เรื่องมีว่า แม่ชอบมายืมเงินเรา บ่อยครั้ง เงินพึ่งออก วันถัดไปมายืม เราไม่ได้ทำงานนะคะ มีลูกเร็ว สามีหาเงินคนเดียว ก็เข้าใจแม่นะ เราไม่ได้ทดแทนเขา กว่าจะได้ทดแทนจะเลี้ยงเขาก็ต้องรอทำงาน แต่ปัญหาอยู่ที่เราไม่ได้ทำงาน แล้วเราก็มีปัญหาเรื่องเงินกับวามีบ่อยๆ ส่วนแม่ก็ชอบมายืม แรกๆยืมทุกค่ะ  วันละ 30-100 แล้วแต่วัน เราก็ทวงนะ เพราะเราก็ไม่ค่อยมี เขาไม่ค่อยให้ค่ะ ต้องทวงแบบทวงยิกเขาถึงโอนให้ เราอดทนมาตลอด จนวันที่เราต้องพาบูกไปหาหมอ เราแบ่งส่วนที่ต้องเก็บไว้แล้ว แล้วแม่มายืม บอกวันพาลูกไปหาหมอจะคืนให้ และสุดท้ายเขาไม่คืนค่ะ จนเราต้องไปยืมเพื่อนมาก่อน เพื่อพาลูกไปหาหมอ ยอดเงิน1300 ค่ะ กว่าจะได้ครบ ประมาณ 2-3เดือน แล้วเราเก็บความรู้สึกมาตลอดว่าเออครอบครัวเราก็ไม่พอใช้ เขาทำงานมีเงินเดือน ทุกวันนี้ค่าใช้จ่ายของแม่เราแทบไม่ใช้จุนเจือในบ้านเลยมีแต่พ่อจ่าย ส่วนสามีเราหาเงินมาได้คนเดียวเราซื้อของใช้ลูกแปปเดียวก็หมด อะไรแบบนี้ แม่เราเคยว่าสามีเราว่าขี้เกียด ไม่เอาอะไรเลย ทำงานหน้าเดียว รู้ทั้งรู้เรากับสามีมีปัญหาเรื่องเงินตลอด เขาก็ยืมตลอด จนล่าสุด เราไม่มีเงินกินข้าว แม้แต่บาทเดียว เงินติดตัวมีไม่ถึง10บาทอ่ะ เราเลยพูดกับเขาว่า เมื่อไหร่แม่จะคืน50 แม่บอกจะให้ เขาก็ไม่สนใจ ความหิวอ่ะ โทสะครอบงำ เราเลยหงุดหงิดพูดแรงใส่ จนแม่เราบอกงั้นก็ไม่ต้องมาเรียกกูว่าแม่ กับอีเรื่องแค่นี้ มันเกินไปมั้ย เราก็มองค่ะว่าแม่ทำมันก็เกินไป แม่ขอยืมเงินเราตลอดทั้งที่เราไม่มี ใช้แทบจะเดือนชนเดือนเลย ขายของได้ แม่ก็มายืม เราผิดมั้ยคะ ที่ทวง.. เรามัน อกตัญญูขนาดนั้นเลยหรอ