ผมคบกับแฟนมา1ปีกว่าเอง แต่ไม่รู้ทำไมถึงอึดอัดขนาดนี้ ทั้งๆที่แฟนดูแลผมดีมากนะ มีรถพาไปซื้อของให้ที่บ้าน ช่วยเหลือผมเวลามีปัญหาเรื่องต่างๆ แต่ผมอึดอัดกับทุกๆอย่าง เช่นเรื่องเรียน ก่อนจะได้เรียยที่นี่ ผมมีที่เรียนที่คิดแล้ว แต่เขาเลือกให้ใหม่ไกลบ้านมาก แต่มีสาขาที่ผมชอบ เขาเลือกเส้นทางชีวิตให้หลายอย่าง แต่บางทีผมรู้สึกเหมือนไม่ได้เดินด้วยตัวเอง เขาทำทุกอย่างให้ผมจนผมไม่สามารถทำอะไรด้วยตัวเองได้ เหมือนเป็นเด็กที่สตาฟฟ์อยู่ตรงนั้นไม่มีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้น จริงๆมีแฟนแบบนี้คงดีสินะครับ แต่ทำไมผมพยายามให้รักเขา แต่ทำไม่ได้ ตอนนี้เขาย้ายมาจากตจว เพื่อมาทำงานแถวบ้านผมได้สักพักแล้ว เขาไม่ค่อยลงรอยกับที่บ้าน พักหลังผมรู้ความรู้สึกว่าเขาก็รักผมน้อยลง เพราะผมไม่ได้ให้ความรักเขาอย่างสม่ำเสมอ แต่อีกมุมผมคิดว่าเขาไม่เลิกไม่ออกไปจากที่บ้านผมเพราะไม่อยากกลับไปที่บ้านเพราะจะเสียฟอร์ม แต่เวลาถามเขาจะบอกเพราะยังรักผม แต่ผมอึดอัดมากที่คบกับเขา จนไม่มีอารมณ์ทำเรื่องต่างๆ หลายครั้งมากที่ผมอยากออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อที่มานั่งปวดหัวกับเรื่องเขาเรื่องเดียว (ประชดชีวิตครับ...ขอโทษครับ) ทุกเดือนผมอยากตาย อยากหนีไปทุกๆวันเลยครับ แต่ผมมียายให้ต้องดูแลอยู่ที่บ้านครับ เลยหนีไปไหนไม่ได้ ผมไม่ยอมตัดให้ขาดเพราะผมเเพ้เขาตลอดเลย สุดท้ายผมก็ต้องมานอนร้องไห้กดดันอยู่ดี// ผมเรียนปี2  พี่เขา25ทำงานครับ ////*" ลืมพูดถึงเรื่องการเงินครับ ผมไม่ได้เกาะเขาที่เงินนะครับ ในการที่ผมเด็กก็ว่า บางทีเขาจะชอบพาไปเที่ยว ซื้อขนมมาให้กิน ผมผู้ไม่รู้อะไรก็กินมาตลอด แต่พอใกล้มีปัญหา เขาเริ่มจดราคา ผมก็คืนตามที่เขาจดครับ  บางทีเขาเดือนร้อนที่บ้านผมก็ส่งให้ มีเรื่องนึงที่ผมจุกมาก เขาเคยตกงาน ขอยืมค่าเทอมผมไป บอกจะส่งรถ ผมให้ไป แต่พอถึงวันใกล้จ่ายค่าเทอมผม เขาบอกว่าเขาเอาค่าตกงานไปจ่าย เงินที่ยืมมา จำตอนที่เราไปเที่ยวได้ไกมเขาใช้เงินนั้นไป เลยกลายเป็นใช้ร่วมกัน โดยที่ผมเพิ่งรู้เลย ช็อกไปเลย แต่ใช้ไปแล้ว ผมก็มีส่วนร่วมแต่แต่ช็อกครับ!!! เพราะก่อนหน้านี้เวลาไปไหนผมเอาดงินส่วนตัวผมไปด้วยซึ่งหมดตลอด แต่ผมไม่รู้ที่เขาใช้คือเงินค่าเทอม