่งรู้จักการสวดลูกประคำ ข้าพเจ้าวิงวอนพระแม่ โปรดบังคับให้ศัตรูของพระแม่ประกาศความจริงของการสวดสายประคำ ณ ที่นี่และเดี๋ยวนี้ ต่อหน้าฝูงชนด้วยเถิด”

นักบุญดอมินิกสวดยังไม่ทันจบ ท่านเห็นพระนางพรหมจารีมารีย์อยู่ใกล้ๆ ล้อมรอบด้วยกองทัพทูตสวรรค์ พระนางทรงแตะชายผีสิงด้วยคฑาทองคำที่อยู่ในพระหัตถ์ ตรัสว่า “เจ้าจงตอบคำถามของธรรมทูตของเราเดี๋ยวนี้” ฝูงชนมองไม่เห็นพระแม่ มีแต่ท่านนักบุญเห็นเพียงคนเดียว แล้วปีศาจส่งเสียงร้องว่า
“ท่านคือศัตรูของเรา ความล่มจมและความหายนะของเรา ทำไมท่านจึงลงมาจากสวรรค์เพื่อทรมานเราอย่างมหันต์ โอ้ ท่านผู้บรรเทาทุกข์ของคนบาป ท่านคือผู้กระชากวิญญาณออกจากปากนรก ท่านคือหนทางสู่สวรรค์ ทำไมเราต้องบอกความจริงและสารภาพต่อทุกคนว่า ใครคือผู้เป็นเหตุแห่งความอับอายขายหน้าและความหายนะของเรา เจ้าแห่งความมืด

คริสตชนทั้งหลาย จงฟังให้ดีๆ พระมารดาของพระเยซูคริสตเจ้าทรงฤทธานุภาพยิ่งนัก พระนางสามารถช่วยผู้รับใช้ของพระนางให้พ้นจากนรก พระนางคือดวงอาทิตย์ที่ทำลายความมืดแห่งเล่ห์เหลี่ยมเพทุบายของเรา พระนางคือผู้เปิดโปงแผนการชั่วร้ายต่างๆ ของเรา ทำลายกับดักของเรา และทำให้การล่อลวงของเราไม่ได้ผล เราต้องสารภาพอย่างไม่เต็มใจว่า ไม่มีวิญญาณแม้แต่ดวงเดียวที่บากบั่นพากเพียรในการรับใช้พระนาง จะต้องมาอยู่กับเราในนรก เรากลัวพระนางยิ่งกว่านักบุญทั้งหลายในสวรรค์รวมกัน เราไม่สามารถทำอะไรกับผู้รับใช้ที่จงรักภักดีต่อพระนาง คริสตชนหลายคนที่เรียกหาพระนางในวาระสุดท้าย จะได้รับความรอดโดยคำเสนอวิงวอนของพระนาง ถ้าพระนางมารีย์ (ปีศาจออกชื่อพระแม่ด้วยความฉุนเฉียว) ไม่ได้ใช้พระฤทธานุภาพกับพวกเราและไม่ได้ล้มโครงการต่างๆ ของเรา เราคงได้รับชัยชนะ และได้ทำลายพระศาสนจักรไปนานแล้ว เราคงทำให้คณะนักบวชต่างๆ ในพระศาสนจักรตกอยู่ในความหลงผิดและความยุ่งเหยิง

บัดนี้ เราถูกบังคับให้พูดว่า ใครที่บากบั่นพากเพียรในการสวดสายประคำจะไม่มีวันตกนรก เพราะพระนางได้ขอพระหรรษทานแห่งการเป็นทุกข์ถึงบาปอย่างจริงใจ สำหรับบาปของเขาทั้งหมด โดยวิธีนี้เขาจะได้รับการอภัยบาปและพระเมตตากรุณาจากพระเจ้า”

นักบุญดอมินิกได้ขอให้ฝูงชนสวดสายประคำพร้อมกันอย่างช้าๆ ด้วยความศรัทธา และได้เกิดมหัศจรรย์ ทุกครั้งที่ฝูงชนสวดวันทามารีอาจบ ปีศาจฝูงใหญ่ได้หลุดออกจากร่างของชายผู้น่าสงสารในรูปของถ่านไฟสีแดงๆ เมื่อปีศาจทั้งหมดถูกขับออกไปแล้ว ชายผู้นั้นก็ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา พระแม่ผู้ซึ่งมนุษย์มองไม่เห็น ทรงอวยพรฝูงชน และเขาทั้งหลายเปี่ยมด้วยความสุข และความยินดี เพราะมหัศจรรย์นี้ คนต่างศาสนาจำนวนมากได้กลับใจ และสมัครเป็นสมาชิกคณะของนักบุญดอมินิก