ผมเจอแม่บอกว่าตัวเองเป็นคนแบบนี้พอตัวเองอารมณ์เสีย 
ชอบทำเนียนหาเรื่องที่คนอื่นผิด  มาจับผิด  ตำหนิ ว่ากล่าวกัน

คือเรื่องนั้นผมผิดจริง  สมควรโดนว่ากล่าว  แต่มักจะเป็นในวันที่เขากลับบ้าน
ทำเครียดๆ  หน้าไม่พอใจ  หน้าอารมณ์ไม่ดี   สักพักพยายามจับผิดหาเรื่องที่เราผิดเล็กน้อย
มาว่ากล่าวตำหนิ  แบบใส่อารมณ์แบบเกินเหตุ  ใช่ครับผมผิดจริง   แต่ผมรู้นะว่าถ้าท่านอามณ์ปกติท่านจะไม่ตำหนิแรงขนาดนี้

แล้วพอผมเอาไปพูดตอนท่านอารมณ์ปกติ  ก็ปฎิเสธท่าเดียวบอกไม่เกี่ยวเลย  อันนั้นท่านตั้งใจตำหนิผม
เรื่องที่ท่านอารมณ์ไม่ดี  ท่านแยกแยะเสมอ  ท่านทิ้งไว้ที่ทำงานแล้ว   ผมได้แต่คิดในใจว่าไม่เชื่อ

คือเหมือนคนอารมณ์ไม่ดีจากที่อื่น  แต่จะไปพูดพาลตรงๆก็ไม่ได้   ก็เห็นอะไรขัดใจนิดๆหน่อยๆหาข้อตำหนินิดๆหน่อยๆ ใช้เป็นข้ออ้าง
เพื่อด่าระบายอารมณ์  ผมเชื่อแบบนั้นครับ

คำถาม
-คนที่บอกว่าแยกเป็นเรื่องๆไม่เอามาปนกัน ต่อให้อารมณ์ไม่ดีโมโหยังไง ก็แยกแยะได้ มีจริงหรือเปล่า
-ขอวิธีรับมือแม่ผมหน่อยครับ  เวลาท่านอารมณ์ไม่ดี  ท่านจะไม่ยอมรับแถม   หาเรื่องจับผิดเพื่อตำหนิ ด่า  เป็นการระบายอารมณ์ไม่ดีทางอ้อม
แต่ท่านไม่ยอมรับนะครับ  ขอวิธีรับมือหน่อยครับ