ผมเจอคน คนนึงครับเจอครั้งเเรกบนรถไฟ...
ผมนั่งรถไฟจากพิดโลก-ไปเชียงใหม่ครับ เที่ยวเเรกของเช้าวันที่5 ก.ย.ที่ผ่านมาครับ เพราะตกรถทัวร์ช่วงตี4ครับ ผมตกรถไฟรอบเเรก เลยมารถทัวร์ก็ตกอีกครับ สุดท้ายก็ต้องกลับมารถไฟ ระหว่างทาง5ชม.ก็ปกติน่ะครับจนรถไฟจอดที่สถานีรถไฟลำปาง มีผู้ชายตัวเล็กๆขาวๆขึ้นรถมานั่งเยื้องกับผมครับ หันไปสพตากันพอดี...เเล้วผมมองเขาเรื่อยๆครับสายตาเราก็ชนกันบ้างครับ...ผมไม่อาจละสายตาจากเขาได้เลย...ทั้งที่เขาก็เเต่งตัวปกติเหมือนคนทั่วไป...สักพักเขาก็เปลี่ยนที่นั่งมาตรงข้ามเเต่เยื้องข้างหน้านิดนึงครับ(ที่ตรงผมนั่งที่นั่งจะไม่ตรงกันครับเป็นสบหว่าง)ทำให้ผมมองเขาได้ง่ายขึ้นมากครับ กิริยาท่าทางต่างๆเขาดูน่ารักไปหมดเลยครับ ผมจำเขาได้เก็บรายละเอียดทุกอย่างของเขาได้หมดเลยครับ...เเต่มันก็เป็นเวลาเเค่2ชม.หรืออาจจะไม่ถึงด้วยซ้ำครับ รถก็ถึงที่หมาย ตอนผมเก็บของกำลังจะออกจากที่นั่งผมก็เห็นเขามองผมน่ะครับผมลงก่อนเขาลงตาม...ผมก็เลยให้เขาเดินนำไปครับเเต่คนอื่นที่ต้องมารอกรอกข้อมูลก็เเซงหว่างกลาง...3คนครับ ผมก็ภาวนาให้เขาเดียวพึ่งไปไหนเลย3คนก็ประมาณ7-8นาทีรวผมก็ราวๆ10นาทีครับ เเต่ออกมาผมไม่เจอเขาเเล้ว...ก็เเอบเสียใจน่ะครับตอนนั้น...เเต่ก็ไปเที่ยวต่อตามเเพลนครับ จนกลับ...จนตอนนี้เวลาผ่านไปเดือนกว่าเเล้วผมก็ยังเอาเขาออกจากหัวไม่ได้ คิดถึงช่วงเวลานั้นตลอดเลยครับ คิดถึงเขาา อยากเจอ
เเต่ผมก็รู้ครับว่าโอกาสที่จะได้เจอกันอีกแทบจะเป็น0เเต่ผมก็อยากลองทำอะไรสักอย่างเพื่อที่จะได้เจอเขา....ผมไม่ต้องการเขามาเป็นเเฟนน่ะครับเเต่เป็นคนที่มีความรู้สึกดีๆให้ผมก็พอใจเเล้ว เเต่ผมไม่มีอะไรติดต่อเขาเลยครับมีเเต่เพียงช่วงเวลาเเต่การเเต่งตัวเขาในวันนั้น
99.98%คือไม่เจอครับเเต่ผมก็อยากลองทำอะไรสักอย่างเผื่อที่จะได้เจอเขา ผมเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ถ้าได้เจอกันผมจำเขาได้เเน่นอนครับ ผมคิดอะไรไม่ออกนอกจากไปที่เดิมช่วงเวลาเดิมๆเลยครับ
ช่วงเเนะนำวิธีอะไรผมพอจะทำได้บ้างไหมครับ....