ถ้าเขาไป แล้ว ได้ดีกว่าที่เก่า ผมจะยินดีเป็นอย่างมาก (ส่วนตัวก็หลายคนแล้ว)
ตอนออกเค้าก็ขอบคุณเราว่าช่วยแนะแนว ช่วยให้มุมมองการทำงาน และ ก็บอกว่าเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ถึงแทบจะไม่สอน
(ผมไม่ค่อยสอนงานนะ เพราะจะใช้การโค๊ช ให้เขาทำงานเป็นด้วยตัวเอง มันยั่งยืนกว่า)
งานเหมือนกัน แต่ละคน ก็มีแนวทางไม่เหมือนกัน วิธีทำงานผมเปลี่ยนได้เสมอ ขอแค่ให้ได้เป้าที่วางไว้เป็นพอ

ผมบอกลูกน้องทุกคนเสมอว่า ผมเลี้ยงให้ทุกคนไล่ล่า ให้เป็นเสือ แต่ต้องเป็นเสือที่มีคุณธรรม
ไม่ได้เลี้ยงลูกน้องให้เป็นหมาให้จงรักภัคดีกับเจ้านาย

เพราะเราไม่สามารถรับรองอนาคตเขาได้ไปจนตาย ผมคิดแบบนั้นนะ
ยิ่งบางคนอยากออกไปทำอะไรของตัวเอง ผมยังเป็นเพื่อนฟัง เพื่อนคิด เพื่อนคุย ให้ไอเดียวผมกับเค้าเลย

ผมย้ำกับลูกน้องทุกคนเสมอว่า พวกเอ็งคือเพื่อนร่วมงาน แต่เวลามีเรื่องพวกเอ็งต้องเป็นลูกน้อง เพราะพี่จะออกรับเอง
เชื่อไหมครับว่า เวลามีปัญหาเรื่องงาน ลูกน้องไม่เคยโทษผมเลยซักครั้ง เพราะว่า เขารู้ตัวเองว่า
เขาคือคนคิด คนทำ ผมไม่ได้ออกคำสั่งอะไรเลย แค่เป็นเพื่อนที่ช่วยตัดสินใจ และ คอยซับพอร์ทเค้าข้างหลังเสมอ
ผมสอนเค้าอย่างเดียวคือ เป็นหัวหน้า อย่าตำหนิลูกน้อง ให้ตำหนิตัวเองเสมอว่า ไปทำอีท่าไหน?
ดูแลไม่ครอบคลุม ลูกน้องถึงทำงานพลาด "ลูกน้องพลาดก็เพราะเราตรวจไม่ดี ที่เราได้ดีเพราะลุกน้องเก่ง"