ุเราทำงานรายได้รวมหลักแสน ปัจจุบันมีภาระอย่างเดียวคือผ่อนคอนโดอยู่ประมาณ 20-30% ของรายได้ แล้วแต่ช่วง เหลือใช้กับเก็บค่อนข้างโอเค ชีวิตถือว่าสบายในระดับหนึ่ง แฟนเป็นคนประหยัด แต่เป็นคนชอบทานเหมือนกัน เลยเข้ากันได้มากๆ ส่วนใหญ่เรากับแฟนคือจะใช้เยอะหนักไปทางค่าอาหารเพราะชอบลองร้านใหม่ๆ 

ด้วยความที่แฟนเราเป็นคนช่างสังเกต เวลาเราซื้ออะไรใหม่ๆ มาไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า ถ้าเค้าไม่เคยเห็นเค้าจะทักและถามราคา ส่วนตัวเราไมไ่ด้อยากพุด เค้าก็จะไปกูเกิ้ลหา ทำให้หลังๆมา เราเลยจะบอกก่อนทุกครั้งว่าเราอยากได้อะไร กะว่าจะซื้ออะไร แล้วเค้าก็จะบอกว่าเราฟุ่มเฟือย ซื้อของแพง เช่น กระเป๋าแบรนเนม ซึ่งเค้ามองว่าไม่จำเป็น และแพงเกินควร ต้องการให้เราเอาเงินไปลงทุนมากกว่าเพื่อให้เงินมันงอกเงย ซึ่งถือว่าเป็นคำแนะนำที่ดี แต่เราซื้อกระเป๋าแบรนเนมปีละครั้ง เฉพาะใบที่อยากได้จริงๆ

หลังๆมาแม้แต่เรื่องอาหาร ถึงแม้เวลาเราซื้อมาราคาไม่กี่ร้อยแฟนก็เริ่มหาว่าแพง (ไม่ได้ทานด้วยกันนะคะเราซื้อมาทานของเราเอง) ทั้งๆที่เราบอกว่าเราเหนื่อยทำงาน เวลาพักเราต้องการทานอาหารอร่อยๆ มันเป็นความสุขของเรา เงินของเรา เค้าก็จะบ่น บอกให้เราหัดทำอาหารเองจะได้ประหยัดขึ้น ซึ่งเค้าก็รู้ว่าเราทำอาหารไม่เป็น มันทำให้เราเร่ิมหงุดหงิด ทั้งที่รู้ว่าที่เค้าพูดเค้าหวังดี แต่เหมือนเค้าติดภาพที่เราใช้เงินเก่งไปแล้ว

บ้านเค้าค่อนข้างฐานะดีมาก และสอนลูกมาดีคือให้ประหยัดและหัดลงทุน เป็นจุดที่เราชอบมากๆ แต่ในขณะเดียวกัน เราก็อยากมีอิสระในการใช้เงินที่เราหามาเอง โดยที่ไม่ให้กระทบกับความสัมพันธ์ ไม่ต้องโดนบ่น เราควรต้องทำอย่างไร หรือปรับแบบไหนดีคะ 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ