...คือหนูมีแฟนเก่าคนนึง เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.1 แล้วก็อยู่ห้องเดียวกันจนถึง ม.3 เราก็สนิทกันในระดับนึง พอขึ้นม.3 เขาก็เริ่มมาจีบหนู แล้วเราก็คบกัน ตอนช่วงแรกๆหนูมั่นใจมากๆว่ามันต้องดี แล้วหนูกับเขาก็ต่างคนต่างคาดหวังไว้เยอะมากๆ เขาดีมาก จนทำให้หนูรู้สึกพิเศษ โชคดี เขาไม่เคยไปไหนเลย ทำให้หนูทุกอย่าง แต่ก็มีหลายๆเรื่องที่เขาไม่เข้าใจหนู ทำให้เราชอบทะเลาะกันบ่อยๆ จนทำให้หนูเริ่มรู้สึกเหนื่อย พอขึ้นม.4 เราก็ได้อยู่ห้องด้วยกันอีก แล้วหนูก็รู้สึกว่าเขาก็เปลี่ยนไปเยอะมากๆ เขากับหนูก็ดูต่างคนต่างโตขึ้นมานิดนึง แต่เรื่องที่ยังเหมือนเดิมก็คือ ไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกันเรื่องเดิมซ้ำไปซ้ำมา มันทำให้หนูรู้สึกเบื่อแล้วก็เหนื่อยกับเรื่องพวกนี้มากๆ หนูเลยตัดสินใจพอแค่นี้ แต่เหมือนตอนนั้นใจหนูยังไม่พร้อมที่จะออกมาจากตรงนั้นมากพอ เขาก็มาขอให้หนูกลับไป หนูก็กลับไป แล้วหนูกับเขาก็ตกลงกันว่า จะต่างคนต่างพยายามปรับตัวเข้าหากันให้ดีกว่าเดิม ช่วงแรกๆที่กลับมาคบกันมันดีมากๆ จนทำให้หนูมั่นใจเลยว่าตัดสินใจถูกแล้ว แต่พอช่วงที่โควิดระบาดหนัก โรงเรียนก็ต้องปิด เราก็ไม่ได้เจอกันหลายเดือน เหมือนกับว่าหนูกำลังพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขาฝ่ายเดียว เขาดูสนใจหนูน้อยลงแบบชัดเจนมากๆ หนูก็คิดกับตัวเองว่า ที่ผ่านมาเขาทำเพื่อหนูมาเยอะมากจริงๆ เขาคงเหนื่อยแล้ว หนูก็โทษตัวเองที่ต้องมาเสียใจทีหลัง แล้วหนูรู้สึกว่าในเมื่อมันเปลี่ยนอะไรกันไม่ได้แล้ว งั้นก็เป็นในแบบที่ตัวเองอยากเป็นไปเลยสิ แล้วหนูก็คุยกันกับเขาว่าเขาดูเปลี่ยนไปนะ เขาก็บอกว่าจะกลับไปเป็นเขาคนเดิมที่เคยสนใจหนูมากกว่านี้ แต่เหมือนความรู้สึกของหนูตอนนั้นมันเซฟใจตัวเองไปแล้ว เหมือนหนูเริ่มพยายามถอยออกมาห่างๆจากเขา ทั้งๆที่เขาก็เปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นมามากจริงๆ จนวันนึงเราทะเลาะกันอีก เขาพิมพ์มาว่าไม่ไหวแล้ว หนูเลยพิมพ์ตอบไปว่า งั้นก็พอเถอะ แล้วเราก็เลิกกันแบบไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แรกๆหนูรู้สึกโอเคมากๆ ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย ใช้ชีวิตของตัวเองไปเรื่อยๆ แต่พอผ่านไปได้ 2 อาทิตย์กว่าๆ หนูเริ่มรู้สึกคิดถึงเขาขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้อยากกลับไป แค่คิดถึงอะไรดีๆ แล้ววันต่อมาเขาก็ทักมาถามว่าเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย คอยทักมาบอกให้หนูทำงานส่งครู คอยบอกการบ้าน แล้วเขาก็ถามหนูว่า ถ้าวันนีงที่หนูและเขาต่างคนต่างโตขึ้นมากกว่านี้ เข้าใจกันมากกว่านี้ จะมีโอกาสมั้ยที่จะกลับไปคบกัน หนูก็ตัดสินใจตอบไปว่า ไม่ เป็นเพื่อนกันดีแล้ว ถ้าวันไหนที่เราต่างคนต่างพร้อมจริงๆ ค่อยกลับมาคุยกันแบบเพื่อนได้มั้ย ทั้งๆที่ในใจหนูคิดว่า เราจะเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าได้จริงหรอๆ แล้ววันนี้หนูไปโรงเรียนก็เจอเขา แม้แต่หน้าเรายังไม่กล้าที่จะมองกันเลย แต่หนูก็แอบเห็นเขาหันมามองหนู มันทำให้หนูรู้สึกหน่วงแบบบอกไม่ถูก พอกลับบ้านมาหนูรู้สึกคิดถึง หนูเป็นคนที่เซฟใจของตัวเอง จนบางทีทำให้มองข้ามความรู้สึกจริงๆของตัวเองไปมากๆ หรือหนูกำลังหลอกตัวเองว่าไม่เป็นไร หรือว่ามันอยู่ในช่วงแรกๆของการมูฟออน แล้วหนูตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ย บางคนอาจจะมองว่ามันก็แค่ความรักไร้สาระในวัยรุ่น แต่อยากจะบอกว่ามันก็คือความรู้สึกนึงของวัยรุ่นเหมือนกัน แล้วหนูอยากรู้ว่า เราจะเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าได้มั้ย ขอบคุณล่วงหน้านะคะ🙏🏻