คือใครจะว่าเรายังงัยก้อได้นะแต่เราก้อคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว
คือป้าเราไม่สบายต้องมาอยู่บ้านเรานี้ก้อ2อาทิตย์แล้ว ป้าก้อดีขึ้นมากๆแล้วแต่ยังไม่ยอมกลับบ้านคือเราก้อเห็นใจนะ แต่คือป้ามาอยู่นอนก้อต้องมานอนห้องเราบ้าเราหลังเล็กๆอยู่กันปกติก้อ7คนแล้วอ่ะ เราไปทำงาน6.40กลับมา6โมงเย็น คือลูกป้าเรายุต่างประเทศโทรมาตี4ตี5ทุกวันคือเรานอนไม่แล้วเราเป็นคนรุสึกตัวง่ายป้าพลิกตัวเราก้อตื่น ไอ เราก้อตื่น นอนเบียดเราอีก เราทำงานกลับมาเหนื่อยๆก้อใช้เราทำนู้นนี่ เช่นตักน้ำให้ทั้งที่น้ำวางอยู่ใกล้ๆตัวเอง เข้าใจว่าไม่สบายแต่ป้าไม่ได้ไม่สบายขนาดนั่น แถมห้องเราเราเอา ผ้าตากในห้องเราปกติก้อว่ามันจะเหม็นบ่นเราให้เอาไปจากข้างนอก คือตอนนี้เราไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย ทำงานก้อเหนื่อยแถมมาพักผ่อนไม่พออีก เราคุยกะแม่แม่ก้อบอกแค่ว่าอดทนป้าไม่สบายอยู่ ไม่มีใครสนใจความรู้สึกเราเลย ทุกคนโอเครหมดเพราะทุกคนนอนปกติ ใช้ชีวิตปกติต่างจากเราเคยอยู่คนเดียวต้องมีคนมานอนมาอยู่ด้วยเฮ้อ! ตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าเรากับป้าใครจะไม่สบายกว่ากัน เหนื่อย คือเราพึ่งอายุ 21 ยังวัยรุ่นยุเลยต้องการความเป็นส่วนตัว แล้วเล่นโทรศัพท์กลางคืนก้อต้องเกรงใจ เล่นไม่ได้โดนด่า เหนื่อยยยยยย😓😓😓😓😓