.
เหตุเกิดที่สนามบินดอนเมือง
(เรื่องยาสีฟันอยู่ที่สามย่อหน้าสุดท้าย)
.
สวัสดีครับ
.
ผมมีคำถามที่คาใจอยู่นานที่เกี่ยวข้องกับการนำเอาขวดน้ำดื่มขนาด 500ml ผ่านช่องทางการตรวจสิ่งของสัมภาระเอกซเรย์ก่อนที่จะไปรอขึ้นเครื่องบิน แล้วต้องทิ้งเพียงเพราะมันเป็นขวดน้ำจากภายนอก เหตุผลของเจ้าหน้าที่คือเป็นข้อห้ามให้นำเอาขึ้นเครื่องเพราะเกรงจะถูกแปลงเป็นเครื่องมือก่อการร้ายบนเครื่อง อันนี้ผมเข้าใจครับ เพราะภาพตอน 9-11 ยังอยู่ในความทรงจำของผมอย่างดี
..
แต่หลังที่คุณต้องทิ้งขวดน้ำในถังขยะไปนั้น คุณเดิน
ไปตามทางเพื่อมุ่งตรงสู่เกตเตรียมขึ้นเครื่อง ต่อหน้าคุณนั้นขวดน้ำหลากหลายยี่ห้อหลากหลายรสชาติถูกวางขายหน้าร้านค้าต่าง ๆ อย่างดาจดื่น เผลอ ๆ ราคาอาจสูงกว่าที่ขายด้านนอกสนามบินเยอะแยะเสียด้วยซ้ำ
.
คำถามคือ
.
การท่าอากาศยานฯ ต้องการให้ผู้โดยสาร ซื้อของเครื่องดื่มในสถานที่ของท่าน จึงไม่อนุญาตให้นำเอาของกินของดื่มเข้าสถานีที่ ใช่หรือไม่
(เรื่องของยาสีฟัน)
.
พูดถึงโปสเตอร์ที่ประกาศห้ามนำเอาสารหรือสิ่งของต่างๆใส่กระเป๋าขึ้นเครื่องนั้น ทุกท่านที่เดินทางจะทราบดีพอสมควร ผมเตรียมยาสีฟันมาจากบ้าน แต่เพราะมันเป็นหลอดไซส์ใหญ่ ผมจึงจำเป็นต้องรีดยาสีฟันส่วนใหญ่ใส่ภาชนะอื่น(เลอะเทอะสิครับ) และเหลือยาสีฟันที่เพียงพอสำหรับการเดินทาง 1 สัปดาห์ของผม นิดเดียวจริง ๆ ครับ
.
เมื่อถึงด่านตรวจด้วยเครื่องเอกซเรย์ เจ้าหน้าที่แจ้งว่าผมต้องทิ้งหลอดยาสีฟัน เพียงเพราะเป็นหลอดขนาด 160กรัม ผมพยายามเจรจากับเจ้าหน้าที่ว่าในนั้นเป็นยาสีฟันที่เหลือนิดเดียว แต่ จนท.ก็ยังยืนยันที่จะไม่ให้ผมนำกลับใส่กระเป๋า... ทังถังขยะสิครับ
.
ผมรู้สึกอึกอัดมากครับกับโพลิซีแบบนี้ อยากให้ทางท่าอากาศยานช่วยชี้แนะนำ ชี้แจงกับเหตุการเล็กๆแบบนี้ด้วยครับ
(ป.ล. ของที่ต้องถูกทิ้งไว้ในถังขยะ ถูกนำไปใช้อะไรบ้างครับ ผมเสียทรัพย์ในลักษณะแบบนี้มามากมาย ไม่ว่าจะเป็นมีดพก ของที่ระลึกที่ทำจากเหล็ก ครีมโลชั่น เครื่องดื่ม)
ยาสีฟันเพียงเล็กน้อยในหลอดไซส์ใหญ่ ต้องทิ้งหลังเอ็กซเรย์มั้ย
เหตุเกิดที่สนามบินดอนเมือง
(เรื่องยาสีฟันอยู่ที่สามย่อหน้าสุดท้าย)
.
สวัสดีครับ
.
ผมมีคำถามที่คาใจอยู่นานที่เกี่ยวข้องกับการนำเอาขวดน้ำดื่มขนาด 500ml ผ่านช่องทางการตรวจสิ่งของสัมภาระเอกซเรย์ก่อนที่จะไปรอขึ้นเครื่องบิน แล้วต้องทิ้งเพียงเพราะมันเป็นขวดน้ำจากภายนอก เหตุผลของเจ้าหน้าที่คือเป็นข้อห้ามให้นำเอาขึ้นเครื่องเพราะเกรงจะถูกแปลงเป็นเครื่องมือก่อการร้ายบนเครื่อง อันนี้ผมเข้าใจครับ เพราะภาพตอน 9-11 ยังอยู่ในความทรงจำของผมอย่างดี
..
แต่หลังที่คุณต้องทิ้งขวดน้ำในถังขยะไปนั้น คุณเดิน
ไปตามทางเพื่อมุ่งตรงสู่เกตเตรียมขึ้นเครื่อง ต่อหน้าคุณนั้นขวดน้ำหลากหลายยี่ห้อหลากหลายรสชาติถูกวางขายหน้าร้านค้าต่าง ๆ อย่างดาจดื่น เผลอ ๆ ราคาอาจสูงกว่าที่ขายด้านนอกสนามบินเยอะแยะเสียด้วยซ้ำ
.
คำถามคือ
.
การท่าอากาศยานฯ ต้องการให้ผู้โดยสาร ซื้อของเครื่องดื่มในสถานที่ของท่าน จึงไม่อนุญาตให้นำเอาของกินของดื่มเข้าสถานีที่ ใช่หรือไม่
(เรื่องของยาสีฟัน)
.
พูดถึงโปสเตอร์ที่ประกาศห้ามนำเอาสารหรือสิ่งของต่างๆใส่กระเป๋าขึ้นเครื่องนั้น ทุกท่านที่เดินทางจะทราบดีพอสมควร ผมเตรียมยาสีฟันมาจากบ้าน แต่เพราะมันเป็นหลอดไซส์ใหญ่ ผมจึงจำเป็นต้องรีดยาสีฟันส่วนใหญ่ใส่ภาชนะอื่น(เลอะเทอะสิครับ) และเหลือยาสีฟันที่เพียงพอสำหรับการเดินทาง 1 สัปดาห์ของผม นิดเดียวจริง ๆ ครับ
.
เมื่อถึงด่านตรวจด้วยเครื่องเอกซเรย์ เจ้าหน้าที่แจ้งว่าผมต้องทิ้งหลอดยาสีฟัน เพียงเพราะเป็นหลอดขนาด 160กรัม ผมพยายามเจรจากับเจ้าหน้าที่ว่าในนั้นเป็นยาสีฟันที่เหลือนิดเดียว แต่ จนท.ก็ยังยืนยันที่จะไม่ให้ผมนำกลับใส่กระเป๋า... ทังถังขยะสิครับ
.
ผมรู้สึกอึกอัดมากครับกับโพลิซีแบบนี้ อยากให้ทางท่าอากาศยานช่วยชี้แนะนำ ชี้แจงกับเหตุการเล็กๆแบบนี้ด้วยครับ
(ป.ล. ของที่ต้องถูกทิ้งไว้ในถังขยะ ถูกนำไปใช้อะไรบ้างครับ ผมเสียทรัพย์ในลักษณะแบบนี้มามากมาย ไม่ว่าจะเป็นมีดพก ของที่ระลึกที่ทำจากเหล็ก ครีมโลชั่น เครื่องดื่ม)